Od czasu bezprawnej aneksji Krymu przez Rosję NSZZ “Solidarność” jest zaangażowana w pomoc Ukrainie poprzez wysłanie konwojów humanitarnych, organizowanie protestów oraz silną współpracę z Konfederacją Wolnych Związków Zawodowych Ukrainy (KVPU). Już 20 lutego 2014 Solidarność zdecydowała się wysłać na Ukrainę pomoc w postaci środków opatrunkowych i materiałów pierwszej pomocy.

Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Piotr Duda od samego początku nawoływał inne kraje, a w szczególności Unię Europejską o podjęcie działań w sprawie zbrodniczych działań Rosji. Namawiał do izolowania Rosji na forum międzynarodowym, apelował do firm o zaprzestanie działalności w Rosji oraz do pomocy Ukrainie, nawet tej wojskowej. Wzywał wszystkie struktury Związku do wysyłania protestów do władz rosyjskich oraz do organizowania ich przed rosyjskimi placówkami dyplomatycznymi. W 2014 roku “Solidarność” jako jedyna zorganizowała protest przed ambasadą Rosji.

Po absolutnie nieuzasadnionej inwazji Rosji na Ukrainę, „Solidarność” aktywnie wspiera uchodźców, którzy byli zmuszeni opuścić swój kraj z powodu wojny. Zaraz po rozpoczęciu agresji Związek udostępnił swoje ośrodki szkoleniowe dla potrzebujących, głównie kobiet i dzieci. Wiele potrzebujących opuściło swój kraj dosłownie bez niczego. Dzięki pomocy „Solidarności” mogli wrócić do sił i odnaleźć się w tym dramatycznym czasie. Związek również zorganizował zbiórki pomocy oraz utworzył specjalne konto, na które Komisja Krajowa wpłaciła ponad milion złotych. W jednym z ośrodków – w Spale, „Solidarność” przyjęła delegację ukraińskich parlamentarzystów z Julią Tymoszenko na czele.

Delegacja „Solidarności” w lipcu 2022 roku odbyła misję do Ukrainy jako pierwsza organizacja związkowa na świecie. W czasie pobytu w Ukrainie delegacja przebywała w miejscach, które były miejscem działań wojennych, spotkali się z mieszkańcami tych miejsc, odbyli rozmowy z przedstawicielami władz lokalnych, w tym z merem Kijowa – Witalijem Kliczką oraz przedstawicielami polonii na Ukrainie. W czasie misji możliwe było odwiedzenie miejsc ważnych dla polskiej i ukraińskiej historii. Odbywały się również niezwykle ważne konsultacje międzyzwiązkowe.

Związek zabiegał o wsparcie dla Ukrainy i potępienie działań Rosji na związkowym forum międzynarodowym. Między innymi dzięki staraniom Związku, rosyjska centrala związkowa popierająca działania inwazję na Ukrainę – Federacja Niezależnych Związków Zawodowych Rosji (FNPR), została zawieszona w prawach członka Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych (MKZZ). Obecnie Związek dąży do usunięcia tego związku zawodowego z MKZZ. Wraz z ukraińskimi centralami związkowymi wystąpił do MKZZ o wyrzucenie FNPR z tej organizacji. Podobne działania Związek inicjuje w międzynarodowych federacjach związkowych.

„Solidarność” zabiegała również o potępienie działań FNPR na forum Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych (EKZZ), co ostatecznie zostało osiągnięte, jednak EKZZ nie opowiedział się za usunięciem FNPR z globalnych struktur związkowych co skutkowało tym, że NSZZ „Solidarność” potępił EKZZ. W ramach protestu „Solidarność” zwróciła 50 tys. Euro, które EKZZ przekazał jej na pomoc uchodźcom z Ukrainy.

