30 lipca 2002 (144-148/2002)

Decyzja Prezydium KK nr 144/02 ws. opinii o projekcie ustawy MPiPS o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Pracy i Polityki Społecznej o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:
1. Art. 10 b ust. 13 - opiniujemy negatywnie kolejne zaostrzenie kryteriów   dochodowych dla osób niepełnosprawnych ubiegających się o dofinansowanie uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym ze środków PFRON; 
2. Art. 10 b ust. 15 i art. 12 ust. 5 - brak definicji trudnej sytuacji życiowej może nieść za sobą dowolność interpretacyjną;
3. Art. 12 - skreślenie pkt 6 spowoduje, że nie będzie odwołania od decyzji starosty w sprawie umorzenia pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej lub rolniczej. Niezbędna jest instytucja odwoławcza;
4. Art. 17 - nie znajdujemy uzasadnienia dla skrócenia z 30 do 15 minut przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek;
5. Art. 26 -  skrócenie obowiązkowego czasu zatrudniania osoby niepełnosprawnej z 54 miesięcy do 36 oraz odebranie refundacji składek na ubezpieczenie społeczne i części wynagrodzeń osób zatrudnionych na otwartym rynku pracy raczej nie przyczyni się do promowania zatrudnienia na tym rynku;
6. Art. 26 ust. 4  pkt 2 - zwrot kosztów rozpoznania potrzeb dostosowania miejsca pracy w wysokości 25% zwrotu kosztów ogółem uważamy za zbyt wysoki. Wskaźnik w wysokości 10% będzie wystarczający;
7. Art. 26 ust. 8 i 9 - nie określono, że na miejsce osoby niepełnosprawnej, która zwolniła dostosowane stanowisko  pracy, pracodawca powinien przyjąć osobę z taką samą lub podobną dysfunkcją organizmu;
8. Art. 27 a -  obecnie zgodnie z art. 14 a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym  zpch otrzymuje zwrot zapłaconego podatku VAT w wysokości  trzykrotności, dwukrotności i jednokrotności płacy minimalnej dla odpowiednio znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności. Nowelizacja ustawy proponuje „miesięczne dofinansowanie” w wysokości 145% i 125% najniższego  wynagrodzenia dla znacznego stopnia niepełnosprawności, 120% i 105% dla umiarkowanego oraz 50% i 40% dla lekkiego stopnia niepełnosprawności, co oznacza  obniżenie wspomnianej pomocy. Nie uzasadniono w projekcie przyczyn tego obniżenia oraz nie podano powodów zróżnicowania wysokości dofinansowania wynagrodzeń wewnątrz poszczególnych grup niepełnosprawności;
9. Art. 27 c - zapis niejasny. Nie wynika z niego, kto może otrzymywać dofinansowanie, bo art. 27 ust. 3 nie jest definicją pracodawcy, a tu jest powoływany jako definicja;
10. Art. 28 ust. 3  - nie akceptujemy zmiany dotyczącej pracowników wykonujących pracę nakładczą;
11. Art. 30 ust. 1 - wnosimy o pozostawienie wyrazów „3 lat” i dopisanie obowiązku corocznej kontroli przez wojewodę;
12. Art. 31 ust. 3 pkt 2 -  zapis jest nieprecyzyjny. Nie jest jasne, gdzie przekazuje się środki uzyskane z wymienionych zwolnień;
13. Art. 33 ust. 2 pkt 1 - zapis nieczytelny. Ustawodawca nie precyzuje, co jest dochodem funduszu rehabilitacji, a wskazuje artykuły  ustawy, w których występują kolejne odnośniki;
14. Art. 44  -  nie akceptujemy odebrania Radzie Konsultacyjnej możliwości powoływania ekspertów, przeprowadzania badań i opracowywania ekspertyz;
15. Art. 44 ust. 3 - po wyrazach „wynagradzania członków” dodać „ i ich przewodników oraz tłumaczy języka migowego”;
16. Art. 44 c ust. 6 - opowiadamy się za wyborem wariantu I;
17. Art. 47 - negatywnie opiniujemy propozycję zniesienia pomocy finansowej  PFRON na utrzymanie zagrożonych likwidacją stanowisk pracy osób niepełnosprawnych.
 
Pozytywne zaopiniowanie proponowanych zmian warunkujemy uwzględnieniem powyższych uwag. Zdaniem Prezydium KK, wątpliwości, jakie budzą zapisy projektu ustawy, wymagają szczegółowych wyjaśnień w trakcie prac Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.

Decyzja Prezydium KK nr 145/02 ws. opinii o projekcie ustawy MF z dnia 24.06.2002 r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców (...)

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie opiniuje projekt ustawy Ministra Finansów z dnia 24.06.2002 r. o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw i ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe”.
Główną wadą projektu ustawy jest utrzymanie w mocy zasady nałożenia odpowiedzialności za wynik finansowy przedsiębiorcy na pracownika i zdjęcia tej odpowiedzialności z zarządów przedsiębiorstw i rządu. Tymczasem, w prawidłowo funkcjonujących gospodarkach wpływ zarządów na wynik finansowy firmy określa się na 80%, podczas gdy wpływ pracownika sięga 5-10%, zaś pozostałe 10% to wpływy zewnętrzne, czyli kreowana polityka gospodarcza i makroekonomiczna państwa. W ustawie proponuje się jednak ograniczyć wzrost wynagrodzeń pracowników, a odmiennie – korzystniej - kształtuje się sposób wzrostu wynagrodzeń zarządzających, co powoduje niewłaściwy rozkład odpowiedzialności
za wynik finansowy przedsiębiorcy. Zasada ta dotyczy szczególnie przedsiębiorstw państwowych i spółek z udziałem skarbu państwa.
Kolejnym negatywnym aspektem projektu ustawy jest utrzymanie (poprawka nr 3) wpływu restrukturyzacji zatrudnienia na przeciętne miesięczne wynagrodzenie, mimo wielokrotnego składania przez Związek wniosków o jego wyeliminowanie. Ta kwestia w sposób zasadniczy hamuje procesy restrukturyzacji wielu przedsiębiorstw. Brak takiego rozwiązania blokował dotychczas wzrost przeciętnego wynagrodzenia, a nowelizacja spowoduje nawet spadek nominalnego przeciętnego wynagrodzenia (nie mylić z odprawami).
 
