17 listopada 1981. Jesień strajków studenckich

Jesienią 1981 roku w środowisku akademickim całej Polski trwała walka o kształt nowej ustawy o szkolnictwie wyższym.

 

Przyczynkiem do strajków studenckich, które ogarnęły większość polskich uczelni była sytuacja w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu, gdzie złamano wcześniejsze porozumienia – z Senatu uczelni usunięto przedstawicieli  „Solidarności” i Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a urzędującego rektora wybrano ponownie łamiąc procedury. Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Gdańskiego podjęło uchwałę o gotowości strajkowej od 9 listopada i strajku ostrzegawczym 12 listopada.

 

Po wielu propozycjach i przeciągających się dyskusjach  inicjatywę przejęli członkowie NZS Wydziału Humanistycznego i  proklamowali strajk okupacyjny od 17 listopada. I tak nad wejściem do budynku WH pojawił się plakat proklamujący strajk okupacyjny. Do strajku przyłączyły się inne wydziały UG. Strajk został zawieszony 12 grudnia 1981 roku, tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. Następnego dnia na wieść o wprowadzeniu stanu wojennego studenci przyłączyli się do strajku zorganizowanego przez uczelnianą „Solidarność”.

 

www.solidarnosc.gda.pl