Kluczowe dla Związku jest partnerstwo z ukraińską centralą związkową – Konfederacją Wolnych Związków Zawodowych Ukrainy (KVPU). Podczas misji w Ukrainie w lipcu 2022 roku z tą Organizacją podpisano memorandum o współpracy, gdzie wskazano szereg obszarów, które będą przedmiotem ścisłej kooperacji obu central związkowych. Wcześniej, tuż po rosyjskim ataku, KVPU wystąpił do NSZZ „Solidarność” o reprezentację na forach europejskich.

wg, rs

• Sesje plenarne - ma miejsce dwa razy do roku w siedzibie organizacji w Paryżu, uczestniczą w nim przedstawiciele wszystkich organizacji członkowskich i central międzynarodowych, jak też zaproszeni goście i organizacje partnerskie lub ubiegające się o członkostwo. W trakcie Sesji Plenarnej podejmowane są najważniejsze decyzje polityczne organizacji, jak też zatwierdzany jest budżet i wysokość składek afiliantów.
• Komitet Administracyjny tworzą Prezydent, Sekretarz Generalny i 10 przedstawicieli organizacji członkowskich. Komitet kieruje pracami administracyjnymi organizacji.
• Grupy robocze przygotowują stanowiska TUAC do dyskusji na Sesjach Plenarnych i do konsultacji z OECD na forum Komitetu Łącznikowego i konsultacjach bezpośrednich, jak też w trakcie sesji ministerialnych OECD czy w trakcie międzynarodowych konferencji na wysokim szczeblu, jak np. szczyty G7, a ostatnio G8. Grupy Robocze zajmują się szczegółowymi zagadnieniami z zakresu polityki ekonomicznej, polityki ochrony środowiska, polityki zatrudnienia i edukacji, rozwoju lokalnego i zarządzania finansami publicznymi.
• W związku z poruszanymi na forum OECD zagadnieniami i problemami 50 lat istnienia TUAC można podzielić na następujące okresy:
• lata 50. odbudowa powojenna i wzrost produkcji,
• lata 60. i 70. okres ekonomii keynesowskiej - polityka zarządzania popytem i, początkowo, polityka pełnego zatrudnienia, ze szczególnym uwzględnieniem wstrząsów ekonomicznych tego okresu (np. szok naftowy)
• lata 80.: dekada liberalizacji i deregulacji, polityki monetarystycznej, wzrostu bezrobocia i wahań walutowych, pod koniec dekady gwałtowny wzrost bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
• lata 90.: szczególnie koniec dekady to eksplozja globalizacji i ponowna dyskusja nad rolą polityki rządowej, nowe zjawiska na arenie międzynarodowej takie jak handel elektroniczny (e-commerce) i żywność modyfikowana genetycznie. Dyskusja na temat społecznego wymiaru globalizacji. Upadek systemu komunistycznego powoduje pojawienie się nowych rynków i nowych wyzwań ekonomicznych na kontynencie europejskim.

Konstytucja MOP.pdf [486.00 kb] 

Polska w MOP

Obszary współpracy

Aparat kontrolny – skargi i zażalenia

MOP:

1. formułuje międzynarodowe standardy pracy w formie konwencji i zaleceń
2. stanowi unikalną trójstronną, równouprawnioną strukturę złożoną z przedstawicieli pracodawców, pracowników i rządów.
3. promuje rozwój niezależnych organizacji pracodawców i pracowników
4. służy pomocą techniczną (doradztwo prawne, szkolenia, etc.)

