25 lutego 2003 (20-22/2003)

Komunikat

W dniu 25 lutego 2003 r. odbyło się w Gdańsku posiedzenie prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność", które postanowiło skierować list do premiera Leszka Millera ws. deklaracji o ochronie życia zgłoszonej przez polski rząd jako załącznik do traktatów akcesyjnych do Unii Europejskiej. W związku z uzasadnionymi obawami, że w procesie integracji z Unią Europejską standardy ochrony praw człowieka i rodziny w Polsce mogą ulec niekorzystnym zmianom, prezydium KK zwróciło się o dodatkowe stanowisko rządu zadając następujące pytania:

Czy rząd zamierza sprzeciwiać się, przed i po referendum, wszelkim próbom ingerencji ze strony instytucji unijnych zmierzających do zmiany polskiego prawa w kwestiach:

• ochrony życia człowieka (art. 30, 38 i 39 Konstytucji RP, art. 150-154 Kodeksu Karnego);
• ochrony małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny (art. 18 Konstytucji RP);
• ochrony praw rodziców do decydowania o wychowaniu swoich dzieci (art. 48 Konstytucji RP)

oraz czy jest za utrzymaniem dotychczasowych przepisów w tej sprawie.

• Dariusz Wasielewski - rzecznik prasowy KK

Stanowisko Prezydium KK nr 20/03
ws. sytuacji drogownictwa

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" wyraża niepokój w związku z sytuacją polskiego drogownictwa. Ten ważny z punktu widzenia rozwoju infrastruktury transportowej kraju sektor dający możliwość tworzenia nowych miejsc pracy stał się źródłem eksperymentów, niewiele mających wspólnego z przedwyborczymi deklaracjami koalicji SLD-UP-PSL i firmowanym przez nią programem "Infrastruktura - klucz do rozwoju".

W szczególności negatywnie należy ocenić rządowe projekty ustaw: o budowie i eksploatacji dróg oraz o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych. Zdaniem Prezydium KK, w obecnym kształcie nie powinny być one przyjęte przez parlament. Za niezrozumiałe należy uznać, niezgodne z przepisami prawa, w tym z Konstytucją, plany likwidacji istniejącej jednostki administracji rządowej zarządzającej drogami publicznymi.

Proponowane przez rząd rozwiązania są sprzeczne z zasadami zarządzania drogami publicznymi przez organy administracji publicznej. Powodują tym samym chaos kompetencyjny i "rozmycie" odpowiedzialności. Ze względu na brak spójności z dotychczasowymi regulacjami prawnymi w zakresie drogownictwa stwarzają zagrożenia dla miejsc pracy w sektorze, a także grożą zwiększeniem obciążeń finansowych dla wszystkich użytkowników dróg.

W tym kontekście nie znajduje żadnego uzasadnienia propozycja wprowadzania nowych opłat drogowych. Źródłem pozyskania środków niezbędnych dla właściwego utrzymania i rozwoju dróg powinno być zwiększenie, kierowanego na ten cel, odpisu z istniejącego podatku akcyzowego od paliw płynnych oraz już istniejące opłaty transportowe.

Prezydium KK uważa jednocześnie, że konieczne są działania, na rzecz pełnego wykorzystania potencjału krajowych przedsiębiorstw drogowych. Oznacza to, że rząd powinien stosować wszelkie dozwolone prawem instrumenty, w tym finansowe, zapobiegające dyskryminacji polskich firm i wyrównujące ich szansę wobec innych podmiotów w procedurach przetargowych.

Decyzja Prezydium KK nr 21/03
ws. opinii o projekcie rozporządzenia MGPiPS zmieniającego rozporządzenie ws. zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, (...)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej zmieniającego rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej oraz w Biurze Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej.

Decyzja Prezydium KK nr 22/03
ws. opinii o projekcie ustawy MI o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (...)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" stwierdza, że projekt ustawy Ministra Infrastruktury z dnia 22.01.2003 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz o zmianie niektórych innych ustaw jest próbą dostosowania przepisów prawnych do nowych sytuacji związanych z funkcjonowaniem rządowego programu społecznego budownictwa mieszkaniowego. Proponowane zmiany wyjaśnią wiele wątpliwości oraz w znacznym zakresie poprawią funkcjonowanie Towarzystw Budownictwa Społecznego (TBS).

Poprzeć należy zaliczenie do kosztów przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego zakup inwestycji w toku i budynku do adaptacji na cele mieszkalne a także miejsc postojowych przynależnych, zgodnie z wymogami prawa budowlanego, do budynku mieszkalnego.

Drugą trafną i istotną propozycją jest umożliwienie najemcy partycypacji w kosztach budowy w zamian za prawo najmu lokalu. Zlikwiduje to powszechną w całej Polsce fikcję spowodowaną aktualnie obowiązującą zasadą, iż osoba partycypująca w kosztach budowy nie może być najemcą.

