Partie, które prawdopodobnie utworzą rząd zapowiadają (może stosowniejsze będzie – obiecują) skrócenie czasu pracy do 35 godzin. W praktyce to oznacza wprowadzenie czterodniowego tygodnia pracy!

Takie są światowe trendy na rynku pracy, w tę stronę idą dyrektywy i zalecenia ze strony prawodawstwa unijnego. W Sejmie minionej kadencji złożono projekt skrócenia czasu pracy do 35 godzin, ale wylądował on w „zamrażarce”, ponieważ był zbyt ogólny i bardziej propagandowy, niż praktyczny. Mimo to sprawa nie jest do zakopania na amen, ponieważ część środowisk politycznych uważa, że „takie  są oczekiwania” (podobno wynikają z badań sondażowych) części polskich pracowników, choć uczciwie trzeba przyznać, że żaden związek zawodowy w Polsce jakoś nie odnotowuje specjalnego nacisku w tej sprawie.

Jak się przewiduje przejście z obecnego systemu na czterodniowy odbywałoby się ewolucyjnie, to znaczy stopniowo, w ramach dalej pięciodniowego tygodnia, jedynie ze skracaniem godzin pracy w poszczególne dni. Możliwe jest też rozwiązanie takie, że dla części załogi tydzień pracy zaczyna się w poniedziałek i kończy w czwartek, a dla części zaczyna we wtorek i kończy w piątek.

Prezydium Zarządu Regionu, które zbiera się jutro (23 listopada) uważnie śledzi i analizuje rozmaite zapowiedzi w tej sprawie, jednak zachowuje spory sceptycyzm – podobnie zresztą jak do innych obietnic, np. także głośno zapowiadanej sprawy wydłużenia urlopu wypoczynkowego dla wszystkich pracowników. Poważnie możemy się odnosić jedynie do przedmiotowych projektów ustaw (gdy ewentualnie takie się pojawią).

Część związkowych aktywistów (mowa o NSZZ”S”) uważa , że na chwilę obecną bardziej potrzebne są regulacje związane  z pracą po godzinach, oraz tzw. „dyspozycyjnością”, a poza przepisami dotyczącymi nadgodzin jako takich,  chodzi też o nowe zjawisko określane mianem prawa „do bycia off” (prawo pracowników do nieangażowania się poza czasem pracy w zadania związane z pracą i do nieuczestniczenia w komunikacji za pomocą narzędzi cyfrowych).

Redaktor