23 lutego 2010 (39-52/2010)

Decyzja Prezydium KK nr 39/10
ws. opinii o projekcie MPiPS Założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza następujące uwagi do projektu Ministra Pracy i Polityki Społecznej (z dnia 15 stycznia 2010 r.) Założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych:

1) Pozytywnie ocenia zawartą w projekcie propozycję sukcesywnego zwiększania nakładów finansowych na prewencję wypadkową przewidzianych w ustawie budżetowej na kolejne lata docelowo do 1% należnych składek na ubezpieczenie wypadkowe najpóźniej w roku 2015.
W związku z faktem zmniejszenia w budżecie państwa planowanych nakładów na prewencje wypadkową z 6750 tys. zł (0,12 %) w roku 2009 do 3500 tys. zł (0,06 %) w roku 2010, NSZZ „Solidarność” postuluje, aby w roku 2011 planowane nakłady na prewencję wypadkową wyniosły nie mniej niż 0,25 % składek, czyli minimum około 15000 tys. zł.W kwestii zmian procedur dotyczących rozliczania zasadne jest rozliczanie wydatkowanych nakładów na działania prewencyjne w cyklu 3-letnim w tym z zastrzeżeniem, że pozostałe niewydatkowane w tym okresie kwoty przechodzą na rok następny. Pozwoli to zapobiec nieracjonalnemu wydawaniu pieniędzy tylko dlatego, że kończy się okres rozliczeniowy. Pozostała po rozliczeniu kwota nie może wpływać na obniżenie corocznego odpisu.

2) Uważa za zasadne określenie programów i sprecyzowanie podejmowanych w ich ramach działań finansowanych ze środków przeznaczonych na prewencję wypadkową. Zasadą powinno być, że jednostki naukowe realizujące te zadania powinny być wyłaniane w drodze otwartego konkursu. Ta sama zasada powinna dotyczyć wyłaniania koordynatora działań prewencyjnych w dziedzinie badań bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ergonomii.

3) Za zmiany zmierzające we właściwym kierunku uznaje możliwość realizacji świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych we wszystkich placówkach medycznych, mających podpisaną z Narodowym Funduszem Zdrowia umowę o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej oraz, że rozliczenie kosztów świadczeń niepodlegających finansowaniu ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia a pokrywanych z ubezpieczenia wypadkowego następować będzie bezpośrednio pomiędzy Zakładem Ubezpieczenia Społecznego a placówką medyczną.

4) Akceptuje zmianę dotyczącą inspektorów kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, która spowoduje, że w przypadku ustalenia inspektorowi prawa do emerytury lub renty Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie będzie zobowiązany do odwołania go ze stanowiska. NSZZ „Solidarność” prezentuje stanowisko, że co do zasady osiągnięcie wieku emerytalnego i nabycie prawa do emerytury nie uzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę.

5) Proponuje wrócić do rozwiązań już sprawdzonych w przeszłości, a mianowicie do umożliwienia powołania Rady Prewencji Wypadkowej, która doradzałaby dysponentowi pieniędzy przeznaczonych na prewencję wypadkową. Rada taka działała w roku 2003, a w jej skład wchodzili przedstawiciele rządu /ZUS-u/, związków zawodowych, organizacji pracodawców, inspekcji pracy.
Rada taka powinna działać zgodnie z uprzednio przygotowanym i zatwierdzonym regulaminem pracy i zajmować się między innymi:
- analizą zagrożeń związanych z wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi oraz określaniem optymalnych środków prowadzących do ich ograniczenia,
- definiowaniem priorytetów oraz określaniem zakresu działań prewencyjnych podejmowanych przez wybrane instytucje,
- tworzeniem programów przeciwdziałania wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym,
- planem realizacji zadań wynikających z ustawy wypadkowej w zakresie prewencji wypadkowej,
- monitorowaniem działalności prewencyjnej, itp.


Decyzja Prezydium KK nr 40/10
ws. opinii o projekcie rozporządzenia MPiPS w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” nie wnosi uwag do projektu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę.


