I Krajowy Zjazd Delegatów obradował w dwóch turach: 5–10 września i 26 września –7 października 1981 r. Podstawowym zadaniem 896 delegatów reprezentujących ok. 10 mln członków Związku było wybranie władz krajowych i opracowanie programu. Wybrano przewodniczącego Związku Lecha Wałęsę, który w I turze otrzymał 55 proc. głosów. Jego kontrkandydatami byli Andrzej Gwiazda, Marian Jurczyk i Jan Rulewski.

 

Zjazd przyjął 70 dokumentów dot. takich kwestii, jak: sytuacja w środkach masowego przekazu, wybory do rad narodowych, spółdzielczość, sądownictwo, sprawy niepełnosprawnych, ceny i działania antykryzysowe, polityka wydawnicza Związku oraz rządowy projekt ustawy o związkach zawodowych.

 

Część IV Uchwały programowej „Samorządna Rzeczpospolita” przewidywała stworzenie Polski opartej na poszanowaniu praw jednostki, pluralizmie i demokratycznych regułach życia społecznego oraz ograniczenie dyspozycyjności struktur państwowych wobec rządzącej krajem partii.

 

Jednak największym echem, szczególnie w obozie socjalistycznym, odbiło się „Posłanie do ludzi pracy Europy Wschodniej”, w którym działacze „S” przekazali robotnikom z państw bloku sowieckiego pozdrowienia i wyrazy poparcia z wiarą, że niedługo wszyscy będą mogli się spotkać celem wymiany związkowych doświadczeń. W Związku Sowieckim organizowano „spontaniczne” wiece, na których potępiano „Posłanie”, a Leonid Breżniew na posiedzeniu Biura Politycznego KC KPZR 10 września 1981 r. powiedział: „Wczoraj zapoznałem się z Posłaniem do narodów Europy Wschodniej. To niebezpieczny i prowokacyjny dokument. Jego autorzy chcieliby posiać zamęt w krajach socjalistycznych”. Sowiecka „Prawda” nazwała Zjazd „antysocjalistyczną i antyradziecką orgią”.

 

www.solidarnosc.gda.pl