8 maja 2000 (51-55/2000)

Decyzja Prezydium KK nr 51/2000 ws. pożyczki dla Sp. z o.o. „TYSOL”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” biorąc pod uwagę pilne potrzeby finansowe występujące w „Tysol” Sp. z o.o., uznaje za prawomocną umowę pożyczki dla tej Spółki w wysokości 20.000,- (dwadzieścia tysięcy) złotych zawartą z Komisją Krajową, w imieniu której podpisali ją Zastępca Przewodniczącego Komisji Krajowej – Józef Niemiec oraz Skarbnik Komisji Krajowej – Leszek Jankowski.

Decyzja Prezydium KK nr 52/2000 ws. programu rozwoju „Tygodnika Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia zaakceptować zasadniczą część koncepcji rozwojowej „Tysol” Sp. z o.o. zakładającej wydawanie kolorowego, społeczno – politycznego „Tygodnika Solidarność”, ze szczególnym uwzględnieniem następujących warunków:
1. Rozdzielenia funkcji redaktora naczelnego pisma i prezesa Spółki;
2. Znalezienia inwestora przez władze spółki.

Decyzja Prezydium KK nr 53/2000 dot. opinii o projekcie rozporządzenia RM ws. szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” opiniuje pozytywnie projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych zasad wyceny aktywów i zobowiązań funduszy emerytalnych,  a w szczególności metody wyceny bonów skarbowych. Konieczna jest zmiana dotychczasowej  regulacji, według której papiery tego rodzaju wyceniane są po cenie nabycia w każdym dniu wyceny, ponieważ tak jak wspomniano w uzasadnieniu powyższy sposób wyceny nie jest zgodny z praktyką rynkową i nie ma sensu ekonomicznego. Jest on krzywdzący w stosunku do członków funduszy emerytalnych, gdyż pozwala na realizację zysku dopiero w momencie sprzedaży przez fundusz bonów skarbowych.
Ponadto obecna regulacja nie pozwala na przejrzyste przedstawienie uzyskiwanego przez fundusze emerytalne miesięcznego dochodu. Nowa regulacja przyczyni się do pozytywnej zmiany zaistniałej sytuacji. Jednakże zapis „papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, lecz nie notowane na rynku regulowanym, są wyceniane według ostatniej ceny nabycia na rynku pierwotnym lub w pierwszej ofercie publicznej, a w przypadku gdy zostały określone różne ceny dla nabywców – według średniej ceny nabycia ważonej wolumenem nabytych przez fundusz emerytalny papierów wartościowych danej emisji, z zastrzeżeniem, że papiery wartościowe nabyte z dyskontem lub premią są wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii oraz że w przypadku papierów wartościowych, do których ceny są doliczane odsetki, ich wartość powiększa się o odsetki należne na dzień wyceny” jest nieczytelny.

Proponujemy dokonanie zmiany w zapisie na bardziej przejrzysty, a mianowicie „papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, lecz nie notowane na rynku regulowanym, są wyceniane według ceny nabycia, a w przypadku gdy zostały określone różne ceny dla nabywców – według średniej ceny nabycia ważonej wolumenem nabytych przez fundusz emerytalny papierów wartościowych danej emisji, z zastrzeżeniem, że papiery wartościowe nabyte z dyskontem lub premią są wyceniane metodą liniowej amortyzacji dyskonta lub premii oraz że w przypadku papierów wartościowych, do których ceny są doliczane odsetki, ich wartość powiększa się o odsetki należne na dzień wyceny”.