Decyzja Prezydium KK nr 41/10
ws. opinii o projekcie ustawy MPiPS o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność nie wyraża zgody na treść art. 12 projektu ustawy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej zmieniającego ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (z dnia 21 stycznia 2010 r.) tj. na odstąpienie od corocznej (czerwcowej) waloryzacji zasiłku dla bezrobotnych. Sam fakt nieznacznego podniesienia zasiłku dla bezrobotnych nie uzasadnia braku waloryzacji, której celem jest łagodzenie skutku wzrostu cen towarów i usług. Ma to istotne znaczenie zwłaszcza,
że wysokość zasiłków dla bezrobotnych odbiega od norm przewidzianych w Konwencji MOP nr 102 168. Obecnie (stan na 31.12.2009 r.) zasiłkobiorców jest 380 tys. co oznacza, że ponad 1,5 mln bezrobotnych zasiłku dla bezrobotnych nie otrzymuje, w sytuacji znacząco mniejszej liczby ofert pracy.


Decyzja Prezydium KK nr 42/10
ws. opinii o projekcie rozporządzenia MN i SW w sprawie kryteriów i trybu przyznawania oraz rozliczania środków finansowych na działalność statutową

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” negatywnie ocenia projekt rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego zmieniającego rozporządzenie w sprawie kryteriów i trybu przyznawania oraz rozliczenia środków finansowych na działalność statutową.
Uważamy, że skoro w sejmie w końcowej fazie procesu legislacyjnego znajduje się pakiet rządowych projektów ustaw reformujących naukę, należy się skupić nad szybkim wprowadzeniem go w życie. Negatywnie opiniujemy tworzenie regulacji doraźnych, które ponadto będą wymagały od jednostek naukowych znacznych nakładów pracy na ich – w dużej mierze „jednorazowe” – wykonanie.
Projekt rozporządzenia nie uwzględnia projektów badawczych podstawowych dla budowania gospodarki opartej na wiedzy i realizacji Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Eliminuje z oceny projekty celowe, rozwojowe oraz projekty z zakresu inicjatywy technologicznej i normalizacyjnej. Może prowadzić do obniżenia jakości publikacji i badań poprzez akcentowanie ich liczby(wprowadzenie kryterium 3N). Propozycja ta jest szczególnie niezrozumiała wobec znanego, bardzo niskiego, poziomu finansowania badań naukowych.
Występuje głęboka sprzeczność projektu z oświadczeniem Pani Minister Barbary Kudryckiej w Sejmie, iż intencją rządu nie jest doprowadzenie do wyeliminowania części jednostek naukowych na zasadzie sztucznej reglamentacji poszczególnych kategorii, lecz chodzi jedynie o rzetelną ocenę ich dorobku naukowego.
Forsowanie odrzuconego w toku prac sejmowych rozwiązania odczytujemy jako zamiar „oczyszczania” pola z wielu jednostek naukowych, zanim jeszcze zacznie funkcjonować Reforma Nauki wyznaczona przez pakiet nowych ustaw. Czym to jest, jeśli nie lekceważeniem prac nad tymi ustawami w parlamencie?
Prezydium KK wnioskuje o odstąpienie od prac nad przedstawionym projektem rozporządzenia. Postulujemy skoncentrowanie prac nad zasadami oceny jednostek naukowych – w duchu zgodnym z pakietem ustaw Reformy Nauki.

Decyzja Prezydium KK nr 43/10
ws. upoważnienia członków Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia do podpisywania pełnomocnictw procesowych, pism procesowych i egzekucyjnych dwóch członków Prezydium KK spośród wszystkich wymienionych w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Decyzja Prezydium KK nr 44/10
ws. przedstawiciela NSZZ „Solidarność” w Komitecie Sterującym PO Kapitał Ludzki

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza Elżbietę Wielg,  przedstawicielkę NSZZ „Solidarność” jako członka do prac w  Komitecie Sterującym PO Kapitał Ludzki, który został  powołany w ramach działania 5.5.1 „Wsparcie systemowe dla dialogu społecznego”.

