Dialog branżowy

Prowadzony jest między branżowymi federacjami związków zawodowych (lub też w przypadku NSZZ „Solidarność”: krajowymi sekretariatami i sekcjami branżowymi Związku), a sektorowymi organizacjami pracodawców.

Głównym narzędziem prowadzenia tego dialogu są ponadzakładowe układy zbiorowe pracy (PUZP). Należy pamiętać, że takie układy mogą być zawierane także dla pracowników jednostek państwowej lub samorządowej strefy budżetowej. Po stronie pracodawcy występują wówczas organy administracji publicznej, a autonomia stron ma charakter ograniczony. Wśród 169 układów wpisanych do rejestru prowadzonego przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej znajduje się 8 PUZP zawartych z organizacjami pracodawców, a więc zapewniających pełną autonomię stron. Mimo rozrostu organizacji pracodawców branżowych, od wielu lat nie udaje się podjąć negocjacji  nowych układów ponadzakładowych w sektorach zdominowanych przez pracodawców prywatnych.

Branżowi partnerzy społeczni mają także możliwość zawierania porozumień nie mających charakteru normatywnego. W 2003 r. zostały podpisane porozumienia ramowe dotyczące współpracy na rzecz rozwoju dialogu autonomicznego w sektorach: metalowym, chemicznym i przemysłu lekkiego.

Brak rozbudowanych mechanizmów dwustronnego dialogu branżowego sprawia, że istotną rolę odgrywają trójstronne zespoły branżowe, które sukcesywnie były powoływane przy właściwych ministerstwach w celu prowadzenia trójstronnego dialogu sektorowego dla godzenia interesów stron, podczas realizacji programów działania rządu oraz rozwiązywania problemów dotyczących funkcjonowania branży. Działają one poza Trójstronną Komisją ds. Społeczno-Gospodarczych.