Zarząd Regionu Toruńsko-Włocławskiego NSZZ "Solidarność", ul. Piekary 35/39, 87-100 Toruń
tel. 56 622 41 52, 56 622 45 75, e-mail: torun@solidarnosc.org.pl

NOMINACJA PROF. ZYBERTOWICZA

czwartek, 19 Maj, 2022

Wreszcie skończyła się dziwna gra wokół nominacji profesorskiej dla życzliwego nam  toruńskiego naukowca, byłego opozycjonisty, a przede wszystkim wielce zasłużonego człowieka nauki. Profesor Zybertowicz dostał nominację.

Zgodnie z zapisami ustawowymi tytuł profesora nadaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wniosku Centralnej Komisji (CK) do Spraw Stopni i Tytułów. Postępowanie w sprawie przyznania Zybertowiczowi tytułu profesora nauk społecznych wszczęła w listopadzie 2017 r. Rada Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W 2020 roku Centralna Komisja(CK) do Spraw Stopni i Tytułów oświadczyła, iż „W wyniku tajnego głosowania: 5 głosów za, 3 głosy przeciw oraz 3 głosy wstrzymujące się, została podjęta decyzja odmawiająca przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej kandydatury dr. hab. Andrzeja Zybertowicza do tytułu profesora w dziedzinie nauk społecznych„.

Ze względu na osiągnięcia naukowe i dorobek prof. Zybertowicza była to co najmniej dziwaczna decyzja. Sam naukowiec pytany wówczas, czy się odwoła – oświadczył:

„Profesura to jest pewna godność przyznawana przez profesorów. W momencie, gdy owi profesorowie, zachowują się w taki sposób, że tracą mój szacunek, to i profesura przyznana przez osoby, które trudno szanować, traci smak. Dlatego, gdybym uzyskał ten tytuł w wyniku odwołania, miałby on gorzki smak”.

Dwóch profesorów, członków Sekcji Nauk Humanistycznych, wysłało do Przewodniczącego Centralnej Komisji pisma jednoznacznie stwierdzające, że podczas procedury miały miejsce poważne nieprawidłowości.

  Cała ta dziwna sytuacja zakończyła się w minioną środę, gdy prof. Zybertowicz odebrał nominację profesorską w Belwederze. Wraz z nim tego zaszczytu dostąpiło ponad 50 innych naukowców z całego kraju.


Andrzej Janusz Zybertowicz, ur. 1954 w Bydgoszczy. Socjolog, analityk, konsultant polityczny, profesor nauk społecznych. Absolwent historii na UAM. W latach 1977 – 2020 nauczyciel akademicki na UMK: najpierw w Zakładzie Filozofii Instytutu Nauk Społecznych; od 1989 w Katedrze/Instytucie Socjologii UMK. W latach 1998 – 2006 był dyrektorem Instytutu, kierując m.in. Zakładem Interesów Grupowych.

Staże badawcze na uniwersytetach w Oksfordzie, Cambridge, Sydney i Ann Arbor.

Brał udział w międzynarodowych konferencjach, seminariach i wygłaszał wykłady w Australii, Belgii, Czarnogórze, Hiszpanii, Holandii, Jugosławii, Kanadzie, Litwie, Niemczech, Norwegii, Rosji, Rumunii, Serbii, Szwajcarii, Ukrainie, USA, Węgrzech, Wielkiej Brytanii.

W latach 2003 – 2006 członek Komitetu Naukoznawstwa; od roku 2014 Komitetu Socjologii PAN. Kierownik grantów Komitetu Badań Naukowych oraz Narodowego Centrum Nauki. Autor wielu publikacji badawczych dotyczących transformacji ustrojowej, zwłaszcza zakulisowych wymiarów życia społecznego oraz socjologii wiedzy.

Współautor pierwszej wydanej na Zachodzie naukowej analizy roli tajnych służb w procesach wychodzenia z komunizmu – książki Privatizing the Police–State: The case of Poland (wraz z M. Łoś)Wśród jego publikacji książkowych są również: W uścisku tajnych służb: Upadek komunizmu i układ post–nomenklaturowyPrzemoc i poznanie: Studium z nie–klasycznej socjologii wiedzyPociąg do Polski. Polska do PociąguIII RP: Kulisy systemu (rozmowa J. Lichockiej); Samobójstwo Oświecenia? Jak neuronauka i nowe technologie pustoszą ludzki światPaństwo Platformy: Bilans zamknięcia (wraz z R. Sojakiem i M. Gurtowskim). Podczas stanu wojennego działał w opozycji, m.in. współorganizując kolportaż prasy podziemnej w Toruniu. W okresie lipiec – wrzesień 1982 w areszcie śledczym podejrzany o nielegalną działalność wydawniczą. Objęty amnestią dla więźniów politycznych w roku 1983.

W latach 2006 – 2007 ekspert Komisji Weryfikacyjnej Wojskowych Służb Informacyjnych. W okresie 2006 – 2007 przewodniczy Radzie Programowej Centralnego Ośrodka Szkolenia ABW. Od lipca do listopada 2007 główny doradca ds. bezpieczeństwa państwa premiera Jarosława Kaczyńskiego. Od 2008 do 10 kwietnia 2010 doradca ds. bezpieczeństwa państwa Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.

W latach 2009–2010 przewodniczy Zespołowi ds. Bezpieczeństwa Energetycznego w Kancelarii Prezydenta RP.

Doradca społeczny Prezydenta RP Andrzeja Dudy – od 2015. Doradca Szefa BBN Pawła Solocha – od 2015. Przedstawiciel Prezydenta RP w Komitecie Offsetowym MON – od 2016. Członek Rady Programowej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej – od 2016. Członek Rady Państwowego Instytutu Spraw Międzynarodowych – od 2016. Przedstawiciel Prezydenta RP w Kolegium ds. Służb Specjalnych – od 2017. Kierownik Ośrodka Studiów nad Wyzwaniami Cywilizacyjnymi w Centrum Badań nad Bezpieczeństwem Akademii Sztuki Wojennej – od 2017.

Red.