Uhonorowani bohaterowie
- Kategoria: Regiony
- wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
- Wydrukuj
Komitet Pamięci i Ochrony Pomnika Poległych Stoczniowców w Grudniu 1970 r. w Gdańsku oraz Związek Stowarzyszeń Osób Represjonowanych w latach 1980-89 im. Bł. ks. J. Popiełuszki uhonorował pięć osób, działaczy opozycji solidarnościowej oraz wspierających NSZZ „S” w latach 80-tych. Osoby te pozostawały dotychczas w cieniu, niedocenione przez władze państwowe i samorządowe. Specjalne dyplomy dla dziś anonimowych bohaterów dramatycznych lat 80-tych otrzymali:
Barbara Hejcz, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego, współpracowniczka Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, Studenckich Komitetów Solidarność oraz Komitetu Samoobrony Społecznej KOR, uczestniczka strajku sierpniowego 1980 r. w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, członek Tymczasowego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS) na UG. W stanie wojennym internowana w Strzebielinku, w Bydgoszczy – Fordonie i w Gołdapi.
Tadeusz Zarembski, były pracownik w Stoczni Gdańskiej, w grudniu 1970 r. był łącznikiem Komitetu Strajkowego oraz brał udział w strajkach w Stoczni Gdańskiej, począwszy od sierpnia 1980 roku do sierpnia 1988 roku. Od stanu wojennego do kwietnia 1989 był drukarzem tajnej komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” Stoczni Gdańskiej
Stanisław Jarosz, który w 1980 r. i w grudniu 1981 r. kierował strajkami w Porcie Gdańskim. Pierwszy przewodniczący portowej „Solidarności” oraz przewodniczący Krajowej Komisji Koordynacyjnej Portów Morskich. W stanie wojennym po zakończeniu strajków ukrywał się 9 miesięcy, a następnie uwięziony przez 19 miesięcy. Skazany na cztery lata pozbawienia wolności po dwóch łatach zwolniony z więzienia na mocy amnestii.
Ksiądz Stanisław Płatek, kapłan, który pracował w różnych placówkach duszpasterskich Diecezji Gdańskiej, a obecnie w Gdańsku – Nowym Porcie w parafii Świętej Jadwigi Śląskiej. W działalność NSZZ „Solidarność” ksiądz włączył się od samego początku jej powstania. Podczas strajku sierpniowego w 1988 roku otoczył opieką duszpasterską strajkujących stoczniowców w Gdańskiej Stoczni Remontowej i w Stoczni Gdańskiej. Całymi dniami i nocami spowiadał, odprawiał msze święte i był podporą moralną dla strajkujących w czasie gdy władze komunistyczne zabroniły wstępu na teren Stoczni księdzu prałatowi Henrykowi Jankowskiemu. Szczególnie stoczniowcy biorący udział w strajku przeżyli mszę świętą w Święto Matki Bożej Częstochowskiej, celebrowaną 26 sierpnia 1988 roku wieczorem przy bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej w otoczeniu ZOMO.
Jan Pietrzak, znakomity polski satyryk, autor i wykonawca piosenek, monologów i felietonów, twórca studenckiego „Kabaretu Hybrydy” oraz „Kabaretu Pod Egidą”, felietonista „Tygodnika Solidarność” i „Gazety Polskiej”, prezesujący Towarzystwu Patriotycznemu. Od lat sześćdziesiątych znany jest jako twórca satyry, komentującej sytuację społeczno-polityczną. Określany jest mianem „ojca chrzestnego” kabaretowej branży. Po Sierpniu ’80 jego twórczość jest utożsamiana z etosem „Solidarności”, jako głos antysystemowej opozycji. Jest on twórcą m.in. spontanicznych hymnów opozycji jak „Taki Kraj” i wyśpiewana w Opolu w 1981 roku pieśń „Żeby Polska była Polską”. Pietrzak dorobił się uznania widzów od Chicago do Tobolska, ale ma też licznych oponentów.
ASG