Ważne orzeczenie TSUE: Podmienianie delegowanych pracowników przestanie się opłacać?

6 września 2018 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał ważny z polskiej perspektywy wyrok w sprawie C- 527/ 16 Alpenrind, definiując przy tej okazji pojęcie „zastępowanego pracownika”.

Trybunał orzekł, że w przypadku gdy pracownik delegowany przez pracodawcę do wykonywania pracy w innym państwie członkowskim zostaje zastąpiony innym pracownikiem delegowanym przez innego pracodawcę, ten ostatni pracownik nie może nadal podlegać systemowi ubezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym pracodawca normalnie prowadzi swoją działalność (czyli państwa wysyłającego).

W ramach ogólnej zasady pracownik podlega systemowi zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego, w którym pracuje, w szczególności po to, aby jak najbardziej skutecznie zagwarantować równość traktowania wszystkich osób pracujących na terytorium tego państwa członkowskiego. Tylko pod określonymi warunkami prawodawca unijny przewidział możliwość dalszego podlegania przez pracownika delegowanego systemowi zabezpieczenia społecznego państwa członkowskiego wysyłającego. Ustawodawstwo wyklucza zaś taką możliwość, gdy pracownik delegowany zastępuje inną osobę. Według Trybunału takie zastąpienie ma miejsce, gdy pracownik delegowany przez pracodawcę do wykonywania pracy w innym państwie członkowskim zostaje zastąpiony innym pracownikiem delegowanym przez innego pracodawcę. Okoliczność, że pracodawcy tych dwóch pracowników mają siedziby w tym samym państwie członkowskim, lub fakt, że utrzymują oni ewentualne powiązania personalne lub organizacyjne, nie mają w tym względzie znaczenia.

 W konkretnym stanie faktycznym austriacka spółka Alpenrind prowadzi w Salzburgu rzeźnię. W latach 2012–2014 Alpenrind zajmowała się tam rozbiorem i pakowaniem mięsa, które wykonywane było przez  pracowników delegowanych do pracy w Austrii przez węgierską spółkę Martimpex. Przed tym okresem oraz po nim czynności te były wykonywane przez pracowników innej węgierskiej spółki, Martin-Meat. Pytanie które skierował sąd austriacki do TSUE dotyczyło dwóch obszarów: możliwości kwestionowania zaświadczenia A1 wydanego przez państwo wysyłające oraz interpretacji pojęcia „zastępowanego pracownika”.

-Orzeczenie to jest ważne z tego względu, że Polska deleguje największą liczbę pracowników w Unii Europejskiej. Koszty ubezpieczenia społecznego u nas są niższe niż w państwach Europy Zachodniej, co oznacza, że  wyrok ten będzie miał wpływ na podwyżkę pozapłacowych kosztów pracy – komentuje Barbara Surdykowska, z Biura Eksperckiego KK NSZZ Solidarność. – Szczególnie dotknie to agencji pracy tymczasowych, które delegują polskie opiekunki do pracy polegającej na opiece nad osobami starszymi i chorymi, gdyż tam ma miejsce znaczna „rotacja” w tym samym miejscu pracy – podkreśla ekspertka.


bs