1. Międzynarodowa Konferencja Pracy
   • przedstawiciele państw członkowskich: 2 delegatów rządowych, 1 delegata pracodawców, 1 delegata pracowników oraz doradców i ekspertów
   • konferencja odbywa się raz w roku w czerwcu
   • delegacji przewodniczy przedstawiciel ministerstwa pracy, który zabiera głos w imieniu swojego rządu danego kraju
   • pracodawcy i pracownicy mają prawo głosu i głosują zgodnie z wolą swoich organizacji (zdarza się że głosują przeciwko sobie lub wespół przeciwko swojemu rządowi)
   • rola:
     1. ustanawia i przyjmuje międzynarodowe standardy pracy
     2. działa jako forum, na którym omawiane są najważniejsze zagadnienia dotyczące pracy i kwestii społecznych
     3. wybiera członków Rady Administracyjnej
     4. zatwierdza budżet organizacji
2. Rada Administracyjna MOP
   • rada wykonawcza MOP
   • składa się z 28 przedstawicieli rządowych, 14 pracodawców i 14 pracowników. 10 miejsc rządowych permanentnie należy do krajów członkowskich najbardziej rozwiniętych przemysłowo. Przedstawiciele innych państw członkowskich wybierani są przez Konferencję na 3 letnią kadencję, biorąc pod uwagę podział geograficzny. Pracodawcy i pracownicy sami wybierają swoich przedstawicieli.
   • spotyka się 3 razy w roku w Genewie
   • rola:
     1. decyduje o polityce MOP
     2. tworzy program i budżet, który przedkłada Konferencji do akceptacji
     3. wybiera dyrektora generalnego MOP
3. Międzynarodowe Biuro Pracy

• stały sekretariat MOP, działający pod przewodnictwem dyrektora generalnego (dyrektor wybierany jest na 5 letnią kadencję z możliwością reelekcji)
• zatrudnia 1900 urzędników, ma 40 biur w poszczególnych krajach, dodatkowo wysyła 600 ekspertów na misje do poszczególnych regionów świata, organizuje pomoc techniczną, badania, a poprzez ośrodek w Turynie szkolenia, przygotowuje raporty, wydaje publikacje.

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY PRACY

• konwencje zasadnicze,
• konwencje priorytetowe
• i 12 kategorii konwencji i zaleceń

• wolności zrzeszania się:
  1. O wolności związkowej i ochronie praw związkowych 87
  2. O prawie organizowania się i rokowań zbiorowych 98
• zniesienia pracy przymusowej:
  1. O pracy przymusowej 29
  2. O zniesieniu pracy przymusowej 105
• równości
  1. dyskryminacji w dziedzinie zatrudnienia i wykonywania zawodu 111
  2. równości wynagrodzenia mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości 100
• eliminacji pracy dzieci
  1. najniższym wieku dopuszczania do zatrudnienia 138
  2. natychmiastowym zniesieniu najgorszych form pracy dzieci 182

MECHANIZM KONTROLNY STOSOWANIA KONWENCJI

Przypominając tworzenie niezależnych związków zawodowych w Chinach wiosną 1989 r. oraz żądania i aspiracje Federacji Autonomicznych Pracowników (AWF) w jej wysiłkach na rzecz rozwoju zbiorowych praw i interesów pracowników jako części ruchu demokratycznego,

• potępiając krwawe represje ze strony rządu chińskiego, które miały miejsce w dniu 4 czerwca 1989 r., aresztowania, przetrzymywania i skazywanie niezależnych związkowców i działaczy, które nie ustają od tamtej pory,
• żądając natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich uwięzionych w Chinach związkowców i działaczy, likwidacji ich kryminalnych kartotek i przywrócenia praw obywatelskich tym, których już uwolniono, tak aby ich działalność na rzecz organizowania niezależnych związków zawodowych i walka o prawa pracownicze nigdy więcej nie były traktowane jako działania przestępcze przeciwko społeczeństwu lub państwu,
• wzywając rząd ChRL do uznania wolności do zrzeszania się jako fundamentalnego prawa ludzi pracy i pozwolenia wszystkim pracownikom w Chinach do swobodnego tworzenia związków zawodowych według ich uznania,
• postanawiając uczestniczyć w kampaniach na poziomie krajowym i między- narodowym popierających międzynarodową solidarność na rzecz organizowania niezależnych związków zawodowych w Chinach poprzez uświadamianie członków naszego związku i zapewniając, że sprawy te i żądania będą odzwierciedlone w polityce związków zawodowych na poziomie krajowym i międzynarodowym,

zapewniamy, iż wysiłki, aspiracje i poświęcenie pracowników w Chinach w 1989 r. i obecnie nie będą zapomniane i oświadczamy: Robotnicy pamiętają!

