Apel o dialog na rzecz godnych warunków pracy!

Krajowa Sekcji Transportu Drogowego NSZZ „Solidarność” apeluje o rzeczywisty dialog na rzecz godnych warunków pracy polskich kierowców transportu międzynarodowego.

LIST OTWARTY:
Trwa obecnie procedura dialogu trójstronnego prowadzonego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją Europejską w celu przyjęcia ustaleń dotyczących ostatecznego kształtu Pakietu Mobilności. Prace prowadzone w komisjach Parlamentu Europejskiego potwierdzają, że temat sytuacji socjalnej wysoce mobilnych pracowników jakimi są kierowcy międzynarodowego transportu drogowego, budzi poważne kontrowersje, a interesy poszczególnych państw, obszarów, a także pracowników i pracodawców tego sektora oraz organizacji je reprezentujących,  wydają się bardzo zróżnicowane.

NSZZ „Solidarność”, realizując swoje uprawnienie wynikające z art. 5 ustawy o związkach zawodowych skierował w dniu 12 czerwca pismo do polskich Europarlamentarzystów, wyrażające nasze głębokie zaniepokojenie potencjalnymi skutkami dla pracowników propozycji przyjętej przez jedną z komisji Parlamentu Europejskiego. Dlatego zwróciliśmy się o nieudzielanie mandatu komisji TRAN do reprezentowania Parlamentu Europejskiego w dalszych ustaleniach trójstronnych.

Z ubolewaniem stwierdzamy, że skorzystanie z ustawowego uprawnienia do reprezentowania interesów pracowniczych na forum międzynarodowym spotkało się z bezprzykładnym atakiem ze strony stowarzyszenia „Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce” (ZMPD) które w liście otwartym zarzuciło nam, że stanowi to wyraz cynicznej postawy polskich związków zawodowych, które przy pomocy sloganów i populistycznych haseł przygotowanych przez zachodnich działaczy i polityków próbują wpływać na działanie Parlamentarzystów oraz działają wbrew polskim interesom.

Nie zamierzamy podejmować polemiki w zaproponowanym nam konfrontacyjnym stylu. Odpowiemy tylko, że Krajowa Sekcja Transportu Drogowego NSZZ „Solidarność” zawsze będzie wspierać wszelkie działania naszych europejskich struktur, które doprowadzą do tego, żeby polskim kierowcom wykonującym swoje obowiązki poza granicami kraju  przysługiwały takie same standardy jakie ich zachodnim kolegom. Co do absurdalnej tezy zaprezentowanej w liście ZMPD, że powszechne oczekiwania polskich kierowców w odniesieniu do tygodniowego wypoczynku sprowadzają się do spędzania go w pojazdach, byle były one zaparkowane w bezpiecznym miejscu, chętnie zapoznamy się z potwierdzającymi to obiektywnymi badaniami.

W naszej ocenie istota problemu związanego z sytuacją polskich kierowców międzynarodowego transportu drogowego, tkwi gdzie indziej –a mianowicie w naszym kraju. Chodzi tu o patologiczną strukturę wynagradzania, co w efekcie prowadzi do uszczuplenia przychodów Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a samym kierowcom zapewnia głównie niepewność ich bytu w przypadku urlopu, długotrwałej choroby oraz głodową emeryturę po zakończeniu aktywności zawodowej.

Wynagrodzenie kierowców w sensie ekonomicznym jest na tyle wysokie, że ZMPD może z dumą twierdzić, że niemiecka płaca minimalna nie stanowi problemu dla polskich przewoźników. Spójrzmy jednak na mroczną stronę tego samozadowolenia. Strona związkowa wielokrotnie w ciągu ostatnich lat wskazywała, iż postrzega jako podstawowy problem strukturę wynagradzania polskich kierowców – w praktyce składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe odprowadzana jest od kwoty zbliżonej do kwoty minimalnego wynagrodzenia. Powoduje to brak realnego zabezpieczenia społecznego kierowców (wysokość zasiłku chorobowego czy świadczenia rehabilitacyjnego stanowi odzwierciedlenie oskładkowanej części wynagrodzenia), brak realnego prawa do urlopu (ze względu na wysokość wynagrodzenia urlopowego), a w końcu co najważniejsze -niskie świadczenia zabezpieczające na starość (emerytury czy renty). Świadczenie emerytalne jest w tzw. nowym systemie, zależne wyłącznie od wartości kapitału zaksięgowanego na indywidualnym koncie danego ubezpieczonego- kwoty otrzymywane z ZUS  w okresie poprodukcyjnym (emerytura) w tym sensie stanowią odroczoną w czasie część wynagrodzenia w znaczeniu ekonomicznym. Pewne zrozumienie potrzeby poprawy tej niepokojącej sytuacji można zaobserwować w podejściu organizacji pracodawców TLP. Natomiast, lekceważące podejście zarówno stowarzyszenia ZMPD jak też polskiego rządu oceniamy rozczarowująco. Mimo powołania ponad rok temu Zespołu Trójstronnego ds. Transportu Drogowego, związkowe wezwania do podjęcia tematu są wciąż ignorowane.

Krajowa Sekcja Transportu Drogowego NSZZ „Solidarność”, co oczywiste, jest dumna z faktu że udział polskich przewoźników w unijnym rynku transportowym rośnie (w tym w przewozach cross trade) i że Polska jest ważnym podmiotem na tym rynku. Uważamy jednak, i nie zmieniamy w tym zakresie swojego poglądu, że odbywa się to w dużej mierze dzięki zasadom powodującym, iż praca kierowców jest tańsza niż innych kategorii pracowników.  Nie tędy droga do dalszego i stabilnego rozwoju branży. Jesteśmy gotowi do rozmów na rzecz wypracowania wspólnego z pracodawcami stanowiska wobec  instrukcji unijnych o kabotażu, oczekiwaniach dotyczących inwestycji w infrastrukturę drogową,
socjalną (miejsca noclegowe, stołówki), bezpiecznych parkingów i innych kwestiach, które łączą środowisko polskich pracowników i pracodawców w tej branży. Warunkiem jest jednak gotowość drugiej strony do rozpoczęcia nieudawanego efektywnego dialogu na temat zasadniczego wyzwania dla polskich pracowników transportu drogowego.

Jeżeli nasi przedsiębiorcy transportu drogowego nie zrozumieją tego warunku sine qua non, to będą sami musieli stawiać czoła firmom letter-box zakładanych w całym regionie Europy Środkowo-Wschodniej przez ich zachodnich konkurentów, a polscy partnerzy społeczni w tej branży nigdy nie będą w stanie skutecznie wspólnie działać wobec Unii Europejskiej i jej instytucji.              

Wzywamy ZMPD do zawrócenia z tej drogi. Wzywamy do dialogu!


Gerard Skroński, sekretarz Rady Krajowej Sekcji Transportu Drogowego NSZZ "Solidarność"
Tadeusz Kucharski, przewodniczący Rady Krajowej Sekcji Transportu Drogowego NSZZ "Solidarność"