17 listopada 2010 (242-253/2010)

Decyzja Prezydium KK nr 242/10 ws. opinii o projekcie rozporządzenia RM zmieniającego rozporządzenie w sprawie obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 września 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie obowiązków informacyjnych funduszy emerytalnych.

Decyzja Prezydium KK nr 243/10 ws. opinii o założeniach ustawy o  zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do założeń ustawy o  zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych:

1. Projektowana ochrona kapitału emerytalnego w oparciu o zróżnicowanie strategii inwestycyjnych poprzez wprowadzenie „subfunduszy o różnym profilu ryzyka, dostosowanym do wieku uczestników OFE” jest niewystarczająca.

Członkowie OFE powinni mieć możliwość wyboru strategii inwestowania przez cały okres oszczędzania w OFE, np.: wprowadzenie na stałe, a nie tylko na okres przejściowy subfunduszy typu „B” ze strategią inwestycyjną mającą na celu osiągnięcie wysokiej oczekiwanej stopy zwrotu przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka wysokiego zróżnicowania stóp zwrotu odnotowanego w różnych okresach, jako alternatywy do subfunduszu typu „A”. Możliwość transferu środków pomiędzy subfunduszami powinna być ograniczona okresem karencji np. 10 letnim.

2. Negatywnie opiniuje przyjęcie jednolitego wieku dla kobiet i mężczyzn, od osiągnięcia którego zależy rozpoczęcie konwersji podstawowej środków do subfunduszu typu „C” oraz okres trwania konwersji.
Z uwagi na fakt, iż problem ochrony kapitału emerytalnego dotyczy w sposób szczególny osób znajdujących się w okresie poprzedzającym przejście na emeryturę, niezbędnym jest by całość ich środków znalazła się w subfunduszu typu „C”, na co najmniej dwa lata do pięciu przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego.

3. Ustalenie dla subfunduszu typu „A” limitów dla inwestycji w akcje notowane na rynku regulowanym do 85% wartości aktywów, ocenia jako nadmierne i obarczone zbyt dużym ryzykiem inwestycyjnym.

4. Krytycznie ocenia propozycje zwiększenia limitu środków ulokowanych za granicą z obecnych 5% do 15% ogólnej wartości aktywów.

5. Negatywnie ocenia możliwość wykorzystania części aktywów, każdego z subfunduszy w celu pokrycia nowo projektowanych wymogów kapitałowych (Minimalny Wymagany Kapitał, Margines Wypłacalności).

Pozytywnie opiniuje następujące propozycje rozwiązań:
- wprowadzenie zróżnicowania strategii inwestycyjnej w ramach poszczególnych otwartych funduszy emerytalnych z zastrzeżeniami określonymi wyżej;
- zmiany systemu opłat pobieranych przez OFE z tytułu zarządzania częścią składki na ubezpieczenie emerytalne;
- zmiany kryteriów oceny działalności inwestycyjnej funduszy.
 
Decyzja Prezydium KK nr 244/10 ws. opinii o projekcie ustawy MPiPS o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następującą uwagę do projektu ustawy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów:
Zasadniczym zadaniem ustawy jest pomoc osobom uprawnionym do alimentów w otrzymaniu świadczenia w sytuacji nie realizowania obowiązku alimentacyjnego przez dłużnika alimentacyjnego a jednocześnie zmotywowanie i przymuszenie dłużników alimentacyjnych do podjęcia działań, których skutkiem ma być wywiązywanie się przez nich ze swoich obowiązków alimentacyjnych. Z tych powodów, pułap miesięcznego zaspakajania wierzytelności z tytułu alimentów, którego spełnienie uniemożliwi zastosowanie wobec dłużnika alimentacyjnego środka w postaci odbioru prawa jazdy powinien zostać ustalony na takim poziomie, który będzie łączył prawa i interesy zarówno zobowiązanego jak i uprawnionego do świadczeń alimentacyjnych a jednocześnie nie będzie zachęcał do zachowań mających na celu obejście prawa. W projekcie brak jest uzasadnienia, że proponowana kwota w wysokości 30 % zasądzonych miesięcznie alimentów jest wielkością wystarczającą do realizacji celu ustawy, a jednocześnie nie będzie ona zachęcającą do obchodzenia prawa przez dłużników.

