Uchwała I KZD ws.polityki Rządu (62/81)

Ostatnie miesiące przyniosły wyraźne uwstecznienie polityki Rządu. Ata­kom na nasz Związek i mnożącym się prowokacjom prokuratorskim towa­rzyszy polityka społeczno – gospodarcza wymierzona w podstawowe interesy materialne ludzi pracy. Odrzucono wysunięte przez „Solidarność” żądanie kontroli nad produkcją, zasobami i dystrybucją artykułów pierwszej po­trzeby. Jednocześnie — wbrew wcześniejszym zapowiedziom Rządu — nie nastąpił powrót do racji żywnościowych sprzed l sierpnia. Przeciwnie — zabrakło pokrycia rynkowego nawet dla norm jednostronnie przez Rząd ob­niżonych. Zamiast skutecznych działań antykryzysowych Rząd podjął dzia­łania, które obciążają społeczeństwo kosztami kryzysu, ale nie służą jego przezwyciężeniu. W sposób arbitralny, bez rekompensaty i konsultacji ze Związkiem wprowadzono podwyżki cen ryb słodkowodnych oraz papiero­sów. Zapowiada się dalsze podobne kroki wymierzone w stopę życiową społeczeństwa. Nie jest to w żaden sposób powiązane z reformą gospodarczą. Przeciwnie — walka prowadzona przez NSZZ „Solidarność” o samorządowe zasady tej reformy natrafia od miesięcy na opór władzy.

Związek nasz nie może dłużej tolerować tej polityki. Pierwszy Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” żąda:

1. wypłaty rekompensat za przeprowadzone ostatnio znaczne podwyżki cen artykułów pierwszej potrzeby i usług oraz przeznaczenia całego docho­du uzyskanego z podwyżki cen towarów monopolowych (tytoniu i alko­holu) na pomoc socjalną dla rodzin najgorzej sytuowanych;

2. zamrożenia cen detalicznych do czasu szczegółowego uzgodnienia ze Związkiem programu i terminarza zmian cen oraz systemu rekompensat w powiązaniu z przygotowywaną reformą gospodarczą i gwarancjami po­prawy zaopatrzenia rynku;

3. ustanowienia społecznej kontroli nad programem doraźnych działań antykryzysowych oraz ich realizacją. Działania antykryzysowe mogą być skuteczne jedynie przy czynnym udziale społeczeństwa i jego organi­zacji, co nie będzie możliwe bez społecznej kontroli nad gospodarką. Zjazd zobowiązuje Komisję Krajową, aby w razie nie osiągnięcia w tych sprawach porozumienia z Rządem, proklamowała w ciągu najbliższych 2-ch tygodni powszechny strajk ostrzegawczy oraz ustaliła formy i terminarz właściwej akcji protestacyjnej.

Jednocześnie Zjazd wzywa załogi wszystkich zakładów pracy do po­wstrzymania się od lokalnych akcji protestacyjnych, oprócz tych, które okażą się konieczne dla obrony bezpieczeństwa Związku.