Decyzja Prezydium KK nr 45/10
ws. prowadzenia kampanii na rzecz godnej pracy podczas przygotowań do Mistrzostw Europy w piłce nożnej Euro 2012

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”  wyznacza Zbigniewa Kowalczyka do koordynowania  kampanii na rzecz godnej pracy prowadzonej w związku z przygotowaniami do Mistrzostw Europy w piłce nożnej Euro 2012. Kampania  ma na celu zapewnienie warunków godnej pracy i płacy pracownikom uczestniczącym w pracach przygotowujących Mistrzostwa oraz zapobieżenie pojawieniu się praktyk dumpingowych sprzecznych z zapisami układów zbiorowych pracy i polskiego prawa a także zwrócić uwagę na kwestie bezpieczeństwa pracy pracowników budowlanych.
 Przedstawiciel NSZZ „Solidarność” uzgadniał będzie swoje działania z pozostałymi uczestnikami  kampanii - z Sekretariatem Budownictwa i Przemysłu Drzewnego NSZZ „Solidarność”, Sekretariatem Transportowców NSZZ „Solidarność”,  Związkiem Zawodowym „Budowlani”, Ukraińskim Związkiem Zawodowym Pracowników Przemysłu Budowlanego CBMIWUU, Fundacją im. Friedricha Eberta oraz  Międzynarodową Federacją Pracowników Budownictwa BWI.


Decyzja Prezydium KK nr 46/10
ws. przedstawicieli NSZZ „Solidarność” do prac w  Zespole ds. Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw, powołanym  przy Ministerstwie Gospodarki

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza kandydatury:
1. Jacka Rybickiego – na członka
2. Joannę Szymonek – na jego zastępcę
do Zespołu ds. Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw, powołanym przy Ministerstwie  Gospodarki.


Decyzja Prezydium KK nr 47/10
ws. przedstawiciela NSZZ „Solidarność” do prac w Grupie Roboczej ds. Zrównoważonej Konsumpcji  utworzonej  w ramach prac Zespołu ds. Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw, powołanego przy Ministerstwie Gospodarki

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” zgłasza kandydaturę:
1. Joanny Szymonek
do Grupy roboczej ds. Zrównoważonej Konsumpcji utworzonej  w ramach prac Zespołu
ds. Społecznej Odpowiedzialności Przedsiębiorstw, powołanego przy Ministerstwo Gospodarki.

Decyzja Prezydium KK nr 48/10
ws. ogólnokrajowych obchodów Światowego Dnia Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” postanawia, że organizatorami ogólnokrajowych obchodów Światowego Dnia Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych /”28 Kwietnia”/ w roku 2010, będą Komisja Krajowa oraz Zarząd Regionu Dolny Śląsk NSZZ „Solidarność”.
Jednocześnie Prezydium Komisji Krajowej, apeluje do wszystkich organizacji zakładowych, struktur regionalnych i branżowych oraz wszystkich członków Związku o uczczenie we własnych strukturach organizacyjnych „28 Kwietnia” jako Dnia Pamięci.

Decyzja Prezydium KK nr 49/10 ws. desygnowania kandydatów do EKES

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” upoważnia Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” do desygnowania kandydatów NSZZ „Solidarność” do Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.

Decyzja Prezydium KK nr 50/10 ws. upoważnienia dla Sekretariatu Górnictwa i Energetyki NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” potwierdza, że Sekretariat Górnictwa i Energetyki NSZZ „Solidarność” upoważniony jest do ubiegania się  o dofinansowanie projektu pt. „Profesjonalny SIP – podnoszenie kwalifikacji Społecznych Inspektorów Pracy” i do podpisania weksla.

Decyzja Prezydium KK nr 51/10 ws. zgody na użycie logo XXX rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” na wniosek Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego wyraża zgodę na użycie logo XXX rocznicy powstania NSZZ „Solidarność” podczas Gali Bokserskiej Diamont Boxing Night, w katowickim Spodku.

Decyzja Prezydium KK nr 52/10 ws. zgody na użycie znaku graficznego NSZZ „Solidarność”

Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” wyraża zgodę na użycie nazwy i znaku graficznego NSZZ „Solidarność” w publikacji naukowej prof. Tomasza Szkudlarka z Uniwersytetu  Gdańskiego.

