Utrata pracy jest sytuacją wyjątkowo trudną. Szczegółowe zasady pomocy osobom bezrobotnym określone są w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Pomocą osobom bezrobotnym zajmują się publiczne służby zatrudnienia www.psz.praca.gov.pl

Adresy i telefony wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy znajdziesz na portalu publicznych służb zatrudnienia.

Zasiłek dla bezrobotnych

Wysokość zasiłku

Jak długo można pobierać zasiłek?

Świadczenie i zasiłek przedemerytalny

Pokrywanie kosztów badań lekarskich

Stypendia szkoleniowe

Zwrot kosztów związanych ze szkoleniem

Pożyczki szkoleniowe

Przygotowanie zawodowe

Stypednium na dokończenie nauki

Opieka nad dzieckiem

Dodatek aktywizacyjny

Prace społecznie użyteczne

Roboty publiczne

Wsparcie działalności gospodarczej

Dodatek relokacyjny

Dodatek motywacyjny

Dział ds. przeciwdziałania bezrobociu

 

Zasiłek dla bezrobotnych

(Art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Dz.U. z 2008 Nr 69 poz. 415 ze zm.)

Prawo do zasiłku przysługuje osobie bezrobotnej za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy, jeżeli:

1. Nie ma dla niej propozycji odpowiedniego zatrudnienia, skierowania do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na utworzone dodatkowe miejsce pracy oraz
2. W okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni:

• była zatrudniona i osiągała wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy, z wyjątkiem obowiązku opłacania składek za niektóre osoby niepełnosprawne, w okresie tym nie uwzględnia się okresów urlopów bezpłatnych trwających łącznie dłużej niż 30 dni,
• wykonywała pracę na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeżeli osiągała z tego tytułu dochód w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia,
• wykonywała pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo współpracowała przy wykonywaniu tych umów, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia,
• podlegała ubezpieczeniu społecznemu lub zaopatrzeniu emerytalnemu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności lub współpracy, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne i Fundusz Pracy stanowiła kwota wynosząca co najmniej najniższe wynagrodzenie,
• wykonywała pracę w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia,
• wykonywała pracę w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub w spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), będąc członkiem tej spółdzielni, jeżeli podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej najniższego wynagrodzenia,
• opłacała składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem lub wykonywaniem innej pracy zarobkowej za granicą u pracodawcy zagranicznego, była zatrudniony za granicą i przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej jako repatriant.

 

Wysokość zasiłku  (art. 72 ustawy o promocji zatrudnienia)

Wysokość zasiłku jest zróżnicowana i zależy od długości okresu zatrudnienia oraz innych okresów zaliczanych do okresu warunkującego nabycie prawa do zasiłku.

Jeżeli okres zatrudnienia wynosi:

Do 5 lat - uprawnieni są do zasiłku w wysokości 80 proc. zasiłku podstawowego,

Od 5 do 20 lat, lecz mniej niż 20 lat - uprawnieni są do zasiłku w wysokości podstawowej, określonej w ustawie i waloryzowanej w okresach kwartalnych.

Co najmniej 20 lat - uprawnieni są do zasiłku w wysokości 120 proc. zasiłku podstawowego.

Obecnie wysokość zasiłku podstawowego wynosi:

a. 717 zł miesięcznie w okresie pierwszych trzech miesięcy posiadania prawa do zasiłku;

b. 563 zł miesięcznie w okresie kolejnych miesięcy posiadania prawa do zasiłku.

 

Jak długo można pobierać zasiłek?  (art. 73 ustawy o promocji zatrudnienia)

1. 6 miesięcy - dla bezrobotnych zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 150 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju;
2. 12 miesięcy - dla bezrobotnych:

a) zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 150 % przeciętnej stopy bezrobocia w kraju lub

b) powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku, lub

c) którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania po dniu nabycia prawa do zasiłku przez tego bezrobotnego.

 

Świadczenie i zasiłek przedemerytalny

(art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2004r. Nr 120 poz. 1252).