Ponadto, poprawka nr 2 wydaje się być nieracjonalna, gdyż z jednej strony nie wymusza planowania i budowania strategii, tak w okresach rocznych, jak i wieloletnich (szczególnie w części wynagrodzenia i zatrudnienia), z drugiej zaś strony może powodować zwiększony wzrost wynagrodzeń ze względu na późniejsze terminy podjęcia decyzji, co nie pozwoli na prowadzenia płynnej polityki płacowej. Zdaniem Prezydium KK,  naczelną zasadą, którą należy się kierować w stosunkach pracy - w tym szczególnie w kształtowaniu wynagrodzenia - powinno być prawo układowe.

Stanowisko Prezydium KK nr 146/02 ws. nowelizacji Kodeksu pracy

Oceniając zmiany prawa pracy dokonane przez Sejm  w nocy 26 lipca 2002 r., Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” stwierdza, że:
• zmiany te w zdecydowany sposób odbiegają od wcześniejszych przedłożeń rządu oraz dokumentów będących przedmiotem opiniowania i uzgodnień stron dialogu;
• w ostatniej chwili wprowadzono niekorzystne dla pracowników zmiany, uderzające w nich głównie finansowo;
• pod hasłem walki z bezrobociem wprowadza się rozwiązania, które to bezrobocie zwiększą.

Za niedopuszczalne i najbardziej dotkliwe dla pracowników uznajemy następujące rozwiązania:
1. Bezpłatny pierwszy dzień zwolnienia lekarskiego;
2. Dowolnie długie zatrudnianie pracowników na czas określony;
3. Zwiększanie limitów nadgodzin i obniżenie wynagrodzenia za nie oraz zastępowanie wynagrodzenia za nadgodziny dniami wolnymi od pracy bez zgody pracownika;
4. Możliwość wydłużenia dnia pracy o 1 godzinę przez wprowadzenie bezpłatnej przerwy;
5. Możliwość zawieszenia układów zbiorowych pracy i obniżania wynagrodzeń poprzez wprowadzenie niejasnego kryterium „trudności finansowych pracodawcy”;
6. Obowiązek tworzenia służb bhp tylko w przedsiębiorstwach zatrudniających ponad 100 osób;
7. Wprowadzenie umów na zastępstwo wyłącznie w celu ograniczenia praw kobiet ciężarnych;
8. Pozbawienie ochrony prawnej reprezentacji pracowniczej;
9. Faktyczne pozbawienie konstytucyjnych uprawnień pracowniczych osób w małych. przedsiębiorstwach (poniżej 20 zatrudnionych), stanowiących rosnący odsetek ogółu pracowników.

Za skandaliczne uznajemy wykorzystanie parlamentarnych procedur legislacyjnych dla uniknięcia ustawowego obowiązku konsultacji zmian w przepisach prawa pracy ze związkami zawodowymi. Zignorowanie przez parlament treści uzgodnień pomiędzy partnerami społecznymi jest wyrazem arogancji władzy i prowadzenia pozorowanego dialogu społecznego. Niweczy to pozytywne dla pracowników efekty wcześniejszych uzgodnień dotyczących:
1. Rezygnacji z propozycji możliwości definitywnego rozwiązywania układów zbiorowych;
2. Odstąpienia od pozbawienia odpraw w przypadku indywidualnych zwolnień z przyczyn dotyczących zakładu pracy;
3. Wprowadzenia zapisów zmierzających do ograniczenia zatrudnienia pozakodeksowego.

Kontynuując walkę w obronie praw pracowniczych postanawiamy:
1. 1 sierpnia 2002 r. przekazać na ręce Marszałka Senatu RP propozycje poprawek niezbędnych - naszym zdaniem - do ustawy z dnia 26 lipca 2002 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy, popartych około 200 tysiącami podpisów obywateli;
2. Zorganizować w dniu 6 sierpnia 2002 r. - w przewidywanym terminie posiedzenia poświęconego prawu pracy – pikietę protestacyjną przed budynkiem Senatu;
3. Zwołać w dniu 6 sierpnia br. w Warszawie nadzwyczajne posiedzenie Komisji Krajowej.

Decyzja Prezydium KK nr 147/02 ws. zmiany nazwy Sekcji Krajowej Handlu

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  na wniosek Rady Sekcji Krajowej Handlu i Spółdzielczości Spożywców NSZZ „Solidarność”, zgodnie z uchwałą jej walnego zebrania delegatów, postanawia o zmianie nazwy sekcji na: Sekcja Krajowa Pracowników Handlu NSZZ „Solidarność”.

Decyzja Prezydium KK nr 148/02 ws. zgody na pikietę w obronie Kodeksu pracy

Kontynuując akcję w obronie Kodeksu Pracy w oparciu o paragraf 8 regulaminu Krajowego Funduszu Strajkowego Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia:
1. wystąpić do Komisji Krajowej o wyrażenie zgody na zorganizowanie pikiety 6 sierpnia br. pod Senatem RP w Warszawie
2. złożyć wniosek do Krajowej Rady Funduszu Strajkowego o pokrycie kosztów dojazdu uczestników oraz innych kosztów technicznych pikiety.