Opinia do projektu MPiPS ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej wydana z upoważnienia Prezydium Komisji Krajowej

Z upoważnienia Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Biuro Polityki Społecznej zgłasza następujące uwagi do projektu Ministra Pracy i Polityki Społecznej ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej:

1. Zabranie dziecka z rodziny biologicznej powinno być ostatecznością i może nastąpić tylko w sytuacji, gdy dobro dziecka jest bardzo zagrożone. Fundamentalne znaczenie ma więc postanowienie na profilaktykę i pracą socjalną z rodziną, która ma poważne trudności. Działania profilaktyczne zgodnie z projektem (uzasadnienie str. 4) skierowane są m.in. na rodziny wychowujące dzieci a jednocześnie niewydolne wychowawczo, dotknięte przemocą, ubogie i zagrożone ubóstwem. Przypominamy, że w roku 2009 r. mimo ustawowego terminu i wbrew stanowisku NSZZ „Solidarność” Rząd RP zrezygnował z ustawowego podniesienia progów dochodowych uprawniających do świadczeń z pomocy społecznej. Efektem tej decyzji jest to, że kryteria pomocy społecznej dla rodzin z dziećmi są obecnie poniżej minimum egzystencji obliczonego zgodnie z ustawą o pomocy społecznej przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych. W ustawie budżetowej na 2010 rok nie przewidziano środków finansowych na podniesienie progów dochodowych co najmniej do poziomu minimum egzystencji a z takim wnioskiem ma prawo wystąpić corocznie Trójstronna Komisja ds. Społeczno – Gospodarczych zgodnie z ustawą o pomocy społecznej. Następny ustawowy termin waloryzacji przypada dopiero na rok 2012. Praktycznie oznacza to, że w przypadku rodzin zasiłki z pomocy społecznej obecnie nie zapewniają standardu koniecznego do przeżycia. W tej sytuacji mówienie o działaniach profilaktycznych dla rodzin w zakresie ubóstwa i zagrożenia ubóstwem jest tylko deklaracją bez pokrycia.

2. W systemie wspierania i rodzinnej pieczy zastępczej występują nieokreślone podmioty i instytucje (np. w art. 8 ust. 5). Oznacza to, że uczestnikami tego systemu mogą być podmioty, wobec których nie ma ustawowych wymogów, które mogą być wybrane i
funkcjonować w tym systemie poza prawem. Sytuacja taka jest niedopuszczalna, zwłaszcza w odniesieniu do spraw rodziny i pieczy zastępczej, w tym kontaktów z dziećmi.
Ustawa powinna wyraźnie wymieniać wszystkich uczestników systemu wspierania rodziny i pieczy zastępczej oraz określać wymogi wobec nich, a także sposób ich wyboru i funkcjonowania w tym systemie.
Konieczne jest określenie, że innymi podmiotami lub instytucjami, które uczestniczą w systemie wspierania rodziny i pieczy zastępczej są podmioty określone w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (m.in. organizacje pozarządowe) oraz wybrane zgodnie z tą ustawą.  W ten sposób powstanie gwarancja, że uczestnikami tego systemu będą jedynie podmioty wybrane i funkcjonujące pod kontrolą prawa.

3. Projekt zakłada wprowadzenie stanowiska asystenta rodziny na poziomie samorządu gminnego. Celem jego działalności będzie osiągnięcie przez rodzinę podstawowego poziomu stabilności życiowej, która umożliwi jej wychowanie dzieci. Jest to zatem nic innego, jak pomoc w przezwyciężaniu trudnej sytuacji życiowej rodziny, której nie jest on w stanie pokonać samodzielnie. Przypisanie zadań i roli jaką ma pełnić dodatkowo asystent tj.: prowadzenie poradnictwa, sporządzanie planu pomocy dla rodziny, monitorowanie funkcjonowania rodziny, współpraca z rodziną zastępczą itd. nie jest niczym innym,  jak powielaniem  zadań pracownika socjalnego. Autorzy projektu stwierdzają, że aby praca asystenta rodziny przyniosła zakładane efekty, nie może mieć on pod opieką więcej niż 20 rodzin. Gdyby ograniczono biurokrację i zmniejszono do 20 środowisk rejon działalności pracownikom socjalnym, to znakomicie poradziliby sobie z tymi zadaniami.

