Skrajne ubóstwo 7,4 proc. polskich gospodarstw domowych

Poziom ubóstwa Polaków oraz wskaźniki makroekonomiczne przygotowane przez resort finansów na potrzeby prac na budżetem państwa na 2017 r. były tematami posiedzenia zespołu problemowego ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych Rady Dialogu Społecznego 12 maja.

Zespołowi przewodniczył Henryk Nakonieczny, członek Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Elżbieta Bojanowska, wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej, odnosząc się wysokiego poziomu ubóstwa polskich rodzin, ale także gospodarstw jednoosobowych zaznaczyła, że  sytuację tę powinno poprawić podwyższenie kryterium dochodowego z jednej strony oraz wypłata świadczeń z Programu Rodzina 500 plus z drugiej.

Według przedstawionych na posiedzeniu zespołu partnerom społecznym danych GUS, ubóstwo w Polsce szacowano na 17,3 proc. (skala ekwiwalentności OECD) w grupie wiekowej 0-17 lat wskaźnik ten wyniósł 23,2 proc.; 18-65 lat – 16,7 proc.; powyżej 65 lat – 12,3 proc. W stosunku do 2014 r. poziom ubóstwa w Polsce w zasadzie pozostał na niezmienionym poziomie (spadek według GUS poniżej 1 pkt proc.). Najwięcej osób ubogich odnotowano w  gospodarstwach utrzymujących się z innych źródeł niż zarobkowe, w rodzinach z co najmniej czwórką dzieci, na wsiach.

3,4 proc. stanowiło tzw.  ubóstwo wielowymiarowe wynikające zarówno ze zbyt niskiego dochodu, trudnych warunków  mieszkaniowych jak i braku możliwości regulowania rat kredytów lub innych zobowiązań finansowych. Dotyczyło to przede wszystkim mieszkańców wsi (obejmując ok. 4 proc. ich mieszkańców); gospodarstw o niskim poziomie wykształcenia, głównie robotników niewykwalifikowanych; osób bezrobotnych; rodzin wielodzietnych; samotnych rodziców.

Jak podał resort pracy na podstawie badania GUS za 2014 r., odsetek gospodarstw zagrożonych skrajnym ubóstwem utrzymał się na poziomie 7,4 proc. W gospodarstwach z osobą bezrobotną ryczko ubóstwa skrajnego rosło w 2014 r. do ponad 18 proc.

Anna Grabowska