Projektowana nowelizacja ustawy nie jest pozbawiona mankamentów i uchybień. Prezydium KK zgłasza więc następujące uwagi do nadesłanego projektu:

1. Art. 19 - skreślenie ust. 9 dotyczącego umorzenia przez Bank Gospodarstwa Krajowego 10% kosztów realizacji przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego można uznać za rozwiązanie poprawne w docelowym modelu funkcjonowania Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. Jednakże jego wprowadzenie nie może się odbywać w momencie głębokiej dekoniunktury gospodarki, która szczególnie głęboko dotknęła budownictwa i regresu w budownictwie mieszkaniowym. Zarówno względy gospodarcze jak i społeczne nakazują stanowczo zaprotestować przeciwko jego wprowadzeniu co najmniej w przeciągu najbliższych lat.
   Odstąpienie od możliwości skorzystania z 10% umorzenia kredytu wpłynie na zwiększenie wydatków finansowych po stronie najemców lokali, kiedy to spłacać będą tę część kredytu, która mogłaby być umorzona. Kalkulacja wysokości stawki czynszu najmu obejmuje, bowiem, spłatę zaciągniętego kredytu wraz z należnymi odsetkami. Likwidacja 10% umorzenia wpłynie na pogorszenie kondycji finansowej TBS'ów, gdyż umorzenia wpływają bezpośrednio na wynik finansowy w danym roku. Zysk był przeznaczany na kapitał zapasowy, który często następnie był pożytkowany na podwyższenie kapitału zakładowego spółek. BGK wymaga od swoich klientów wykazania się dodatnim wynikiem finansowym w danym roku.
2. Art. 19a - objęcie inwestycji realizowanych z udziałem Krajowego Funduszu Mieszkaniowego, rygorami ustawy o zamówieniach publicznych poprzez dodanie art.19a, jest dobrym rozwiązaniem. Jednakże wymaga ono uzupełnienia w formie odpowiedniego zapisu zmiany w samej ustawie o zamówieniach publicznych.
3. Art. 26 - dodane ust. 3 i 4 są zapisami mobilizującymi TBS'y do rozpoczęcia działalności inwestycyjnej zgodnej z celami programu czyli polegającej na budowie mieszkań na wynajem i dające możliwość pozbawienia uprawnień wynikających z ustawy, dotyczących możliwości korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego. Jednakże zapisy te są nieprecyzyjne i mogą rodzić wiele wątpliwości prawnych i sporów interpretacyjnych, szczególnie w przypadku TBS'ów prywatnych. Ponieważ wydając decyzję pozbawiającą prawa używania w nazwie towarzystwa wyrazów "towarzystwo budownictwa społecznego" oraz skrótu "TBS" nie określono w jaki sposób będzie się egzekwować i kontrolować prawo do korzystania z nazwy. Należy zaproponować wykreślenie z rejestru TBS'ów i zobowiązać prowadzący rejestr Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast do powiadomienia o tym właściwy urząd skarbowy. I nie zmiana nazwy, ale wykreślenie z rejestru byłoby sankcją uniemożliwiającą korzystanie z przywilejów wynikających z ustawy.
4. Art. 27 - należy wprowadzić zmiany w poprzez dodanie punktu 6 o następującej treści:" 6) zarządzać nieruchomościami niemieszkalnymi".
   TBS'y zarządzają nieruchomościami mieszkalnymi stanowiącymi własność gmin. Zgodnie z interpretacją Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast nieprecyzyjnych zapisów ustawy (czego odzwierciedleniem są akty założycielskie lub umowy spółek zatwierdzane przez UMiRM w części dotyczącej przedmiotu działalności) TBS'y nie mogą zarządzać nieruchomościami niemieszkalnymi, w tym także stanowiącymi własność gmin. Wydaje się to niczym nieuzasadnione. Dochody z zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi mogłyby stanowić doskonałe źródło finansowania budowy mieszkań na wynajem.
5. Art. 28 - w ust. 1 dotyczącym ustalania stawek czynszu regulowanego, należy uściślić o jaki organ chodzi w tym zapisie, ponieważ jest on nieprecyzyjnie określony. Zarówno organy gminy, jak i organy spółek prawa handlowego oraz organy spółdzielni mogą podejmować uchwały w tym zakresie.
6. Art. 29 - zmiana treści zapisu art. 29 ustawy poprzez wyłączenie osób fizycznych mających interes w uzyskaniu mieszkań przez wskazane przez nie osoby trzecie spowoduje niepotrzebne ograniczenie grupy potencjalnych klientów TBS'ów. Nie ma potrzeby wyłączania z osób, które mogą być partycypantami (nie mając na celu pozostanie najemcami) osób fizycznych, gdyż zawęża to możliwości pozyskiwania środków na budowę lokali mieszkalnych na wynajem. W interesie TBS'ów, a także ich klientów należy pozostawić art. 29 w niezmienionej treści, w świetle wprowadzenia art. 29a, który daje możliwość bezpośredniego partycypowania w kosztach przeszłego najemcy.
7. Proponowane zmiany w ustawie o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (art. 5.) zostały błędnie zredagowane. Przyjmując, iż intencją zapisu jest rezygnacja z uzgadniania planu finansowego Krajowego Funduszu Mieszkaniowego z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego. Należy go zredagować jako skreślenie punktu 18 w art.14. ust.2.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" pozytywną opinię o projekcie ustawy warunkuje uwzględnieniem powyższych uwag.