W krajach Unii Europejskiej ok. 15 proc. populacji to osoby niepełnosprawne. W Polsce, według spisu powszechnego z 2002 r., liczba osób niepełnosprawnych wynosiła prawie 5,5 mln, czyli 14,3 proc. ludności kraju. Z tego w 4 450 tys. osób posiadało prawne potwierdzenie niepełnosprawności.

Niepełnosprawność często staje się barierą, która powoduje, że osoby nią dotknięte są gorzej wykształcone, a przez to są mniej aktywni zawodowo. W konsekwencji osoby niepełnosprawne częściej dotyka zjawisko ubóstwa oraz wykluczenia społecznego. Osoby niepełnosprawne mają trudności w zdobyciu lub uzupełnieniu wykształcenia nie tylko na poziomie wyższym, ale także średnim a nawet podstawowym. Natomiast niskie wykształcenie lub jego brak zmniejsza szanse na rynku pracy.

Jednym z zadań społeczeństwa obywatelskiego jest wyrównywanie szans osób niepełnosprawnych oraz przeciwdziałanie ich dyskryminacji zarówno społecznej jak i zawodowej. W NSZZ „Solidarność” pracownicy niepełnosprawni mają szansę zwracać uwagę na swoje problemy i bronić swoich praw.

W Polsce prawa osób niepełnosprawnych gwarantuje Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w Art. 67 i 69, która mówi, że:

• Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa.
•  Obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i nie mający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego, którego zakres i formy określa ustawa.

• Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.

O prawach pracowników niepełnosprawnych mówi również kodeks pracy, który m.in. zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność.

O zakazie dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność mówi również ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W ustawie czytamy m.in.:

„Kto ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność (…), odmówi zatrudnienia kandydata na wolnym miejscu zatrudnienia lub miejscu przygotowania zawodowego, podlega karze grzywny nie niższej niż 3.000 zł.

Zakaz dyskryminacji ustawa nakłada również na agencje zatrudnienia. Podobną wymowę ma również przepis dotyczący informowania przez pracodawców o wolnych miejscach zatrudnienia lub miejscach przygotowania zawodowego. Pracodawcy nie mogą formułować wymagań dyskryminujących kandydatów ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie religijne lub ze względu na przynależność związkową.