Bohaterowie Niepodległej w nowej książce Wojciecha Gonery
Kilka tygodni temu, nakładem Wydawnictwa Instytut Pamięci Narodowej, ukazał się szkic biograficzny „Roman i Piotr Bartoszczowie” z serii „Bohaterowie Niepodległej” autorstwa inowrocławskiego historyka, działacza NSZZ „Solidarność” i reprezentanta Polskiego Towarzystwa Historycznego Wojciecha Gonery. W broszurze przedstawiono najważniejsze wydarzenia z życia braci, szczególnie ich zaangażowanie w rozwój ruchu solidarnościowego na wsi i niezależną działalność po wprowadzeniu stanu wojennego. Opracowanie wzbogaciły niepublikowane dotąd dokumenty i fotografie ze zbiorów rodzinnych.
Pochodzili z patriotycznej rodziny. Ich ojciec Michał Bartoszcze działał w przedwojennym Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, walczył w AK, a po wojnie był rozpracowywany przez bezpiekę. W 1981 r. uczestniczył w strajku okupacyjnym w bydgoskiej siedzibie ZSL, a podczas pamiętnej sesji WRN 19 marca 1981 r. został pobity przez funkcjonariuszy ZOMO.
Roman Bartoszcze (1946–2015) z ruchem solidarnościowym związał się wkrótce po strajkach sierpniowych 1980 r., uczestniczył w tworzeniu struktur krajowych rolniczej Solidarności, był liderem bydgoskich rolników i stanął na czele akcji protestacyjnej, która doprowadziła do podpisania 17 kwietnia 1981 r. porozumienia bydgoskiego, umożliwiającego rejestrację rolniczej Solidarności. W stanie wojennym był internowany. W 1989 r. z ramienia Komitetu Obywatelskiego Solidarność został wybrany do Sejmu X kadencji, a w 1991 r. z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum do Sejmu I kadencji. W 1990 r. Roman Bartoszcze został prezesem PSL.
Piotr Bartoszcze (1950–1984) koncentrował się w swojej działalności na sprawach lokalnych, popularyzował ideę nowych związków zawodowych, a na początku 1981 r. wspólnie z Romanem brał udział w przygotowaniach do dwóch głośnych akcji protestacyjnych w Inowrocławiu, których celem było uzyskanie zgody na rejestrację niezależnego od władz komunistycznych związku zawodowego. Stał się liderem kujawskich rolników, którzy powierzyli mu funkcję przewodniczącego rolniczej Solidarności w gminie Inowrocław. W stanie wojennym był internowany. Prawdopodobnie w związku z prowadzoną działalnością opozycyjną został zamordowany między 7 a 8 lutego 1984 r.