Osoby bezrobotne o długim stażu pracy mogą ubiegać się o świadczenia przedemerytalne. Warunki, które trzeba spełnić można podzielić na dwie grupy. Pierwsza dotyczy wszystkich osób, które ubiegają się o świadczenie przedemerytalne. Druga grupa - to warunki szczególne, zindywidualizowane, uzależnione od stażu pracy, wieku, przyczyn rozwiązania stosunku pracy.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, która spełnia szczególne warunki wymagane do przyznania tego świadczenia:

1. przez okres co najmniej 6 miesięcy pobierała zasiłek dla bezrobotnych
2. nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna,
3. w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,
4. złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6–miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych,
5. złoży wniosek w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia, w tym w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych albo innej pracy zarobkowej, jeżeli w okresie pobierania zasiłku wykonywała inną pracę zarobkową lub zatrudnienie w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, albo była zatrudniona w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, a wykonywanie jednej z tych prac ustało po upływie 6-miesięcznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Warunki szczególne:

Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która:

1. do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat - kobieta oraz 61 lat -mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
2. do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn, lub
3. do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą systemową, i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat -kobieta i 61 lat - mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
4. zarejestrowała się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat oraz do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat -kobieta i 60 lat -mężczyzna i osiągnęła okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, lub
5. do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, lub
6. do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego z powodu likwidacji lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Świadczenie przedemerytalne ustalane na podstawie ustawy z 30 kwietnia 2004 r. przysługuje w wysokości wynoszącej, od 1 marca 2009 r., 804,02 zł.

Świadczenie przedemerytalne podlega okresowej waloryzacji, która przeprowadzana jest na zasadach i w terminach przewidzianych w ustawie emerytalnej.

 

Pokrywanie kosztów badań lekarskich (art. 2 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia)

Z Funduszu Pracy pokrywane są koszty badań lekarskich lub psychologicznych przeprowadzanych na wniosek powiatowego urzędu pracy, mających na celu:

1. stwierdzenie zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy, uczestnictwa w szkoleniu lub przygotowaniu zawodowym dorosłych, odbywania stażu, wykonywania prac społecznie użytecznych,
2. określenie szczególnych predyspozycji psychofizycznych wymaganych do wykonywania zawodu

 

Stypendia szkoleniowe (art. 41 ustawy o promocji zatrudnienia)

Osobie bezrobotnej w okresie odbywania szkolenia, na które została skierowany przez starostę, przysługuje stypendium finansowane ze środków Funduszu Pracy.

W okresie pobierania stypendium nie przysługuje zasiłek dla bezrobotnych. Stypendium nie przysługuje bezrobotnemu, jeżeli w okresie odbywania szkolenia przysługuje mu z tego tytułu inne stypendium, dieta lub innego rodzaju świadczenie pieniężne w wysokości równej lub wyższej niż stypendium finansowane z Funduszu Pracy.

Wysokość stypendium wynosi miesięcznie 120 proc. zasiłku dla bezrobotnych, pod warunkiem że liczba godzin szkolenia wynosi nie mniej niż 150 godzin miesięcznie; w przypadku niższego miesięcznego wymiaru godzin szkolenia wysokość stypendium ustala się proporcjonalnie. Skierowany przez starostę na szkolenie, w przypadku podjęcia zatrudnienia w trakcie szkolenia, ma prawo do ukończenia tego szkolenia bez konieczności ponoszenia kosztów szkolenia za okres, w którym podjął zatrudnienie.

Bezrobotnemu skierowanemu przez starostę na szkolenie, który w trakcie szkolenia podjął zatrudnienie, przysługuje stypendium w wysokości 20 proc. zasiłku dla bezrobotnych, od ostatniego dnia miesiąca, w którym podjął zatrudnienie, do zakończenia szkolenia. Od stypendium tego nie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne. W przypadku skierowania na szkolenie bezrobotnego, koszty tego szkolenia są finansowane z Funduszu Pracy.

 

Zwrot kosztów związanych ze szkoleniem (art. 43 ustawy o promocji zatrudnienia)

Starosta finansuje z Funduszu Pracy, w formie zwrotu, koszty zakwaterowania i wyżywienia bezrobotnego, skierowanego na szkolenie odbywane poza miejscem zamieszkania, jeżeli wynika to z umowy zawartej z instytucją szkoleniową. Starosta może wyrazić zgodę na sfinansowanie, w formie zwrotu, całości lub części poniesionych przez skierowanego bezrobotnego, kosztów z tytułu przejazdu na szkolenie.

 

Pożyczki szkoleniowe (art. 42 ustawy o promocji zatrudnienia)

Starosta może, na wniosek bezrobotnego, udzielić pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia do wysokości 400 proc. przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu podpisania umowy pożyczki, w celu umożliwienia podjęcia lub utrzymania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Pożyczka jest nieoprocentowana, a okres jej spłaty nie może przekroczyć 18 miesięcy od ustalonego w umowie dnia zakończenia szkolenia. W przypadku wykorzystania pożyczki na cele inne niż określone w umowie, niepodjęcia lub nieukończenia szkolenia pożyczka podlega bezzwłocznemu zwrotowi w całości, wraz z odsetkami ustawowymi. Odsetki ustawowe ustala się także od kwoty pożyczki.  niespłaconej w terminie.