Jesteśmy głęboko wstrząśnięci tragedią, która dotknęła narody Jugosławii. Czystki etniczne, morderstwa popełniane przez regularną armię i uzbrojone bojówki w Kosowie muszą być natychmiast powstrzymane, a sprawcy tych zbrodni i ich inicjatorzy ujęci i osądzeni przez trybunał międzynarodowy.

Z ogromnym smutkiem dowiadujemy się, że te zbrodnicze działania dotknęły również naszych kolegów związkowych. Zamordowany został wraz z członkami rodziny Agim Hajrizi, przewodniczący Zgromadzenia BSPK (Związków Zawodowych Kosowa), a przewodniczący tej organizacji, Hajrullah Gorani, został aresztowany i przetrzymywany jest w niewiadomym miejscu.

Wzywamy rząd Jugosławii w Belgradzie do natychmiastowego zaprzestania zbrodniczych działań, umożliwienia uchodźcom powrotu do ich domów i podjęcia rozmów, które pozwolą na przerwanie wojskowej interwencji i znalezienie pokojowego rozwiązania możliwego do przyjęcia przez wszystkie strony konfliktu w Kosowie i całej Jugosławii.

Popieramy osoby i organizacje, które dążą do osiągnięcia rozwiązania pokojowego i wyrażamy współczucie wszystkim, którzy ucierpieli w wyniku konfliktu w Kosowie i wojskowej interwencji w Jugosławii.

Wyrażamy przekonanie, że jedynym trwałym rozwiązaniem, które powstrzyma tragedię Jugosławii jest przywrócenie demokracji, rządów prawa, poszanowania praw człowieka, praw pracowniczych i związkowych.

Będziemy popierać wysiłki podejmowane w tym kierunku przez naszych przyjaciół ze wszystkich związków zawodowych w Jugosławii.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" przyjmuje projekt wspólnego oświadczenia z AFL-CIO dotyczącego odszkodowań dla robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych z Europy Środkowej i Wschodniej.
Oświadczenie w załączeniu.

Oświadczenie
NSZZ "Solidarność" oraz AFL-CIO w pełni popierają dążenia robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych z Europy Środkowej i Wschodniej do odzyskania odszkodowań za pracę niewolniczą na rzecz III Rzeszy.

W okresie II wojny światowej kilkadziesiąt milionów osób - zarówno więźniów obozów koncentracyjnych jak i robotników przymusowych - zatrudniono niewolniczo w gospodarce niemieckiej. Pomimo upływu ponad 50 lat od zakończenia wojny więźniowie i robotnicy przymusowi z krajów Europy Środkowej i Wschodniej nigdy nie otrzymali za tę pracę i cierpienie godnego zadośćuczynienia.

Nasze Centrale Związkowe popierać będą każde roszczenia pracownicze dotyczące odszkodowań za pracę niewolniczą bez względu na to, czy z pracy tej korzystał system nazistowski czy komunistyczny. Roszczenia te nigdy nie powinny ulec przedawnieniu, tak jak przedawnieniu nie podlegają zbrodnie przeciwko ludzkości.

Oświadczenia koncernów niemieckich z 16 lutego tego roku deklarujących powstanie funduszu na rzecz odszkodowań można przyjąć z nadzieją.

Zwracamy się do Stanów Zjednoczonych oraz Niemiec o jak najszybsze zakończenie prac związanych z powołaniem tego funduszu oraz rozpoczęcie wypłat.

Zwracamy się do innych Central Związkowych na świecie o poparcie naszego apelu.