Decyzja Prezydium KK nr 245/10 ws. opinii o projekcie ustawy MPiPS o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wnosi następujące uwagi do projektu ustawy Ministra Pracy i Polityki Społecznej o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów:

1. Negatywnie opiniuje propozycję zmiany treści ust. 5a w art.16 ustawy o świadczeniach rodzinnych, poprzez rozszerzenie katalogu podmiotów, którym zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje, jeżeli członkom rodziny przysługują za granicą świadczenia na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tych osób. Nie widzimy uzasadnienia dla dalszego ograniczenia uprawnień osób niepełnosprawnych.

2. Negatywnie opiniuje propozycje wprowadzenia w art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych zmiany powodującej pozbawienie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osoby, która ma ustalone prawo do renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka. Zdaniem NSZZ „Solidarność” w sytuacji zniesienia od 1 stycznia 2010 r. wymogu spełniania kryterium dochodowego do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego należy również uchylić obecny zapis w art. 17 ust. 5 pkt 1, a nie proponować jego rozszerzenie.

3. Negatywnie opiniuje zmianę zawartą w art. 1 pkt 4 lit a) dotyczącą art. 17 ust. 1 pkt 2 projektu ustawy o świadczeniach rodzinnych polegającą na usunięciu osób niepełnosprawnych o znacznym stopniu niepełnosprawności z katalogu podmiotów uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego.
Osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności mogą również podejmować pracę, zarówno na chronionym jak i otwartym rynku pracy. Ponadto w przypadku powstania niepełnosprawności małżonka osoby niepełnosprawnej o znacznym stopniu niepełnosprawności,  wymagającej stałej opieki to na osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności spada obowiązek opieki nad drugim niepełnosprawnym członkiem rodziny bez względu na to, iż same potrzebują wsparcia. Z przytoczonego przykładu wynika, iż osoby niepełnosprawne o znacznym stopniu niepełnosprawności mogą znaleźć się w sytuacji życiowej, która wymusi na nich rezygnację z pracy.
W myśl art. 23 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego na małżonkach ciąży obowiązek wzajemnego wsparcia i pomocy. Skoro ustawodawca uznał potrzebę wsparcia ze środków publicznych osób na których ciąży obowiązek alimentacyjny to nie można znaleźć racjonalnego uzasadnienia zamknięcia możliwości uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom niepełnosprawnym o znacznym stopniu niepełnosprawnym.
Konstytucyjna zasada równości „polega na tym, że wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, mają być traktowani równo. Wszelkie odstępstwa od nakazu równego traktowania podmiotów podobnych muszą zawsze znajdować uzasadnienie w odpowiednio przekonujących argumentach. Ograniczenie kręgu osób uprawnionych do otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego, prowadzące do naruszenia konstytucyjnej zasady równości wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji nie może być usprawiedliwiane występującymi nieprawidłowościami w wykorzystywaniu tych świadczeń. Nie jest to wartość konstytucyjna uzasadniająca odmienne traktowanie podmiotów znajdujących się w sytuacji podobnej, charakteryzujących się tymi samymi, relewantnymi kryteriami. Usuniecie osób niepełnosprawnych z katalogu podmiotów, którym może być przyznane świadczenie pielęgnacyjne godzi również w konstytucyjną zasadę sprawiedliwości społecznej, odnoszoną do społecznego poczucia sprawiedliwości, które w demokratycznym państwie powinno być przez prawodawcę respektowane (art. 2 Konstytucji), godzi w konstytucyjne nakazy ochrony i opieki nad rodziną w ogólności (art. 18 Konstytucji)  oraz w szczególności nad osobami niepełnosprawnymi  (art. 69 Konstytucji). 
Ponadto należy zauważyć, iż zawarta w projekcie zmiana w art. 1 punkt 5 lit c) dotycząca art. 23 ust. 4aa przewiduje możliwość zweryfikowania czy osoba mająca już przyznane świadczenie pielęgnacyjne faktycznie sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną. Proponowana zmiana umożliwia kontrolę wykorzystywania świadczeń pielęgnacyjnych w sposób niezgodny z ustawą.
W świetle tej propozycji wykluczenie osób niepełnosprawnych o znacznym stopniu niepełnosprawności z katalogu podmiotów, którym może być przyznane świadczenie pielęgnacyjne jest bezzasadne. 