Studia podyplomowe (art. 42a ustawy o promocji zatrudnienia)

Starosta, na wniosek bezrobotnego, może sfinansować z Funduszu Pracy koszty studiów podyplomowych należne organizatorowi studiów, do wysokości 100 proc., jednak nie więcej niż 300 proc. przeciętnego wynagrodzenia. W przypadku podjęcia przez uczestnika studiów podyplomowych zatrudnienia w trakcie ich odbywania, nie zawiesza się finansowania tych studiów do planowanego terminu ich ukończenia. W przypadku przerwania studiów podyplomowych z winy uczestnika, kwota wydatkowana na ich finansowanie z Funduszu Pracy podlega zwrotowi. Bezrobotnemu, któremu starosta przyznał dofinansowanie kosztów studiów podyplomowych, za okres uczestnictwa w zajęciach przewidzianych programem studiów przysługuje stypendium, w wysokości 20 proc. zasiłku.

 

Przygotowanie zawodowe (art. 53a i n. ustawy o promocji zatrudnienia)

Starosta inicjuje, organizuje i finansuje z Funduszu Pracy przygotowanie zawodowe dorosłych, które odbywa się w formie:

praktycznej nauki zawodu dorosłych umożliwiającej przystąpienie do egzaminu kwalifikacyjnego na tytuł zawodowy lub egzaminu czeladniczego;

przyuczenia do pracy dorosłych mającego na celu zdobycie wybranych kwalifikacji zawodowych lub umiejętności, niezbędnych do wykonywania określonych zadań zawodowych, właściwych dla zawodu występującego w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy.

Praktyczna nauka zawodu dorosłych trwa od 12 do 18 miesięcy, a przyuczenie do pracy dorosłych trwa od 3 do 6 miesięcy.

Z Funduszu Pracy pokrywane są koszty przygotowania zawodowego dorosłych obejmujące m.in.:

• refundację wydatków poniesionych na uczestnika przygotowania zawodowego dorosłych niezbędnych do realizacji programu,
• koszty badań lekarskich i psychologicznych mających na celu ustalenie zdolności do udziału w przygotowaniu zawodowym dorosłych,
• koszty egzaminów kwalifikacyjnych na tytuł zawodowy, egzaminów czeladniczych lub egzaminów sprawdzających.

Uczestnikowi przygotowania zawodowego dorosłych przysługuje stypendium. Za okres, za który przysługuje stypendium, zasiłek nie przysługuje. Stypendium przysługuje również za dni wolne. Starosta nie wypłaca stypendium za okres nieusprawiedliwionych nieobecności uczestnika przygotowania zawodowego dorosłych.

 

Stypendium na dokończenie nauki (art. 55 ustawy o promocji zatrudnienia)

Bezrobotnemu bez kwalifikacji zawodowych, który w okresie 12 miesięcy od dnia zarejestrowania w powiatowym urzędzie pracy podjął dalszą naukę w szkole ponadgimnazjalnej dla dorosłych, będącej szkołą publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej, albo w szkole wyższej, gdzie studiuje w formie studiów niestacjonarnych, starosta, na wniosek bezrobotnego, może przyznać stypendium w wysokości 100 proc. kwoty zasiłku, wypłacane przez okres 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia nauki.

 

Opieka nad dzieckiem (art. 61 ustawy o promocji zatrudnienia)

Bezrobotnym, starosta może, po udokumentowaniu poniesionych kosztów, refundować koszty opieki nad dzieckiem lub dziećmi do lat 7 w wysokości uzgodnionej, nie wyższej jednak niż połowa zasiłku, na każde dziecko, na opiekę którego poniesiono koszty, jeżeli bezrobotny podejmie zatrudnienie lub inną pracę zarobkową lub zostanie skierowany na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie oraz pod warunkiem osiągania z tego tytułu miesięcznie przychodów nieprzekraczających minimalnego wynagrodzenia za pracę. Refundacja, przysługuje na okres do 6 miesięcy. W przypadku skierowania na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie refundacja kosztów opieki nad dzieckiem lub dziećmi do lat 7 następuje na okres odbywania stażu, przygotowania zawodowego dorosłych lub szkolenia. Na wniosek osoby bezrobotnej starosta może wypłacić zaliczkę na refundację kosztów opieki nad dzieckiem. Na podobnych zasadach może nastąpić również refundacja kosztów opieki nad osobą zależną.

