3 października 1980. Pierwszy ogólnopolski strajk ostrzegawczy

3 października 1980 r. w południe syreny fabryczne oznajmiają początek powszechnego strajku ostrzegawczego w większości miast Polski.

 

Strajk wywołało niedotrzymywanie przez stronę rządową zobowiązań, wynikających z porozumień zawartych w sierpniu i na początku września 1980 r., dotyczących swobody organizowania NSZZ “S”, podwyżek płac oraz dostępu Związku do środków masowego przekazu, m.in. uchwała Rady Ministrów z 6 września 1980 r., dotycząca postrajkowych podwyżek płac będących skutkiem porozumienia z MKS z 31 sierpnia 1980 r. nie została uzgodniona z NSZZ „Solidarność” i była sprzeczna z zawartym porozumieniem.

 

Między godz. 12 a 13 przerwana zostaje praca w zakładach wytypowanych przez Międzyzakładowe Komitety Założycielskie NSZZ „Solidarność”. Tam, gdzie strajk ma zasięg powszechny m. in. w Gdańsku, Wrocławiu, Elblągu, Bydgoszczy, Bytomiu i Wałbrzychu – nie strajkują tylko fabryki pracujące w ruchu ciągłym i służby publiczne. W innych regionach stanęły wyznaczone zakłady pracy. Pozostałe wyrażały solidarność przez wywieszenie biało-czerwonych flag i transparentów, ustawienie pikiet strajkowych przed bramami, uruchamianie sygnałów alarmowych, zakładanie biało-czerwonych opasek. Do akcji dołączyły się przedsiębiorstwa, w których jeszcze nie powstały nowe organizacje związkowe. Strajk wykazał, że pomimo prób dezinformacji i zastraszania w wielu regionach, świat pracy udzielił poparcia Związkowi.

 

www.solidarnosc.gda.pl