4. Pozytywnie opiniuje następujące propozycje rozwiązań:
- wyłączenie stypendiów za wyniki w nauce i sporcie z katalogu dochodów wliczanych do dochodu warunkującego prawo do świadczeń rodzinnych;
- wygaszenie należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w sytuacji śmierci osoby zobowiązanej do ich zwrotu. Rodzina takiej osoby może znajdować się w trudnej sytuacji i nie zawsze jest w stanie pokryć takie zobowiązania;
- wprowadzenie upoważnienia do pobierania świadczenia z funduszu alimentacyjnego w sytuacji, gdy osoba uprawniona posiada własne dziecko;
- zniesienie obowiązku naliczania ustawowych odsetek od nienależnie pobranych świadczeń, w przypadku gdy do nienależnego pobrania świadczeń doszło w wyniku zmniejszenia przez sąd z mocą wsteczną wysokości alimentów.

Decyzja Prezydium KK nr 246/10 ws. opinii o projekcie założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych
 
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” po przeanalizowaniu propozycji rozwiązań, zawartych w założeniach nowelizacji ustawy o ERZ uznaje, że w odniesieniu do kwestii technicznoprawnych spełniają one wymagania nałożone na polskiego ustawodawcę przez dyrektywę 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r., ustalającą nowe brzmienie dyrektywy Rady Nr 94/45/WE w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym.
Zwracamy jednocześnie uwagę, że całościowej ocenie merytorycznej może podlegać dopiero projekt ustawy, bowiem przedłożone do zaopiniowania założenia nie zawierają wszystkich szczegółowych propozycji nowych zapisów ustawy o ERZ. W założeniach brakuje np. kluczowego z punktu widzenia celów, jakie mają zostać osiągnięte przez nową regulację zapisu definicji sprawy ponadnarodowej.

Niezależnie od oceny prawidłowości implementacji dyrektywy, Prezydium KK  wskazuje jedno z kluczowych rozwiązań merytorycznych proponowanych  założeń, które zdaniem NSZZ „Solidarność” wymaga szczególnie starannego podejścia w pracach nad przygotowaniem projektu ustawy. Dotyczy to kwestii związanej z reperkusjami  ograniczenia procedur informacyjno-konsultacyjnych z europejską radą zakładową do spraw ponadnarodowych.
W dotychczasowym stanie prawnym zakres informacji będących przedmiotem procedur informacyjno-konsultacyjnych był w praktyce uzależniony od szczebla, na którym zapadały decyzje dotyczące spraw przedsiębiorstwa o zasięgu wspólnotowym. Decyzje podejmowane na poziomie zarządu centralnego, nawet jeśli dotyczyły pracowników zatrudnionych w jednym państwie członkowskim mogły być przedmiotem prac europejskiej rady zakładowej. Unikano w ten sposób sytuacji, w której kierownictwo zakładu wchodzącego w skład przedsiębiorstwa o zasięgu wspólnotowym działające na szczeblu krajowym czuło się zwolnione z obowiązku informowania przedstawicieli pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji z uwagi na to, że decyzje w określonej sprawie podejmowane są na szczeblu zarządu centralnego, zaś zarząd centralny odmawiał podjęcia procedur informacyjno-konsultacyjnych z powodu tego, że sprawa nie dotyczyła kwestii ponadnarodowych.
Po zmianach wprowadzonych na skutek implementacji dyrektywy 2009/38/WE zaistnienie takiej sytuacji będzie możliwe. Dlatego właściwe jest wprowadzenie do ustawy o ERZ proponowanych zapisów art. 19 ust. 1 pkt 3a oraz art. 19 a, odnoszących się do powiązania poziomów europejskiego i lokalnego w zakresie informowania i konsultowania. Należy jednak zwrócić uwagę na konieczność szczegółowego określenia reguł realizowania obowiązku informacyjno – konsultacyjnego zarządu centralnego przewidzianego
w przypadku nie zawarcia stosownego porozumienia ze specjalnym zespołem negocjacyjnym, tak, aby przepisy te nie miały charakteru wyłącznie deklaratywnego.

Decyzja Prezydium KK nr 247/10 ws. etatów dla członków Prezydium KK

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na mocy uchwały KK nr 21/10 z dnia 3 listopada 2010 r. przydziela członkom Prezydium Komisji Krajowej następujące wielkości etatów:
Piotr Duda - 1 etat
Bogdan Biś - 1 etat
Tadeusz Majchrowicz - 7/8 etatu
Ewa Zydorek - 1 etat
Jerzy Jaworski - 1 etat
Henryk Nakonieczny - 1 etat

a ponadto przydziela dla Krajowej Komisji Rewizyjnej następujące wielkości etatów:
Adam Binduga - 1 etat
Przemysław Bogusławski - 1 etat

Decyzja Prezydium KK nr 248/10 ws. upoważnienia do podpisania protokołu dodatkowego nr 26 do PUZP dla pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia członków Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Bogdana Bisia oraz Henryka Nakoniecznego do podpisania w imieniu NSZZ „Solidarność” protokołu dodatkowego nr 26 do Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej z dnia 8 czerwca 1998 roku.

