Kobieta, rodzina, praca

Równość pomiędzy kobietami i mężczyznami jest jedną z podstawowych zasad cywilizowanego społeczeństwa. Prawo dotyczące jednakowego traktowania dało początek spójnemu, prawnemu zarysowi, który odegrał zasadniczą rolę w rozpowszechnianiu większego równouprawnienia w Unii Europejskiej od samego początku jej istnienia oraz w poszczególnych państwach członkowskich. Zaowocowało to znaczącym postępem w kierunku równouprawnienia płci w całej Europie. Raporty Komisji Europejskiej dotyczące równouprawnienia pomiędzy kobietami, a mężczyznami jasno odnoszą się do następujących zjawisk:

• wzorce społeczne zmieniły się podczas ostatnich dwudziestu lat i wzorzec mężczyzny jako głównego żywiciela rodziny został zmieniony na model rodziny, w której zarabia zarówno kobieta jak i mężczyzna;
• obecnie młode kobiety uczą się dłużej i więcej czasu poświęcają przyuczeniu do zawodu, tak jak robią to młodzi mężczyźni, przewyższają liczebnie mężczyzn w szkołach średnich oraz na uczelniach wyższych w większości z Państw Członkowskich, a także stanowią większość wśród absolwentów w Unii Europejskiej;
• wskaźnik zatrudnienia wzrósł bardziej w przypadku kobiet niż mężczyzn;
• istnieje ogólna tendencja do zawężania różnic między kobietami, a mężczyznami w zatrudnieniu, edukacji oraz pracy naukowej;
• udział kobiet na stanowiskach kierowniczych wzrósł, ponieważ więcej kobiet obejmuje wysokie stanowiska zawodowe i kierownicze;

Wzrost ekonomiczny i ogólny postęp w społeczeństwie umożliwia dalszy rozwój w tym kierunku. Jednakże, utrzymują się ciągle istotne różnice między sytuacją kobiet i mężczyzn. Ciągle kobiety bardziej niż mężczyźni narażone są na bezrobocie oraz długotrwałe bezrobocie na rynku pracy. Pośród dowodów na istnienie przeszkód związanych z równością płci, raport Komisji Europejskiej na temat równości pomiędzy kobietami, a mężczyznami podkreśla następujące elementy:

1. Ciągłe trudności dotyczące pogodzenia obowiązków rodzinnych z pracą w pełnym wymiarze:
   • wskaźnik zatrudnienia kobiet z małymi dziećmi, jest średnio niższy o 12,7 proc. w porównaniu do kobiet, które nie mają dzieci. Wskaźnik zatrudnienia mężczyzn posiadających dzieci jest o 9,5 proc. wyższy niż wskaźnik zatrudnienia mężczyzn, którzy nie mają dzieci;
   • kobiety w dalszym ciągu wykonują większość pracy w domu i rodzinie, ich praca nie ma charakteru ciągłego, co ma negatywny wpływ na ścieżkę ich kariery, zarobków oraz emerytury, kobiety dominują także w pracy o niepełnym wymiarze godzin;
2. Segregacja pod względem sektorów oraz zajmowanych stanowisk nadal istnieje na rynku pracy, gdzie wyraźnie zaznacza się przewaga kobiet zajmujących nisko płatne stanowiska, z wymaganymi niskimi kwalifikacjami lub w nisko wynagradzanych sektorach, podczas gdy nieproporcjonalnie więcej mężczyzn wykonuje zawody techników, inżynierów, finansistów oraz zajmuje stanowiska dyrektorów bądź kierowników;
3. Średnia różnica wynagrodzeń w Unii Europejskiej różnica wciąż wynosi ok. 17 proc., a jedynie niektóre z państw przedsięwzięły kroki mające na celu przeanalizowanie przyczyn i zredukowanie tej różnicy.

Pomimo dokonującego się postępu, potencjał kobiet jest wciąż nie wykorzystany i nie wystarczająco doceniany. Dalsza poprawa sytuacji kobiet na rynku pracy leży w interesie nie tylko indywidualnych kobiet i mężczyzn, ale też gospodarki oraz społeczeństwa jako całości. Ustawodawstwo przeciwko dyskryminacja istnieje, lecz ustawodawstwo samo w sobie nie wprowadzi równości płci. Konieczna jest współpraca pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami w celu umożliwienia kobietom i mężczyznom lepszego godzenia życia zawodowego i prywatnego.