Historia. 22 stycznia 1971. Zapomniany strajk w Szczecinie

22 stycznia 1971 roku stanęła Stocznia im. Warskiego w Szczecinie. Zastrajkowali stoczniowcy rozgoryczeni niedotrzymaniem obietnic o obniżce cen oraz kłamliwymi i cenzurowanymi relacjami prasowymi. 

 

Na czele strajku stanął Edward Bałuka, a w składzie komitetu strajkowego był m.in. Stefan Jurczyk, lider strajku z 1980 r. Strajk był kontynuacją szczecińskiego Grudnia’70, gdy 17 i 18 grudnia 1970 r. pod gmachem KW PZPR, komendą MO oraz stoczniowymi bramami od kul wojska i milicji padło 16 osób, wielu zostało rannych. Od 18 grudnia 1970 r. zaczął się w stoczni strajk okupacyjny. Protestujący wysunęli 21 postulatów, m.in. rozwiązania CRZZ i utworzenia niezależnych od PZPR związków zawodowych, obniżenia cen żywności, ukarania odpowiedzialnych za masakrę.

 

22 stycznia 1971 stoczniowcy ponownie podjęli strajk. Stocznia została otoczona kordonem milicji i wojska. Kanały portowe i Odrę patrolowały kanonierki 8. Flotylli Obrony Wybrzeża ze Świnoujścia. Nad miastem rozrzucane były z helikopterów ulotki o działaniach „rewizjonistów niemieckich i zagrożeniu granicy na Odrze i Nysie”. 24 stycznia 1971 r. do Szczecina przybył Edward Gierek. Strajkujący wysłali swoich emisariuszy do innych miast, by przekazali prawdę o szczecińskim proteście, m.in. do zakładów przemysłu lniarskiego i bawełnianego. Nazajutrz po rozmowach z reprezentantami protestujących doszło do zakończenia strajku.

 

Więcej na www.solidarnosc.gda.pl

 

red.hd