Mija czas, odchodzą nasi kombatanci, ci, którzy owładnięci ideą swoim działaniem wypracowali podstawy polskiej demokracji. Właśnie odszedł Józef Adamczyk. Przytaczamy wpis, jaki na swoim profilu facebookowym zamieścił Jam Wyrowiński  

Zmarł Józef Adamczyk (1934-2024)

Pana Józefa poznałem w połowie 1978 roku w lokalu Klub Inteligencji Katolickiej w Toruniu przy ul. Mostowej 10 podczas przygotowań do obchodów 20-lecia tego będącego solą w oku miejscowej Służby Bezpieczeństwa stowarzyszenia. Klub cieszył się nowym lokalem, który wymagał remontu. Pamiętam jak wraz z panem Józefem cyklinowaliśmy ręcznie (sic!) parkiet w największym pomieszczeniu. Taka praca łączy. W każdym razie do rocznicowych obchodów, w których uczestniczyły delegacje z czterech pozostały Klubów, które po październiku 1956 roku ostatecznie uzyskały zgodę na działalność: Warszawy, Krakowa, Wrocławia i Poznania, podłoga była gotowa. W tamtym czasie pan Józef utrzymywał ścisłe kontakty z toruńskim środowiskiem opozycji demokratycznej. Pracował, jako zaopatrzeniowiec w Spółdzielni Mieszkaniowej „Rubinkowo” i z tego tytułu podróżował po całej Polsce. W Warszawie nawiązał kontakt z ludźmi z oficyny wydawniczej „Nowa” Mirka Chojeckiego i tym sposobem pod koniec lat siedemdziesiątych dostarczał do Torunia wydawnictwa niezależne. Był jednym z najaktywniejszych kurierów na tej trasie. Gdy rodziła się „Solidarność” bez wahania zaangażował się w tworzenie struktur związkowych w Spółdzielni Mieszkaniowej „Rubinkowo”. Po wprowadzeniu stanu wojennego nie zaprzestał działalności związkowej i m.in. zajmował się ankietowaniem pracowników Spółdzielni na temat ich stosunku do rozwiązanego NSZZ „Solidarność”, strajków i manifestacji ulicznych. Nie uszło to uwadze Służby Bezpieczeństwa i skutkowało przeszukaniem mieszkania. Ponieważ znaleziono nielegalne wydawnictwa wydane przez podziemne struktury „Solidarności”, 2 listopada 1982 r. został zatrzymany, a następnie na mocy decyzji nr 296/82 z dnia 29.10.1982 r. wydanej przez Komendanta Wojewódzkiego MO w Toruniu internowany w Zakładzie Karnym w Kwidzynie, gdzie przebywał od dnia 4 listopada 1982 r. do 3 grudnia 1982 r. Po wyjściu z internowania nie zaprzestał działalności opozycyjnej kolportując prasę i wydawnictwa podziemne.   Był niezwykle aktywny w czasie kampanii przed wyborami, które odbyły się 4 czerwca 1989 roku i przyniosły zwycięstwo „Solidarności”. Potem nasze polityczne drogi zaczęły się rozchodzić. Jednak zawsze starliśmy się pamiętać o czasie, gdy najważniejsze było przetrwanie „Solidarności”. Co roku spotykaliśmy pod tablicą upamiętniająca toruńskie manifestacje 1 i 3 maja 1982 roku. W 2017 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Panie Józefie, spoczywaj w pokoju. Dobrze zasłużyłeś się Polsce!