4. W projekcie ustawy istnieje chaos kompetencyjny pomiędzy poszczególnymi uczestnikami systemu wspierania rodziny i pieczy zastępczej. Ich kompetencje powtarzają się lub są sprzeczne. Większość uczestników tego systemu to podmioty, które mają wspierać rodzinę i pieczę zastępczą lub nadzorować rodzinną pieczę zastępczą; podmioty, które bezpośrednio wykonują pieczę zastępczą są przytłoczone przez nie (np. niespokrewnione rodziny zastępcze mogą być nadzorowane przez 9 (!) podmiotów (to jest starostę, organizatora rodzinnej pieczy zastępczej, koordynatora, zespół ds. oceny rodziny, zespół ds. oceny sytuacji dziecka, asystenta rodziny, sąd, kuratora sądowego lub inny podmiot i instytucję.)

Uczestnicy nowego systemu, który opieki zastępczej nad dzieckiem powinni być wyraźnie wymienieni, a ich kompetencje - jasno określone tak, aby konkretne  podmioty były odpowiedzialne za wykonanie konkretnych zadań i mogły konstruktywnie współpracować ze sobą.  Kompetencje nadzoru powinny być jasno oddzielone od kompetencji wsparcia, co
nie występuje obecnie (np. koordynator rodzinnej pieczy zastępczej, który ma wspierać jednocześnie nadzoruje rodzinną pieczę zastępczą art. 71 ust. 3 pkt 7).

5.  Z projektu ustawy wynika, że system wspierania rodziny oraz pieczy zastępczej został wyłączony z zakresu pomocy społecznej, w którym przyznanie świadczeń następuje w formie decyzji uprawnionego organu według przepisów prawa administracyjnego. Tymczasem projekt ustawy tylko w przypadku świadczeń na usamodzielnienie wskazuje, że będą one przyznawane (lub zawieszone) w formie decyzji (art. 128 ust. 1 i art. 131 ust. 1). W jakiej formie i według jakich przepisów mają być więc przyznawane inne świadczenia w systemie wspierania rodziny oraz pieczy zastępczej? Czy według prawa administracyjnego – na wniosek i podstawie decyzji administracyjnej czy też według prawa cywilnego i prawa pracy – na podstawie umów? Konieczne jest wyraźne wskazanie w ustawie tych okoliczności, ponieważ bez nich system wspierania rodziny i pieczy zastępczej jest nieczytelny.

6. Na skutek nowej regulacji dotychczasowe ośrodki adopcyjno-opiekuńcze mają być zlikwidowane na poziomie powiatów, a stosunki pracy z ich pracownikami mają wygasnąć z dniem 31.12.2010 r. (str. 17 i 30 uzasadnienia). Negatywnie oceniamy fakt, że pracownicy likwidowanych ośrodków nie mają żadnych gwarancji zatrudnienia. Przewidywane jest utworzenie przez marszałków województwa nowych ośrodków adopcyjnych na poziomie województwa, ale sama możliwość zatrudnienia w nich pracowników zwolnionych z dotychczasowych ośrodków nie zapewnia tym osobom zatrudnienia ani ochrony prawnej.

7. Projekt ustawy przewiduje likwidację niepublicznych placówek opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego (art. 203. 3-5) oraz typu interwencyjnego, typu socjalizacyjnego i niepublicznych wielofunkcyjnych całodobowych placówek opiekuńczo-wychowawczych (art. 204 ust. 5-8). Pracownicy tych placówek utracą więc pracę i nie będą mieli żadnych gwarancji zatrudnienia.

8. Projekt ustawy zakłada zakończenie funkcjonowania całodobowych placówek opiekuńczo – wychowawczych typu rodzinnego (obecnych rodzinnych domów dziecka) z dniem 31 grudnia 2015 r., a zawodowych niespokrewnionych z dzieckiem wielodzietnych rodzin zastępczych z dniem 31 grudnia 2013 r., jeżeli starosta przed upływem tych terminów nie podpisze z nimi umowy o dalszym pełnieniu funkcji. W związku z tymi
zmianami, konieczne jest zapewnienie w nowej ustawie, zapisów że osoby zajmujące się opieką zastępczą nad dzieckiem zachowują wszystkie nabyte dotychczas uprawnienia, zwłaszcza uprawnienia pracownicze, w szczególności poprzez niepogarszanie dotychczasowych warunków pracy i wynagrodzenia.

