Do pobrania w formacie pdf: stanowisko

1. 
   

   Porozumienie to nie ma charakteru normatywnego. Nie spełnia ono wymagań określonych w art. 9 § 1 k.p. Nie zostało ono zawarte na podstawie wyraźnego upoważnienia ustawowego. Stronami tego porozumienia nie jest pracodawca i zakładowa organizacja związkowa. Z uwagi na treść trudno traktować omawiane porozumienie w kategoriach umowy cywilnoprawnej. W ramach tego porozumienia Minister Zdrowia zobowiązuje się do podjęcia oraz zaniechania określonych działań o charakterze legislacyjnym. Przyjąć należy, że porozumienie to jest źródłem zobowiązań o charakterze politycznym. Taki charakter mają również sankcje, które znajdą zastosowanie w razie ewentualnego niezrealizowania jego postanowień.

   
   
2. 
   

   Zastrzeżenia może budzić treść postanowień § 1 ust. 1 i 2 i § 3 porozumienia. W § 1 ust. 1 Porozumienia Minister Zdrowia zobowiązuje się do tego, że do dnia 31 grudnia 2012 r. obowiązywać będzie regulacja odpowiadająca art. 59a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Warto zauważyć, że zobowiązanie to wkracza w materię zastrzeżoną w Konstytucji RP do właściwości parlamentu. Minister Zdrowia spełnia oczywiście określona rolę w procesie legislacyjnym, ale o wejściu w życie lub uchyleniu przepisów rangi ustawowej decyduje w Polsce Sejm i Senat. Jest to o tyle znamienne, że jak wiadomo w Sejmie toczą się obecnie pracę nad ustawą, której celem miało być uchylenie wspomnianego art. 59a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. W § 1 ust. 2 i 3 Porozumienia Minister Zdrowia zobowiązuje się do podjęcia działań zmierzających do wprowadzenia przepisów rangi ustawowej gwarantujących, że 75 % kwoty, którą świadczeniodawca z mocy art. 59a ustawy o zakładach opieki zdrowotnej zobowiązany jest przeznaczyć na wzrost wynagrodzeń byłaby przeznaczona na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych. Przepis takiej treści wkraczałby w kompetencje pracodawców do kształtowania odpowiedniej polityki kadrowej i płacowej przez pracodawców zobowiązując ich do przeznaczania określonej z góry puli środków na rzecz dwóch grup zawodowych pracowników służby zdrowia. Przepis ten nie uwzględniałby specyfiki jednostek służby zdrowia, w których grupy zawodowe pielęgniarek i położnych są w mniejszości w stosunku np. do grupy zawodowej lekarzy. Warto zauważyć, że Minister Zdrowia nie jest podmiotem uprawnionym do reprezentowania zakładów opieki zdrowotnej. Organami założycielskimi samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej są w zdecydowanej większości wypadków organy samorządu terytorialnego, zaś podmiotem posiadającym kompetencję do zawarcia ponadzakładowego układu zbiorowego pracy dla pracowników zakładów opieki zdrowotnej jest organizacja pracodawców służby zdrowia. Wątpliwości budziłaby zatem konstytucyjność rozwiązania prawnego, o którym wspomina § 1 ust. 2 Porozumienia.

Koleżanki i Koledzy!
Podejmując decyzję, że będę ubiegał się o urząd Prezydenta RP, zadeklarowałem, iż chcę kontynuować ideę solidarnej Polski, tak bliską mojemu śp. Bratu, Prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu, człowiekowi wielkiej wrażliwości społecznej.

Dobrze wiem, z jakimi trudnościami spotykają się dziś ludzie pracy w naszym kraju. Chociaż kreowanie polityki gospodarczej i społecznej należy do rządu i parlamentu, to jednak deklaruję, że jako prezydent zrobię wszystko, by ch pokaż więcej

Ustawa z dnia 7 kwietnia 2006 r. o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji umożliwiła powoływanie rad pracowników, jako organu reprezentującego pracowników. Prawo powołania rady pracowników zostało przyznane pracownikom zatrudnionym u pracodawców prowadzących działalność gospodarczą zatrudniających początkowo co najmniej 100, a w okresie przypadającym po dniu 23 marca 2008 r. co najmniej 50 pracowników.

Uprawnienia rady są odmienne od kompetencji związków z pokaż więcej