Przez ostatnie dni Polska zalana słońcem nieco zwolniła. Masowo wykorzystujemy urlopy, także z obawy, że dalej może nie być tak fajnie. Związek też nieco „przycupnął” pod wpływem upałów i na szczęście nic nadzwyczajnego w Regionie się nie dzieje, a komisje zakładowe prawie nie organizują zebrań. Oczywiście – wszczęte wcześniej prace, a także indywidualne sprawy naszych związkowców toczą się dalej.

Krótko przed falą upałów obradowała jedna z największych komisji w Regionie, mianowicie Anwil S.A. Włocławek, gdzie m.in. podjęto decyzję o wsparciu fundacji nowych sztandarów. Tu akurat idzie o zakup tzw. „gwoździ”, jakie będą wbite w drzewce nowego sztandaru Zarządu Regionu i nowego sztandaru Oddziału Włocławek .  Obydwa ( a także prawdopodobnie dwa inne) zostaną poświęcone na Jasnej Górze, w dniu naszej pielgrzymki Ludzi Pracy, której jesteśmy współorganizatorem.

Dostaliśmy też zapytania o to dlaczego nasz sztandarowy orzeł (w głównym polu sztandaru ZR) jest „taki dziwny”- z uzbrojoną ręką i koroną na szyi.

To świadome nawiązanie do symboliki, która już kilkadziesiąt lat towarzyszy związkowi w Regionie (najpierw tylko Toruńskiemu, a po zjednoczeniu także Kujaw i Ziemi Dobrzyńskiej oraz Inowrocławia). Ale to nie wszystko, ponieważ historia symbolu jest dużo starsza i bogatsza. Mamy tu do czynienia z lokalnym herbem – symbolem Prus Królewskich, ale również województw: malborskiego i chełmińskiego. Ba, więcej, bo znakomity badacz i znawca heraldyki Karol Niesiecki w „Herbarzu Polski” pisał:

„Herb byłego województwa [chełmińskiego] i owszem całego Księstwa Pruskiego, Orzeł biały w czerwonem polu, o jednej głowie, a na szyi ma koronę, z prawego skrzydła wyszła ręka człowieka zbrojna, która miecz trzyma wyniesiony, jakby do cięcia, skrzydła u niego rozciągnione i nogi”.

Symbolika naszego godła

Orzeł. Symbolika orła jest tak bogata i tak zakorzeniona w kulturze człowieka, że tylko o niej samej można by napisać co najmniej osobny rozdział, dlatego na nasze potrzeby ograniczymy się tylko do najważniejszych spraw.

Sam orzeł – jak wiadomo – jest uważany do dziś za króla ptaków. Jego piękno i siła doskonale nadawało się na ilustracje władzy monarszej ( w starożytnym Rzymie był apoteoza cesarstwa). Przypomnę starą polską legendę, spisaną jeszcze przez Galla Anonima, według której Lech osiadł w miejscu, gdzie spostrzegł orła białego w gnieździe (stąd Gniezno). Przemysł III Wielkopolski uczynił go (ok. 1290r.) godłem zjednoczonego Królestwa.

Ów ptak symbolizuje również Chrystusa (wyobrażenie orła z rybą w szponach; ryba to chrześcijanin unoszony ze źródła chrzcielnego do udziału w triumfie i wniebowstąpieniu). Znamy orły św. Jana, Saladyna, Meksyku, Moraw, Francji, Brandenburgii, Tyrolu, Górnego Śląska, czarne Piastów świdnickich i dziesiątki, jeżeli nie setki innych wyobrażeń.

Korona. Przedmiot, wykonany zazwyczaj z drogocennego kruszcu o promienistych zębach nawiązujących do symboliki rogu – atrybutu boskiej mocy i siły. Zdaniem Pawła Dudzińskiego („Alfabet heraldyczny”) – jej pierścieniowaty kształt nawiązuje do wymowy koła, czyli znaku boskiej doskonałości.

Choć korona przysługuje władcom, to jednak incydentalnie może być ozdobą ludzi, którzy odznaczyli się wyjątkowym męstwem, niespotykanym poświęceniem. Zawieszona na szyi zwierzęcia (najpopularniejsze przedstawienia dotyczą jelenia i orła) przedstawia zależność lenną.

Ręka zbrojna. Tu, pochodzi z godła dynastii Jagiellonów Pogoni. Udzielona według zasady, że władca, który nadawał herb, dołączał do niego pewien element z własnego godła. W tym przypadku Kazimierz Jgiellończyk dołożył rękę zbrojną z mieczem.

txt&fotoRed.

Fot – nasz dotychczasowy sztandar podczas jednej z uroczystości.