12 listopada 2002 (216-223/2002)

Decyzja Prezydium KK nr 216/02 ws. wszczęcia sporu z Rządem

Prezydium Komisji Krajowej  NSZZ „Solidarność”  postanawia upoważnić Sekretariat Górnictwa i Energetyki NSZZ „Solidarność”  do wszczęcia i prowadzenia w imieniu Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” sporu z Radą Ministrów na podstawie porozumienia Rady Ministrów i Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w sprawie reguł postępowania przy rozwiązywaniu sporów między administracją państwową i NSZZ „Solidarność”  z dnia 29 maja 1992 r.
Przedmiotem sporu są:
1. Brak rozwiązań gospodarczych i finansowych dalszego funkcjonowania branży górnictwa węgla kamiennego,
2. Brak rozwiązań powstrzymujących upadłość podmiotów górnictwa węgla kamiennego.
Do merytorycznego przygotowania i prowadzenia sporu Prezydium KK upoważnia zespół w składzie:
1. Ryszard Drabek
2. Kazimierz Grajcarek
3. Jarosław Grzesik
4. Marek Klementowski
5. Dominik Kolorz
6. Sławomir Kozłowski
7. Krzysztof Leśniowski
8. Henryk Nakonieczny
9. Jacek Nocko
10. Krzysztof Urban

Decyzja Prezydium KK nr 217/02 ws. opinii o projekcie rozporządzenia RM ws. wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 2003 r.

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 2003 r. NSZZ „Solidarność” podtrzymuje stanowisko zgłoszone przez swoich przedstawicieli w trakcie negocjacji w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, kwestionując zbyt niskie propozycje wskaźników przedstawione partnerom społecznym przez rząd.

Decyzja Prezydium KK nr 218/02 ws. uwag do Raportu ws. wykonania Wspólnej Oceny Priorytetów Polskiej Polityki Zatrudnienia (JAP)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po analizie metod monitorowania, sprawozdania z realizacji i wstępnych wniosków do Raportu z wykonania Wspólnej Oceny Priorytetów Polskiej Polityki Zatrudnienia (JAP) zwraca uwagę, że dotychczasowa realizacja i wnioski do raportu ws. JAP nie przyczynią się znacząco ani do szybkiego wzrostu zatrudnienia, ani do podwyższenia standardów usług świadczonych przez publiczne służby zatrudnienia czy ochrony bezrobotnych przed skutkami trwałego bezrobocia.

I. Wrażliwość systemów oświaty i szkolenia na potrzeby rynku pracy (4.1)
- za małe nakłady na edukację, w tym na edukację pracowniczą w systemie kształcenia ustawicznego,
- za małe zachęty podatkowe dla pracodawców i pracowników w zakresie szkolenia ustawicznego,
- brak krajowego funduszu szkoleń,
- brak zakładowych planów wzrostu zatrudnienia jako elementu strategii rozwoju firmy.

II. Środowisko przyjazne zatrudnieniu (4.2)
- rozszerzanie się procederu niewypłacalności pracodawców względem pracowników
(w ogóle nie ujęto w Raporcie),
-   niska  płaca minimalna i rządowy projekt zróżnicowania w zależności od stażu,
- brak zasiłków przedemerytalnych dla pracowników restrukturyzowanych branż
i przedsiębiorstw w sytuacji braku alternatywnych miejsc pracy,
- niski zasiłek dla bezrobotnych (niezgodnie z Konwencją MOP 102 i 168),
- brak obowiązkowego systemu ubezpieczeń od ryzyka bezrobocia,
- brak pomocy społecznej dla większości bezrobotnych zarejestrowanych.

III. Aktywne środki rynku pracy i ich realizacja (4.3)
- brak scentralizowanych, będących w gestii Ministra Pracy i Polityki Społecznej publicznych służb zatrudnienia nastawionych wyłącznie na pośrednictwo i doradztwo dla bezrobotnych,
- niewłaściwie skonstruowany Fundusz Pracy i FGŚP (zadaniowo, organizacyjnie, finansowo),
- brak środków na aktywne programy przeciwdziałania bezrobociu,
- brak koordynacji krajowej i regionalnych polityk zatrudnienia,
- brak skutecznych ustawowych programów osłonowych dla pracowników z zakładów restrukturyzowanych, w sytuacji gdy nie ma dla nich alternatywnych miejsc pracy,
- brak ustawy o zatrudnieniu.

IV. Przygotowanie do wdrażania EFS (4.4)
Bez szybkiego usunięcia braków w punktach I – III znaczna część środków może zostać zmarnowana głównie na obsługę chybionych programów i na biurokrację rozproszonych urzędów pracy. Zagrożeniem dla właściwej absorpcji środków z EFS będą też coroczne braki krajowych środków budżetowych.

Powyższe uwagi Prezydium KK przesyła do wykorzystania przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej oraz Komisarza ds. Zatrudnienia i Spraw Społecznych Unii Europejskiej.

Decyzja  Prezydium KK nr 219/02 (do użytku służbowego)

Decyzja Prezydium KK nr 220/02 ws. przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Radzie do Spraw Zrównoważonego Rozwoju

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia wyznaczyć dr. Aureliusza Mikłaszewskiego i Marka Hejmana jako przedstawicieli NSZZ „Solidarność” w Radzie do Spraw Zrównoważonego Rozwoju.

Decyzja Prezydium KK nr 221/02 (do użytku służbowego)

Decyzja Prezydium KK nr 222/02 ws. etatów dla Krajowej Komisji Rewizyjnej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” potwierdza przydzielenie 1 etatu Adamowi Bindudze – Przewodniczącemu Krajowej Komisji Rewizyjnej oraz postanawia przydzielić 1 etat Przemysławowi Bogusławskiemu – Zastępcy Przewodniczącego Krajowej Komisji Rewizyjnej.

Decyzja Prezydium KK nr 223/02 ws. seminarium eksperckiego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia zorganizować i sfinansować seminarium eksperckie dla prawników Związku. Tematyka seminarium będzie obejmowała prezentację i dyskusję nt. znowelizowanego Kodeksu pracy. Organizację seminarium powierza się Działowi Polityki Ekonomicznej KK a nadzór merytoryczny Działowi Prawnemu KK.