9. W propozycjach wprowadzenia podstawowych standardów opieki nad dzieckiem umieszczonym w placówce wymaga się mobilizacji kadry pedagogicznej do świadomego, umotywowanego, profesjonalnego działania. Jednocześnie proponuje się, aby od 2013 roku pracownicy pedagogiczni nie byli zatrudnieni w oparciu o Kartę Nauczyciela, a byli pracownikami samorządowymi, a co za tym idzie pracowali według kodeksu pracy z tygodniowym czasem pracy 40 godzin.
 Nie podniesie to jakości pracy wychowawców i placówek. Istnieje duża obawa, że po wykruszeniu się starej kadry, będzie problem z pozyskiwaniem do pracy w tych placówkach młodych wychowawców. Po zdobyciu przygotowania pedagogicznego będą oni preferowali pracę w szkole, gdzie Karta Nauczyciela daje określone uprawnienia.

10.  Warunki wynagradzania oraz wysokość świadczeń w opiece zastępczej nad dzieckiem powinny być określane nie przez podanie ich konkretnych kwot, ale w oparciu o istniejące wskaźniki, przede wszystkim na przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniu w gospodarce narodowej.

11. Wszystkie rozporządzenia wykonawcze do ustawy powinny zostać wydane najpóźniej w ciągu miesiąca od uchwalenia ustawy.