 

Dodatek aktywizacyjny (art. 48 ustawy o promocji zatrudnienia)

Osoba bezrobotna może złożyć do urzędu pracy wniosek o przyznanie dodatku aktywizacyjnego w wypadku, gdy jest zarejestrowana w urzędzie pracy, posiada prawo do zasiłku oraz gdy podejmie ona:

• zatrudnienie w wyniku skierowania przez urząd w niepełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie i otrzymuje wynagrodzenie niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę;
• zatrudnienie z własnej inicjatywy lub inną pracę zarobkową.

W pierwszym przypadku dodatek aktywizacyjny przysługuje w wysokości stanowiącej różnicę między minimalnym wynagrodzeniem za pracę a otrzymywanym wynagrodzeniem, nie większej jednak niż 50 proc. zasiłku, przez okres, w jakim przysługiwałby bezrobotnemu zasiłek. Natomiast, jeżeli podjęcie zatrudnienia nastąpiło z własnej inicjatywy, wówczas można ubiegać się o dodatek aktywizacyjny przysługujący w wysokości do 50 proc. zasiłku, przez połowę okresu, w jakim przysługiwałby bezrobotnemu zasiłek.

 

Prace społecznie użyteczne  (art. 73a ust. 1a ustawy o promocji zatrudnienia)

Prace społecznie użyteczne są nową formą aktywizacji bezrobotnych wprowadzoną nowelizacją ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (weszła w życie 1 listopada 2005 roku). Oznaczają  one prace wykonywane przez bezrobotnych, nie posiadający już prawo do zasiłku. Do tych prac kieruje ich starosta, a organizują gminy w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, organizacjach lub instytucjach statutowo zajmujących się pomocą charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej.

Do wykonywania prac społecznie użytecznych mogą być kierowane również osoby uczestniczące w kontrakcie socjalnym, indywidualnym programie usamodzielniania, lokalnym programie pomocy społecznej lub indywidualnym programie zatrudnienia socjalnego, jeżeli podjęły uczestnictwo w tych formach w wyniku skierowania powiatowego urzędu pracy na podstawie art. 50 ust. 2.

 

Roboty publiczne (art. 57 ustawy o promocji zatrudnienia)

Roboty publiczne mogą być organizowane przez gminy, organizacje pozarządowe statutowo zajmujące się problematyką: ochrony środowiska, kultury, oświaty, sportu i turystyki, opieki zdrowotnej, bezrobocia oraz pomocy społecznej.

Przy robotach publicznych instytucje mogą ubiegać się o zatrudnienie bezrobotnych (przy pełnym wymiarze czasu pracy) w okresie do 6 miesięcy w ramach realizowanych na terenie gminy lub województwa inwestycji infrastrukturalnych oraz innych zadań inwestycyjnych finansowanych lub dofinansowywanych ze środków budżetu państwa, samorządu terytorialnego, funduszy celowych lub środków instytucji, organizacji oraz zadań związanych z opieką społeczną i obsługą bezrobocia.

Prace interwencyjne (art. 51, 56 i 59 ustawy o promocji zatrudnienia)

Prace interwencyjne to zatrudnienie bezrobotnego przez pracodawcę, które nastąpiło w wyniku umowy zawartej ze starostą.

Do prac interwencyjnych wolno zaangażować:

• bezrobotnych do 25 roku życia
• bezrobotnych długotrwale albo po zakończeniu realizacji kontraktu socjalnego (art. 50 ust. 2 pkt 2, albo kobiety, które nie podjęły zatrudnienia po urodzeniu dziecka
• bezrobotnych powyżej 50 roku życia
• bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, bez doświadczenia zawodowego lub bez wykształcenia średniego
• bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 18 roku życia
• bezrobotnych, którzy po odbyciu kary pozbawienia wolności nie podjęli zatrudnienia
• bezrobotnych niepełnosprawnych

Starosta, kierując bezrobotnego do prac interwencyjnych, ma obowiązek wziąć pod uwagę jego wiek, stan zdrowia oraz rodzaje uprzednio wykonywanej pracy.

Pracodawcy, który zatrudnił w ramach prac interwencyjnych na okres do sześciu miesięcy bezrobotnych, starosta zwraca część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne.  Jeżeli pracodawca bezpośrednio po zakończeniu prac interwencyjnych trwających co najmniej sześć miesięcy zatrudniał skierowanego bezrobotnego przez okres dalszych sześciu miesięcy i po upływie tego okresu dalej go zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy, starosta może przyznać pracodawcy jednorazową refundację wynagrodzenia w wysokości uprzednio uzgodnionej, nie wyższej jednak niż 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu spełnienia tego warunku.

