Więcej pracujących na czas nieokreślony!

fot.pixabay.com

Z ostatnich danych GUS wynika, że liczba osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony wzrosła, a jednocześnie zmniejszyła się liczba osób zatrudnianych w ramach elastycznych i mniej stabilnych umów informuje  „Dziennik Gazeta Prawna”. W porównaniu z okresem sprzed epidemii, przybyło ponad 800 tys. pracujących bezterminowo zob. Dziennik Gazeta Prawna, Ł. Guza, Stałe zatrudnienie bije rekordy. Mimo wirusa i kryzysu, 7 października 2021 r.

Podobny trend wynika z danych Eurostatu.”Polska przestała być liderem zatrudnienia terminowego. Jeszcze w 2016 r. na podstawie takich umów pracowało 21,6 proc. Polaków (1. miejsce w UE; średnia unijna wynosiła wówczas 12,2 proc.). W 2020 r. wskaźnik ten wyniósł już tylko 14,4 proc. (wciąż wysokie 3. miejsce, ale przy znacznie mniejszej różnicy do średniej UE wynoszącej 10,5 proc.)” – pisze „GDP”.

Umowa  o pracę na czas nieokreślony jest najbardziej stabilną podstawą zatrudnienia. Przy jej wypowiedzeniu pracodawca ma obowiązek podać uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia oraz dokonać konsultacji związkowej. Dodatkowo w razie jej nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem rozwiązania pracownikowi przysługuje prawo do przywrócenia do pracy. W związku z tymi obowiązkami pracodawcy w ostatniej kolejności zazwyczaj proponują zatrudnienia na czas nieokreślony po wyczerpaniu okresu zatrudnienia na czas określony. W przypadku umów o pracę na czas określony pracodawca nie musi wykonywać wymienionych obowiązków, a jedyne roszczenie z którym pracownik może odwołać się do sądu pracy to roszczenie o odszkodowanie.

Widać więc, że pracodawcy w Polsce konkurując o pracownika muszą proponować zachęcające pracowników warunki zatrudnienia. Taką zachętą dla pracownika może być właśnie stabilna podstawa zatrudnienia w postaci umowy o pracę na czas nieokreślony.

Na wzrost liczny zawieranych umów o pracę na czas nieokreślony wpływ miała również niewątpliwie zmiana unormowania kodeksu pracy z 2015. Od czasu nowelizacji kodeksu pracy pracodawca może zawrzeć z pracownikiem maksymalnie trzy umowy o pracę  na okres do 33 miesięcy (36 miesięcy włącznie z okresem próbnym). Zawarcie czwartej umowy lub kontynuowanie zatrudnienia po tym czasie oznacza, że obie strony łączy już umowa na czas nieokreślony. Zatem nadszedł czas kiedy limity terminowych umów o pracę zostały wykorzystane przez pracodawców i nie pozostaje nic innego jak zawrzeć z pracownikiem właśnie umowę o pracę na czas nieokreślony.

Dodać należy, że w okresie epidemii nie wzrosło bezrobocie – zauważa dr Jakub Szmit z Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, ekspert NSZZ „Solidarność”. A im lepsza jest kondycja rynku, tym mocniejsza pozycja przetargowa pracowników. Zatrudniający nie mogą już twierdzić, że jeśli komuś nie podobają się warunki pracy, to może odejść z firmy, bo na jego miejsce znajdzie się kilku innych chętnych.

oprac. arc