TUAC
- wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
Związkowy Komitet Doradczy przy OECD - TUAC
Trade Union Advisory Committee to the OECD
15, rue Lapérouse
75016 Paris, France
Tel. +33 155 37 37 37
Fax +33 147 54 98 28
E-mail: tuac@tuac.org
Sekretarz generalny: John Evans
Komitet Doradczy Związków Zawodowych (TUAC) przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) obchodził w 1998 roku 50 rocznice istnienia. Dzięki członkostwu Polski w OECD od listopada 1996, NSZZ "Solidarność" jest organizacją afiliowaną przy TUAC. Przed przystąpieniem Polski do OECD "Solidarność" była organizacją partnerską TUAC.
TUAC skupia ok. 55 krajowych organizacji związkowych reprezentujących 70 milionów pracowników z 29 krajów członkowskich OECD, która uważana jest za klub zrzeszający najwyżej rozwinięte państwa świata. Członkami OECD są: Australia, Austria, Belgia, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa (najmłodszy członek), Luksemburg, Meksyk, Niemcy, Norwegia, Nowa Zelandia, Polska, Portugalia, Stany Zjednoczone Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Węgry, Wielka Brytania i Włochy.
Początkowo TUAC, założony w 1948 roku w Wielkiej Brytanii przez organizacje związkowe z Europy i Ameryki Północnej, był organem doradczym przy Europejskiej Organizacji Współpracy Gospodarczej (OEEC) powołanej do życia w ramach działań związanych z Europejskim Programem Odbudowy zwanym popularnie Planem Marshalla. Utworzenie TUAC miało na celu aktywne włączenie świata pracy w odbudowę zniszczonej wojną Europy i w najwcześniejsze wysiłki integrowania naszego kontynentu. W roku 1962 OEEC zmieniła się w OECD, a TUAC uznany został za organ konsultacyjno - doradczy reprezentujący ruch związkowy na forum OECD. Kontrpartnerem TUAC na forum OECD jest Komitet Doradczy Biznesu i Przemysłu (BIAC) mający identyczny status jak TUAC.
Poprzez regularnie prowadzone konsultacje z różnymi organami OECD, TUAC koordynuje i reprezentuje opinie związków zawodowych przedstawiane rządom krajów uprzemysłowionych. Celem TUAC jest zapewnienie prowadzenia przez nie polityki wzrostu gospodarczego, ale też polityki pełnego zatrudnienia i ulepszania warunków socjalnych, obrona interesów pracowników w tworzeniu strategii gospodarczych. W ostatnim okresie szczególnego znaczenia w pracach TUAC nabrały zagadnienia związane z poszanowaniem praw związkowych i międzynarodowych standardów pracy, problemami wynikającymi z globalizacji, jak też kwestie trwałego rozwoju i ochrony środowiska. TUAC ściśle współpracuje z międzynarodowymi centralami związkowymi: Międzynarodową Konfederacją Wolnych Związków Zawodowych (ICFTU) i Światową Konfederacją Pracy (WCL), Europejską Konfederacją Związków Zawodowych (ETUC), Nordycką Radą Związków Zawodowych (NFS) jak i międzynarodowymi sekretariatami branżowymi (ITS).
Na strukturę organizacyjną TUAC składają się następujące organy:
- Sesje plenarne - ma miejsce dwa razy do roku w siedzibie organizacji w Paryżu, uczestniczą w nim przedstawiciele wszystkich organizacji członkowskich i central międzynarodowych, jak też zaproszeni goście i organizacje partnerskie lub ubiegające się o członkostwo. W trakcie Sesji Plenarnej podejmowane są najważniejsze decyzje polityczne organizacji, jak też zatwierdzany jest budżet i wysokość składek afiliantów.
- Komitet Administracyjny tworzą Prezydent, Sekretarz Generalny i 10 przedstawicieli organizacji członkowskich. Komitet kieruje pracami administracyjnymi organizacji.
- Grupy robocze przygotowują stanowiska TUAC do dyskusji na Sesjach Plenarnych i do konsultacji z OECD na forum Komitetu Łącznikowego i konsultacjach bezpośrednich, jak też w trakcie sesji ministerialnych OECD czy w trakcie międzynarodowych konferencji na wysokim szczeblu, jak np. szczyty G7, a ostatnio G8. Grupy Robocze zajmują się szczegółowymi zagadnieniami z zakresu polityki ekonomicznej, polityki ochrony środowiska, polityki zatrudnienia i edukacji, rozwoju lokalnego i zarządzania finansami publicznymi.
- W związku z poruszanymi na forum OECD zagadnieniami i problemami 50 lat istnienia TUAC można podzielić na następujące okresy:
- lata 50. odbudowa powojenna i wzrost produkcji,
- lata 60. i 70. okres ekonomii keynesowskiej - polityka zarządzania popytem i, początkowo, polityka pełnego zatrudnienia, ze szczególnym uwzględnieniem wstrząsów ekonomicznych tego okresu (np. szok naftowy)
- lata 80.: dekada liberalizacji i deregulacji, polityki monetarystycznej, wzrostu bezrobocia i wahań walutowych, pod koniec dekady gwałtowny wzrost bezpośrednich inwestycji zagranicznych.
- lata 90.: szczególnie koniec dekady to eksplozja globalizacji i ponowna dyskusja nad rolą polityki rządowej, nowe zjawiska na arenie międzynarodowej takie jak handel elektroniczny (e-commerce) i żywność modyfikowana genetycznie. Dyskusja na temat społecznego wymiaru globalizacji. Upadek systemu komunistycznego powoduje pojawienie się nowych rynków i nowych wyzwań ekonomicznych na kontynencie europejskim.