Szczególną pomoc finansową przewidziano także dla firm, które zorganizują prace interwencyjne dla bezrobotnych po pięćdziesiątym roku życia. Dla takich przedsiębiorstw starosta zwróci przez okres dwóch lat pieniądze wydane na wynagrodzenia i składki ZUS, a jeżeli tacy bezrobotni zostaną zatrudnieni na cztery lata, to wówczas starosta zrefunduje wymienione koszty za co drugi miesiąc.

Jeśli przedsiębiorstwo zdecyduje się na zatrudnienie osoby po 50 roku życia na dwa lub cztery lata otrzyma również zwrot kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla takiej osoby. Wysokość tej pomocy nie może przekroczyć standardowo sześciokrotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Szczegółowe informacje dotyczące organizowania prac interwencyjnych znajdziemy w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 7 stycznia 2009 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (DzU nr 5, poz. 25).

 

Wsparcie działalności gospodarczej (art. 46 ustawy o promocji zatrudnienia)

Osobom bezrobotnym mogą być przyznane jednorazowo środki z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem działalności, w wysokości określonej w umowie  - 6, 4 lub 3 –krotności przeciętnego wynagrodzenia.

 

Dodatek relokacyjny

Z tego typu wsparcia będą mogły skorzystać osoby dotknięte negatywnymi skutkami spowolnienia

gospodarczego, które utraciły pracę z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy. Ta forma wsparcia nie będzie miała charakteru powszechnego. Będzie to element projektu realizowanego w ramach Programu Operacyjnego  Kapitał Ludzki i będzie kierowany do osób uczestniczących w projekcie.

Dodatek będzie przysługiwał osobie, która utraciła pracę z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy w okresie nie dłuższym niż 6 miesięcy poprzedzające dzień przystąpienia do projektu i  podjęła pracę w odległości powyżej 50 km od miejsca zamieszkania. Wartość wypłacanego dodatku będzie stanowić równowartość sześciokrotności 100 proc. zasiłku dla bezrobotnych (3 310,8 zł), co będzie alternatywą dla świadczenia finansowanego z Funduszu Pracy, przysługującego osobie bezrobotnej, która utraciła pracę. Świadczenie będzie miało charakter bezzwrotny.

 

Dodatek motywacyjny

Dodatek będzie przysługiwał osobie biorącej udział w projekcie Program Operacyjny Kapitał Ludzki, która podjęła nową pracę za wynagrodzeniem niższym niż u poprzedniego pracodawcy. Wysokość dodatku

wypłacanego jednorazowo będzie wynosić równowartość trzykrotności różnicy pomiędzy poprzednim (wyższym) a nowym (niższym) wynagrodzeniem brutto, lecz nie więcej niż 4000 zł. Warunkiem bezzwrotnego charakteru pomocy będzie przedstawienie dokumentu potwierdzającego minimum 3 miesięczny okres zatrudnienia w nowej pracy, jednocześnie w tym okresie stosunek pracy nie może zostać rozwiązany z przyczyn pracownika.

Oba  dodatki: relokacyjny, jak i dodatek motywacyjny będą mogły przynieść realne korzyści jedynie w przypadku określenia przez Instytucje Zarządzające i Pośredniczące, konkretnych priorytetów odpowiadających potrzebom istniejącym w miejscu zamieszkania osoby, która mogłaby uzyskać powyższą pomoc.

Informacje dotyczące sposobu uzyskania pomocy w ramach PO KL można uzyskać od:

• Instytucji Zarządzającej :

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego

Departament Zarządzania Europejskim Funduszem Społecznym

ul. Chałubińskiego 8; 00-613 Warszawa; tel 22 501 50 04, fax 22 501 50 31, www.funduszeeuropejskie.gov.pl

• oraz od następujących Instytucji Pośredniczących:

• Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej,
• Ministerstwo Edukacji Narodowej,
• Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
• UM Woj. Łodzkiego,
• UM Woj. Mazowieckiego,
• UM Woj. Małopolskiego ,
• UM Woj. Opolskiego,
• UM Woj. Śląskiego,
• WUP w Poznaniu
• Świętokrzyskie Biuro Rozwoju Regionalnego,
• UM Woj. Podlaskiego,
• WUP w w Rzeszowie,
• UM Woj. Pomorskiego,
• WUP w w Szczecinie,
• UM Woj. Warmińsko- Mazurskiego,
• UM Woj. Dolnośląskiego,
• UM Woj. Lubelskiego,
• UM Woj. Lubuskiego,
• UM Woj. Kujawsko-Pomorskiego
•  

Dział ds. przeciwdziałania bezrobociu Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" Dział ds. przeciwdziałania bezrobociu

Jacek Smagowicz
tel. 58 308 44 06

Daniel Czerwiński
bezrobocie@solidarnosc.org.pl