Uwagi szczegółowe do opinii o projekcie MPiPS ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Art. 1 – dodać pkt „5) zasady postępowania adopcyjnego”.
Art. 9 ust. 2 pkt 3 – wymaga doprecyzowania o jaki rodzaj usług chodzi.
Art. 18 ust. 4 – wymaga doprecyzowania kto będzie zwracał koszty.
Art. 29  – obecną treść  oznaczyć jako ust. 1.
Art. 29 – dodać ust. 2 w brzmieniu: „Wójt może upoważnić kierownika ośrodka pomocy społecznej do zawierania i rozwiązywania umów określonych w ust. 1”.
Art. 34 ust. 2 – nadać brzmienie: „Osoba, która osiągnęła pełnoletniość przebywając w pieczy zastępczej, może przebywać w dotychczasowej rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo placówce opiekuńczo-wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej, osoby kierującej rodzinnym domem dziecka albo dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia, jeżeli: do uzyskania pełnoletniości, a po jej uzyskaniu na dotychczasowych zasadach do czasu ukończenia szkoły którą rozpoczęła przed osiągnięciem pełnoletniości”
Art. 39 ust. 1 pkt 5 – zaświadczenie lekarskie powinno być wydawane przez lekarza pierwszego kontaktu oraz lekarza psychiatrę.
Art. 42 – dodać ust. 2 o treści: „Zaświadczenie kwalifikacyjne jest ważne na okres 2 lat”.
Art. 44 – dodać ust. „7) W przypadku stwierdzenia o braku możliwości powrotu dziecka do rodziny biologicznej występuje z wnioskiem o uregulowanie sytuacji prawnej dziecka”.
Art. 51 ust. 1 – dodać pkt „13) warunki oraz sposób zwrotu wynagrodzenia niezależnie pobranego”.
Art. 53 ust. 2 – dodać pkt „4) w sytuacjach interwencyjnych skierowanie przez Ośrodek Pomocy Społecznej i Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie”.
Art. 56 ust. 1 – dodać pkt „16) warunki oraz sposób zwrotu świadczenia nienależnie pobranego”.
Art. 63 ust. 1 – nadać brzmienie: „Rodzina zastępcza zawodowa oraz osoba kierująca rodzinnym domem dziecka mają prawo do czasowego niesprawowania opieki nad dzieckiem w związku z wypoczynkiem, w wymiarze jednorazowo 20 dni kalendarzowych w okresie 12 miesięcy”.
Art. 71 ust. 2 – nadać brzmienie: „Koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej wyznacza organizator rodzinnej pieczy zastępczej, po zasięgnięciu opinii, odpowiednio rodziny zastępczej lub/i osoby kierującej rodzinnym domem dziecka”.
Art. 75 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 – ujednolicić wysokość świadczenia bez względu na rodzaj rodziny zastępczej.
Art. 78 ust. 1 pkt 1 – określić wysokość dofinansowania do wypoczynku poza miejscem zamieszkania dziecka w wieku od 6 do 18 roku życie – na poziomie nie większym niż 150 % miesięcznego świadczenia na dziecko – raz w roku.
Art. 78 ust. 1 pkt 2a – określić wysokość świadczenia na pokrycie niezbędnych wydatków związanych z potrzebami przyjmowanego dziecka – na poziomie nie większym niż 400 % miesięcznego świadczenia bez dodatków – jednorazowo.
Art. 107 ust. 1 – nadać brzmienie: „Kierownik ośrodka pomocy społecznej tworzy zespoły do spraw oceny sytuacji dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej oraz rodziny zastępczej spokrewnionej”.
Art. 107 – skreślić ust. 2.
Art. 110 ust. 1 – nadać brzmienie: „Ocena sytuacji dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej powinna być przeprowadzana, nie rzadziej niż co 6 miesięcy”.
Art. 111 – nadać brzmienie: „Zespół do spraw oceny rodziny zastępczej spokrewnionej dokonuje oceny rodziny zastępczej dziecka spokrewnionej pod względem predyspozycji do pełnienia powierzonej im funkcji oraz jakości wykonywanej pracy”.
Art. 148 ust. 1 – nadać brzmienie: „Ośrodek adopcyjny, prowadzący wojewódzki bank danych, w terminie 3 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego postanowienia sądu o pozbawieniu władzy rodzicielskiej, wskazuje ośrodek adopcyjny odpowiedzialny za kwalifikację dziecka do przysposobienia. Sądy przesyłają odpis postanowienia o pozbawieniu władzy rodzicielskiej lub zrzeczeniu oraz wyrażeniu zgody na przysposobienie dziecka bez wskazania do właściwego ośrodka”.
Art. 148 ust. 4 – nadać brzmienie: „W przypadku dzieci dla których ośrodek nie znalazł rodziny przysposabiającej ośrodek przesyła do wojewódzkiego banku danych w terminie 14 dni od dnia kwalifikacji dziecka kartę kwalifikacyjną. Wojewódzki bank danych w terminie 3 dni do uzyskania karty dziecka przesyła do wojewódzkich banków danych na terenie całego kraju. W przypadku, gdy w terminie wojewódzki bank danych na terenie kraju nie pozyskają rodziny przysposabiającej dla dziecka właściwy wojewódzki bank danych zgłasza do centralny bank danych.
Art. 151 ust. 1 – nadać brzmienie: „Kandydaci do przysposobienia dziecka są obowiązani posiadać świadectwo ukończenia szkolenia organizowanego przez ośrodek adopcyjny oraz kwalifikacje do pełnienia funkcji rodziny adopcyjnej”.
Art. 152 – nadać brzmienie: „Ośrodki adopcyjne, o których mowa w art. 144 ust. 2 i art. 147, przekazują ministrowi właściwemu do spraw rodziny, nie rzadziej, niż co 6 miesięcy, informacje o realizacji powierzonych zadań.
Art. 154 – dodać ust. „2) kwalifikacji do jednostki opiekuńczej dokonuje Ośrodek Adopcyjny”.
Art. 155 – nadać brzmienie: „Czynności związane z przysposobieniem dziecka umieszczonego w interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym wykonuje ośrodek adopcyjny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania dziecka lub opiekuna prawnego przed umieszczeniem go w jednostce opiekuńczej”.
Art. 156 – dodać ust. „2) Zadania gminy w zakresie pieczy zastępczej wójt wykonuje za pośrednictwem ośrodka pomocy społecznej i asystenta”.
Art. 156 – dodać ust. „3) W indywidualnych sprawach z zakresu pieczy zastępczej, należących do właściwości powiatu, decyzje wydaje starosta, upoważniony przez niego kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie lub inni pracownicy powiatowego centrum pomocy rodzinie, upoważnieni na wniosek kierownika”.
Art. 196 – art. 88 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1706) nadać brzmienie „Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobie opuszczającej dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, jeżeli bezpośrednio przed przyjęciem do takiego domu przebywała co najmniej rok w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, w domu pomocy społecznej, w schronisku dla nieletnich, w zakładzie poprawczym, w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, w specjalnym ośrodku wychowawczym, w młodzieżowym ośrodku socjoterapii zapewniającym całodobową opiekę albo w młodzieżowym ośrodku wychowawczym oraz kobietom w ciąży, które podjęły decyzję o przekazaniu dziecka do adopcji”.

 

Zbigniew Kruszyński, członek Prezydium KK NSZZ „Solidarność”