Wypalenie zawodowe

Przedłużające się stany stresu mogą prowadzić do reakcji nerwicowych, takich jak stany lękowe czy depresyjne. Szczególnym przejawem przedłużającego się stresu w pracy jest zjawisko wypalenia zawodowego. Początkowo wypalenie kojarzono z pracą w zawodach związanych ze świadczeniem bezpośrednich usług/pomocy na rzecz innych, a więc z pielęgniarkami, nauczycielami, lekarzami, opiekunami społecznymi itp. Zaobserwowano, że wysokie wymagania emocjonalne, jakie stawiają prace tego typu, po pewnym czasie doprowadzają do pojawienia się symptomów silnego stresu.

Wypalenie zawodowe, syndrom wypalenia zawodowego - występuje, gdy praca przestaje dawać satysfakcję, pracownik przestaje się rozwijać zawodowo, czuje się przepracowany i niezadowolony z wykonywanego zajęcia, które niegdyś sprawiało mu przyjemność.

Teorie naukowe wyróżniają trzy składniki zawodowego wypalania się:

• emocjonalne wyczerpanie - uczucie pustki i odpływu sił wywołane nadmiernymi wymaganiami psychologicznymi i emocjonalnymi jakie stawiała przed pracownikiem praca (bądź sam stawiał sobie takie nierealistyczne wymagania wobec własnych możliwości)
• depersonalizacja - poczucie bezduszności, bezosobowości, cyniczne patrzenie na innych ludzi, obniżenie wrażliwości wobec innych
• obniżenie oceny własnych dokonań - poczucie marnowania czasu i wysiłku na swoim stanowisku pracy.

W zwalczaniu takich zjawisk jak stres, mobbing, przemoc w pracy najlepiej radzić sobie w otoczeniu ludzi, którzy zrozumieją i pomogą w rozwiązaniu problemu. Do najważniejszych grup wsparcia społecznego pracownika zalicza się, m.in. związki zawodowe, kadrę kierowniczą i rodzinę. Dlatego warto zgłosić się do związku zawodowego, jeśli taki w przedsiębiorstwie funkcjonuje albo zastanowić się nad zorganizowaniem kolegów i koleżanek w związek. W grupie łatwiej rozmawiać z pracodawcą o lepszej organizacji pracy, poprawie warunków pracy, tak aby zminimalizować negatywne zjawiska wywołujące stres.