Decyzja Prezydium KK nr 249/10 ws. zgody na emisję filmu pt „ Polskie drogi do niepodległości”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  wyraża zgodę na jednorazową emisję filmu pt „Polskie drogi do niepodległości” – realizacji Andrzeja Dorniaka i Anny Mydlarskiej na antenie CSBTV (Cassubia TV).

Decyzja Prezydium KK nr 250/10 ws. wniosku do KFS o refundację kosztów manifestacji

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w oparciu o § 8  pkt 2c regulaminu Krajowego Funduszu Strajkowego, występuje do Rady Krajowego Funduszu Strajkowego o refundację kosztów przejazdu dla członków NSZZ „Solidarność” zrzeszonych w Krajowym Sekretariacie Zasobów Naturalnych Ochrony Środowiska i Leśnictwa, biorących udział w manifestacji organizowanej przez Krajową Sekcję Pracowników Leśnictwa w dniu 24 listopada 2010 r. przed Sejmem RP w obronie Lasów Państwowych.

Decyzja Prezydium KK nr 251/10 ws. upoważnienia Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” do skierowania do Prezydenta RP wniosku o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia zwrócić się do Prezydenta RP o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego wniosku do zbadanie zgodności art. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw, przed jej podpisaniem, z art. 2. art. 32 i art. 66 ust. 2 Konstytucji RP.
Naszym zdaniem art. 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy narusza zasadę poprawnej legislacji wywodzoną z art.2 Konstytucji RP, zasadę równości wobec prawa sformułowaną w art. 32 Konstytucji RP oraz prawo pracowników do określonych w ustawie dni wolnych od pracy, corocznych płatnych urlopów oraz maksymalnych norm czasu pracy sformułowane w art. 66 ust. 2 Konstytucji RP przez to, że umożliwia pracodawcom takie ustalanie harmonogramów czasu, aby dzień wolny od pracy
w celu zachowania przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy przypadał w dniu świątecznym przypadającym w innym dniu niż niedziela, co w konsekwencji spowoduje, że mimo wprowadzenia nowego dnia ustawowo wolnego od pracy (6 stycznia – Święto Trzech Króli) rzeczywisty wymiar czasu pracy pracowników ulegnie wydłużeniu.
Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Piotra Dudę do podpisania wniosku do Prezydenta RP w tej sprawie.    

Decyzja Prezydium KK nr 252/10 (do użytku służbowego)

Stanowisko Prezydium KK nr 253/10 ws. oceny trzech lat rządzenia koalicji P0-PSL

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” ocenia trzy lata rządów koalicji PO-PSL jako czas załamania się dialogu społecznego i znaczącego pogorszenia się sytuacji materialnej Polaków.

Lekceważenie partnerów społecznych i łamanie podstawowych zasad dialogu społecznego stało się jedną z naczelnych zasad działalności tego rządu. Gabinet Donalda Tuska z premedytacją nie dotrzymuje zobowiązań przyjmowanych wcześniej na forum Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, czy podczas branżowych negocjacji. Tak stało się w przypadku ustalenia wysokości płacy minimalnej na 2011 rok czy braku waloryzacji progów dochodowych upoważniających do korzystania z pomocy społecznej. Takie działania prowadzą do dramatycznego pogorszenia się sytuacji materialnej najuboższych. Wszystko to dzieje się przy szumnie deklarowanej ochronie najsłabiej zarabiających Polaków.

Łamane są też obietnice wyborcze, dzięki którym Platforma Obywatelska w 2007 roku wygrała wybory. Tanie państwo, niepodwyższanie podatków, ofensywa legislacyjna pozostały wyłącznie pustymi sloganami. W rzeczywistości podatki rosną, reformowanie państwa stoi w miejscu a rządzące partie zagarniają kolejne obszary administracji państwowej.

Rząd Donalda Tuska do perfekcji opanował propagandowe techniki  maskowania własnej nieudolności i manipulowanie opinią publiczną. Jedynie w tej dziedzinie gabinet Donalda Tuska zdecydowanie góruje nad poprzednim rządami. Nie takiej skuteczności Polacy oczekują.

W trzecią rocznicę powstania rządu PO-PSL Prezydium Komisji Krajowej żąda poważnego traktowania partnerów społecznych i powrotu do dialogu ze związkami zawodowymi.