Stanowisko Prezydium KK nr 54/2000 ws. wzmocnienia instytucji rynku pracy

Od 1998 roku notuje się w Polsce słabszy wzrost gospodarczy oraz związany z tym spadek zatrudnienia i wzrost bezrobocia rejestrowanego. W rezultacie bez pracy znajduje się około 730 tys. bezrobotnej młodzieży w wieku 18 – 24 lat (31% ogółu zarejestrowanych bezrobotnych), około 908 tys. bezrobotnych długotrwałych (około 40% ogółu), ponad 1 milion bezrobotnych mieszkańców wsi (około 46%), ponad 1.300 tys. bezrobotnych kobiet (około 56,6%) oraz ponad 1.795 tys. bezrobotnych bez prawa do zasiłku (około 76,4%). Stopa bezrobocia w końcu 1999 roku osiągnęła 13% przy ogólnej liczbie 2.528 tys. zarejestrowanych bezrobotnych. W tej liczbie około 70% bezrobotnych nie posiada kwalifikacji zawodowych.
Od 1997 roku do chwili obecnej notuje się znaczący spadek liczby ofert pracy zgłaszanych przez pracodawców do powiatowych urzędów pracy: z 915,8 tys. w 1997 roku do 680,7 tys. w 1999.
Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność” ciągle zwracała uwagę na zagrożenia na polskim rynku pracy uważając, że rozwiązaniem rokującym szansę na poprawę tej sytuacji musi stać się interwencjonizm państwowy: poprzez rządowe i samorządowe programy ożywienia gospodarczego (m.in. politykę przemysłową i regionalną), ochronę polskiej przedsiębiorczości, rolnictwa i nauki, promocję eksportu, wsparcie finansowe małych i średnich przedsiębiorstw oraz wzmocnienie instytucji działających na rynku pracy (takich jak rządowa administracja pracy, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Agencja Rozwoju Przemysłu S.A., lokalne agencje rozwoju, fundusze poręczeniowe itp.).
Niestety, rządową administrację pracy zlikwidowano, zadania państwa przekazano samorządom, nie zapewniając jednocześnie środków na zagwarantowanie podstawowych usług na rynku pracy. Fundusz Pracy - podstawowy instrument ekonomiczny łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji osób pozostających bez pracy - jest z każdym rokiem mniejszy i słabszy: dotacja budżetowa do niego za lata 1997-99 zmniejszyła się z 682,32 zł na bezrobotnego do 467,04 zł, a deficyt środków w Funduszu Pracy sięga aktualnie kwoty 600 mln zł. Wydatki Funduszu na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu spadły z poziomu 25,5% (1997 r.) do poziomu 22,9% (1999 r.). Ponadto jest już oczywiste, że wprowadzony w roku 2000 system algorytmicznego zasilania powiatów pogorszy znacząco wszystkie wyżej wskazane relacje.
Komisja Krajowa w swoich opiniach ostrzegała, że może zabraknąć środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu w roku 2000 z powodu niedoszacowania liczby bezrobotnych. Okazuje się, że w tym roku  może zabraknąć środków Funduszu Pracy na wypłatę zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków i świadczeń przedemerytalnych, a już dziś w powiatach nie ma środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu.
Zdaniem Prezydium Komisji Krajowej w tej sytuacji Minister właściwy ds. pracy winien uzyskać brakujące środki dla Funduszu Pracy z rezerwy rządowej, z oszczędności z tytułu obsługi zadłużenia zagranicznego  i krajowego lub z podniesionej składki pracodawców  (z 2,45 do 2,60% podstawy wymiaru składki) albo z rezerwy budżetowej Ministerstwa Finansów.
Należy też lepiej wykorzystywać Urzędy Skarbowe do kontroli prawidłowości egzekwowania należnych podatków.
 Prezydium KK proponuje również następujące działania:
- zmianę w trybie pilnym przepisów prawnych tak, aby zwolnić urzędy pracy z opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne za osoby zarejestrowane jako bezrobotne,
-  ograniczenie robót publicznych, gdyż środki na nie przeznaczone okazują się najmniej efektywnie wykorzystane wśród aktywnych form pomocy,
- przekazanie wojewodom wydziałów kontroli pracy nielegalnej,
- pilne dokapitalizowanie Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. w celu restrukturyzacji branż przemysłu obronnego, hutniczego i górniczego połączonej z wypłacaniem odpraw pracowniczych,
- zastąpienie w bieżącym roku algorytmicznego zasilania powiatów z Funduszu Pracy przez kontraktowanie zadań.
Prezydium KK uznaje natomiast za szkodliwe dla pracowników i osób bezrobotnych wszelkie propozycje Ministra Finansów zaostrzenia przepisów w zakresie uzyskiwania zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków i świadczeń przedemerytalnych oraz ograniczenia ich wysokości. Równie szkodliwy jest powrót do propozycji połączenia Funduszu Pracy z Funduszem Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W sytuacji tak dużego bezrobocia rejestrowanego i równie wielkiego nierejestrowanego należy wzmacniać instytucje rynku pracy, a nie je osłabiać.

Decyzja Prezydium KK nr 55/2000 ws. opinii o projekcie ustawy o Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po raz kolejny podkreśla, że ustawowe uregulowanie istnienia oraz zasad i celów działania Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych jest bardzo ważne i pilne.
Równocześnie Prezydium KK wnosi szczegółowe uwagi do rządowego projektu ustawy o Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych oraz o zmianie niektórych ustaw, od uwzględnienia których uzależnia  swoją pozytywną opinię:
1.   Ad art. 1.1  -  proponujemy dodać, zamieniając kropkę na przecinek:„stanowiąc organ konsultacyjno-decyzyjny w procesie podejmowania przez rząd decyzji ws. kształtowania polityki społeczno-gospodarczej państwa i jej realizacji”.
2.   Ad art. 2.2  -  proponujemy zamienić wyraz „Celem ...” na wyraz „Ideą...”.
3. Ad art. 10 - w ustępie 1 należy dopisać, że do uprawnień Komisji należą także:      
a) opiniowanie założeń projektu ustawy budżetowej,
b) określanie wskaźnika waloryzacji rent i emerytur. Należy dopisać jako ustęp 3, że decyzje o wprowadzeniu danej sprawy pod obrady Komisji podejmuje prezydium Komisji.
4.  Ad art. 11.2.2 - punkt ten winien być tak sformułowany, by nie ograniczał uprawnień     związków zawodowych do zawierania układów zbiorowych bez „pośrednictwa” Komisji.
5.  Ad art. 18.1 -           należy skreślić zdanie: „Nie dotyczy to założeń i projektu ustawy budżetowej”.
6. Ponadto należy dodać artykuł, który umożliwi ustawowe powołanie komisji wojewódzkich, odwzorowujących skład i kompetencje określone dla szczebla krajowego. Oczywiste jest, że reprezentantami stron w takich komisjach będą odpowiednio przedstawiciele szczebla wojewódzkiego ustawowych członków Komisji.