54 rocznica Powstania Poznańskiego Czerwca 56'

(28.06) Przemówienie Janusza Śniadka, przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" z okazji 54 rocznicy Powstania Poznańskiego Czerwca 56'.

Szczęść Boże!
W przededniu 30-tych urodzin „Solidarności”, w roku Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, kłaniam się nisko społeczeństwu Poznania, uczestnikom poznańskiego czerwca. Kłaniam się nisko wielkopolskiej „Solidarności”, wszystkim ludziom „Solidarności”.

Poznańskie powstanie z 56 roku, jedyne w PRL-u powstanie zbrojne, to pierwsza krwawa stacja na polskiej drodze do wolności. Poznań 56, to wołanie o chleb i godność! Nie tylko o wolność! Poznań 56, Marzec 68, Grudzień 70 i Radom 76, to wolnościowe zrywy prowadzące do narodzin „Solidarności”. Walczyliśmy o wolność wierząc, że ta wolność musi nam przynieść sprawiedliwość społeczną.

„Wolności nie można tylko posiadać, trzeba ją stale, stale zdobywać, czyniąc z niej dobry użytek” – uczył nas Jan Paweł II. Jaki użytek robimy z naszej wolności?
Przeżywamy dzisiaj w Poznaniu najsmutniejszą spośród rocznic obchodzonych w wolnej Polsce. Nie tylko z powodu smoleńskiej katastrofy. Nie tylko z powodu dramatu powodzi. Trwa agonia polskiego przemysłu okrętowego. Wykonuje się wyroki śmierci na Stoczni Gdynia i na Stoczni Szczecin. „Stocznia matka” – mówiliśmy między sobą o naszym zakładzie. Dla pracowników zakłady pracy niczym matka żywicielka, są utrzymaniem dla całej rodziny. Szanujemy je i bronimy. Ta rocznica jest tak smutna, bo śmierć zagląda w oczy „Ceglarza”. Pracownicy poznańskiego ZNTK od paru miesięcy nie otrzymują pensji.

W cieszącej się wolnością Polsce musimy postawić pytanie czy państwo zrobiło wszystko, żeby ratować polski przemysł okrętowy, ratować stocznie, ratować Cegielskiego. Za naszą zachodnią granicą stocznie jeszcze trwają, dzięki rządowej pomocy. Tam, dużym wysiłkiem chroni się miejsca pracy. Chroni sektory strategiczne dla gospodarki. W Polsce, sposobem na rozwiązywanie trudnych problemów gospodarczych stała się filozofia „radź sobie sam”. Filozofia skutkująca likwidacją zakładów i likwidacją miejsc pracy. „Radź sobie sam”? – To po co nam takie państwo!?

Przekształcanie placówek służby zdrowia w spółki prawa handlowego i przekazywanie ich samorządom bez środków wystarczających na ich funkcjonowanie oznacza uchylanie się państwa od odpowiedzialności za bezpieczeństwo zdrowotne obywateli, zagrożenie upadłością tworzonych spółek pod rygorami kodeksu handlowego.
Przedstawia się Polskę, jako zieloną wyspę rozwoju na morzu recesji. Twierdzi, że najlepiej w tej części świata radzimy sobie z kryzysem. Dla pracowników „Ceglarza”, Poznańskiego ZNTK, stoczniowców Gdyni i Szczecina i tych wszystkich, którzy ostatnio utracili pracę (w zeszłym roku było ich 600 tys.) – Polska nie radzi sobie z kryzysem. Koszty kryzysu przerzuca na pracowników!

Cieszymy się ze wzrostu gospodarczego, z rosnącej zamożności wielu Polaków, ale żaden człowiek solidarności, człowiek sumienia nie może milczeć, udawać, że nie dostrzega zjawisk niedożywienia dzieci, ubóstwa pracujących, rozwarstwienia społecznego, łamania prawa pracy. Te zjawiska, to ograniczanie wolności, o którą walczyła „Solidarność”.

Gdy mówimy o tych problemach spotykają nas zajadłe ataki, szyderstwa i oskarżenia ze strony elit, elit zamkniętych pod kloszami swojego dobrobytu! W imię ofiar poznańskiego czerwca, w imię wartości, z których zrodziła się „Solidarność” – przynosząc Polsce wolność domagamy się od rządzących szacunku i dialogu. Dialogu o rozwiązaniach trudnych polskich problemów. Demokratyczny mandat wyborczy nie upoważnia do pychy i arogancji, których nieustannie doświadczamy. Mandat wyborczy || zobowiązuje do służenia ludziom, do tworzenia wspólnego dobra. Dzisiaj z Poznania wołamy do rządzących o szacunek i uczciwy dialog.

Szczęść Boże poznańskim Powstańcom i ich rodzinom. Szczęść Boże ludziom Solidarności. Szczęść Boże Polsce.

Janusz Śniadek