Ojciec Władysław Wołoszyn SJ urodził się 22 maja 1929 r. w Hucie Lubyckiej niedaleko Tomaszowa Lubelskiego (woj. lubelskie). Jego rodzice Aniela z d. Ważna i Karol Wołoszyn prowadzili gospodarstwo rolne. Wychowali siedmioro dzieci – sześciu synów i jedną córkę. Trzech synów obrało drogę powołania kapłańskiego i wstąpiło do Towarzystwa Jezusowego. W 1938 r. Władysław Wołoszyn przystąpił do I Komunii św., a rok później został bierzmowany przez metropolitę lwowskiego abpa Bolesława Twardowskiego. Wybuch II wojny światowej spowodował rozdzielenie rodziny. Rodzice i sześcioro rodzeństwa znaleźli się na terytorium okupowanym przez Związek Sowiecki. W lutym 1940 r. zostali wywiezieni na Syberię i osadzeni w obwodzie irkuckim. Powrót do Polski nastąpił dopiero po ponad sześciu latach tułaczki – we wrześniu 1946 r. W latach 1946–1948 Władysław Wołoszyn ukończył szóstą i siódmą klasę szkoły podstawowej w Bełżcu oraz pierwszą i drugą gimnazjum w Tomaszowie Lubelskim.

W latach 1948–1950 Władysław Wołoszyn przebywał w nowicjacie Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w Kaliszu. Natomiast w latach 1950–1952 w Starej Wsi koło Brzozowa (woj. podkarpackie) zrealizował w ramach prywatnych kursów program szkoły średniej. W maju 1952 r. zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął trwające trzy lata (1952–1955) studia filozoficzne w Krakowie. Kolejnym etapem realizacji powołania zakonnego była praktyka pastoralna w nowicjacie w Kaliszu (tzw. magisterka) w latach 1955–1956 oraz studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego Bobolanum w Warszawie (1956–1960). 29 czerwca 1959 r. o. Władysław Wołoszyn SJ otrzymał z rąk sufragana warszawskiego, bpa Jerzego Modzelewskiego, święcenia kapłańskie.

Kolejne placówki duszpasterskie w których pracował, to: dom zakonny w Czechowicach-Dziedzicach (1960–1962); dom zakonny w Bydgoszczy (1962–1963) i dom zakonny w Toruniu (1963–1988). Do grodu Kopernika o. Władysław Wołoszyn SJ przybył z przekonaniem, że jest to krótka przerwa w oczekiwaniu na zgodę władz komunistycznych na wyjazd do Rzymu, gdzie zamierzał podjąć studia orientalne i przygotowywać się do pracy misyjnej w Związku Sowieckim. Po rocznym pobycie w Toruniu 16 października 1964 r. został mianowany przez ordynariusza chełmińskiego, bpa Kazimierza Józefa Kowalskiego, duszpasterzem akademickim. Funkcję tę pełnił aż do jesieni 1988 r. Ponadto od 1969 r. aż do końca pobytu w Toruniu był kapelanem Klubu Inteligencji Katolickiej. Dzięki zaangażowaniu o. Władysława Wołoszyna SJ duszpasterstwo akademickie jezuitów stało się ważnym ośrodkiem niezależnego życia duchowego, intelektualnego i kulturalnego w Toruniu. Duszpasterstwo było przez niego prowadzone w jedenastu nurtach problemowo-tematycznych: liturgicznym, konfesjonałowym, konferencyjnym, wspólnotowym, przygotowania do małżeństwa, kulturowym, czytelniczym, rekolekcyjno-skupieniowym, prawniczym, studyjno-dyskusyjnym (dla pracowników naukowych) i wakacyjnym. Studentów, wykładowców akademickich oraz inteligencję przyciągały organizowane przez jezuitę spotkania z: kard. Karolem Wojtyłą, Stefanem Kisielewskim, Stanisławem Stommą, Tadeuszem Mazowieckim, Andrzejem Wielowieyskim, Władysławem Bartoszewskim, ks. Januszem Pasierbem, Bohdanem Cywińskim, Stanisławem Grygielem, ks. Michałem Hellerem, ks. Józefem Tischnerem, ks. Józefem Życińskim i wieloma innymi. W latach 1978–1981 toruński duszpasterz był sygnatariuszem deklaracji założycielskiej i oddanym współpracownikiem Towarzystwa Kursów Naukowych.

Od września 1980 r. o. Władysław Wołoszyn SJ był współpracownikiem uniwersyteckich i regionalnych struktur NSZZ „Solidarność”. Pełnił m.in. funkcję duchowego opiekuna Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Podczas strajków był zaangażowany w pomoc studentom. Po 13 grudnia 1981 r. był nieformalnym kapelanem podziemnych środowisk opozycyjnych, celebransem Mszy św. za Ojczyznę oraz ludzi pracy, animatorem cotygodniowych prelekcji dla inteligencji, koordynatorem pomocy charytatywnej dla internowanych i ich rodzin. Ponadto w latach 1982–1989 był członkiem Tajnego Konwentu Doradców Regionu Toruńskiego NSZZ „Solidarność”. W listopadzie 1984 r. o. Władysław Wołoszyn SJ był współinicjatorem powstania Komitetu Budowy Pomnika Upamiętniającego Uprowadzenie Księdza Jerzego Popiełuszki. Ponadto w latach 1984–1988 pełnił funkcję rektora kościoła akademickiego i superiora wspólnoty zakonnej.

Po przeniesieniu jesienią 1988 r. na placówkę w Poznaniu przez 21 lat był tam duszpasterzem. W tym czasie odegrał znaczącą rolę jako animator kultury chrześcijańskiej oraz duszpasterz poznańskich środowisk naukowych (w latach 1989–2009 był m.in. założycielem i dyrektorem Ośrodka Kultury Chrześcijańskiej w Poznaniu „Galeria U Jezuitów” oraz Studium Myśli Chrześcijańskiej). Otrzymał blisko 30 odznaczeń, medali, wyróżnień i tytułów, spośród których najwyżej cenił nadany mu Uchwałą Rady Miasta Torunia z 24 lipca 2003 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Torunia oraz Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis”, który odebrał 9 lipca 2010 r. W latach 2009–2018 o. Władysław Wołoszyn SJ posługiwał w domu zakonnym Towarzystwa Jezusowego w Bydgoszczy. W lutym 2018 r. został skierowany do Kolegium Księży Jezuitów w Gdyni.

Opracował: dr hab. Michał Białkowski, prof. UMK