Piotr Duda przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ Solidarność odznaczył czterech księży z  Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność: Księdza Prałata Mariana Kopkę,  Ojca Euzebiusza Konstantego Ciaćka, Księdza Prałata Władysława Jóźkowa oraz  Księdza Prałata Jerzego Gniatczyka.

Uroczystości wręczenia odznaczeń poprzedziła Msza Święta koncelebrowana przez Księdza Biskupa Stefana Cichego Ordynariusza Diecezji Legnickiej w legnickiej parafii Matki Bożej Królowej Polski w Legnicy. Następnie w Centrum Spotkań im Jana Pawła II odbyła się uroczystość wręczenia odznaczeń zasłużony dla NSZZ „Solidarność”.

Przed południem szef "Solidarności" wraz z przewodniczącym Regionu Zagłębie Miedziowe Bogdanem Orłowskim złożył  kwiaty pod Pomnikiem Pamięci Ofiar Lubina '82 Podczas rozmowy z dziennikarzami wyjaśnił, że wizyty w regionach takie jak ta były ważną częścią jego wyborczego programu. - Nikt nie przyspawa mnie do krzesła. Bedze jechał tam gdzie będę potrzebny. Najważniejsze, by związek prężnie działał i spełniał swoje zadania - mówił Piotr Duda.
 

Przewodniczący po raz kolejny zapowiedział, że związek pod jego kierownictwem nie będzie się bezpośrednio angażować w politykę. Nie przeszkadza mu więc, że związkowcy w listopadowych wyborach znaleźli się na listach różnych ugrupowań -  Uważam, że to obojętne z jakich list, z PiS, PO czy koła wędkarskiego. Najważniejsze jest, by mieli możliwość pracy na rzecz ludzi pracy – powiedział Piotr Duda.

Zobacz więcej zdjęć w galerii

 

Ksiądz Prałat Marian Kopko – kanonik generalny kapituły legnickiej, pielgrzym, kustosz sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie, kapelan ludzi pracy, duszpasterz Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ Solidarność”

Ur. 7 III 1951 r. w Nowej Rudzie. W domu rodzinnym otrzymał tradycyjne wychowanie w duchu: Bóg, Honor, Ojczyzna. Po ukończeniu szkoły podstawowej nie dostał się do liceum ogólnokształcącego. Trafił na ścieżkę wykształcenia zawodowego jako drukarz. Po ukończeniu szkoły pracował w drukarni.

Pierwszy  kontakt ze Służbą Bezpieczeństwa miał po otrzymaniu korespondencji od poznańskich chrystusowców, były to pisma o Polonii.

Droga do kapłaństwa księdza wiodła przez ukończenie liceum wieczorowego, wojsko i pracę. Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu dało ważną formację duchową.

W roku 1980 Marian Kopko został diakonem. W rodzinnej miejscowości Nowej Rudzie z inicjatywy  miejscowej “Solidarności”  była odprawiana na stadionie msza święta, w której młody diakon wziął udział. I od tego czasu Jego kapłaństwo zostało już na stałe związane z  NSZZ “Solidarność”. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1981 r. Pierwszą parafią, do której został skierowany była parafia pw. Świętej Trójcy w Legnicy. Legnica kojarzyła się księdzu z „sowieckim miastem”, ale właśnie stąd wyruszył w 1981 r. z pielgrzymką jasnogórską. 

W Legnicy zastał Go stan wojenny. Ksiądz Marian Kopko od pierwszych dni rozpoczął bardzo aktywną działalność duszpasterską i patriotyczną. Ukrywał działacza Solidarności, szybko zaczął wokół siebie gromadzić młodzież. W tych działaniach pomagał mu ksiądz proboszcz Władysław Jóźków oraz księża wikariusze. Założony został muzyczny zespół parafialny, który oprócz pieśni religijnych wykonywał też utwory patriotyczne. Zorganizował grupy teatralne, recytatorskie, samokształceniowe. Organizował nieformalne spotkania patriotyczne, spotkania duszpasterstwa ludzi pracy, spotkania młodzieży. Odnowił kontakty z kolegami drukarzami i rozpoczął kolportaż prasy, książek i ulotek. Pomagał również kolportować podziemną prasę i literaturę religijną w języku rosyjskim.

Służba Bezpieczeństwa bardzo negatywnie oceniała zaangażowanie młodego księdza Mariana Kopko. Szczególnie w organizowanie życia legnickiej młodzieży, zwłaszcza różnorakich pielgrzymek. SB próbowała zwerbować księdza na tajnego współpracownika. Proponowali paszport za cenę współpracy.

W 1985 r. ksiądz Marian Kopko został przeniesiony do parafii Najświętszej Marii Panny w Bielawie, gdzie oprócz posługi duszpasterskiej, na nowo podjął pracę niepodległościową, rozpoczętą w Legnicy. Aby pobudzić w miejscowej ludności patriotyzm, szybko nawiązał kontakt z ludźmi z miejscowych struktur podziemnej “Solidarności”. Powołał  Duszpasterstwo Ludzi Pracy i zorganizował teatr. Ukarany został przez kolegium ds. wykroczeń za odprawienie Mszy św. w Bielawie 1 V 1987.

W 1989 zaangażowany był w działalność Komitetu Obywatelskiego  „Solidarność” w Bielawie. Cztery lata spędzone w tym mieście wystarczyły, by w 1989 r. stworzyć miejscową elitę, która w wyborach samorządowych przejęła władzę lokalną. W 1989 był zaangażowany również w działalność Komitetu Obywatelskiego  „Solidarność” w Bielawie.

Ksiądz Marian Kopko w 1991 r. został proboszczem w Polkowicach, gdzie od podstaw zbudował kościół pw. Matki Bożej Królowej Polski oraz w Guzicach i Moskorzynie.

Był inicjatorem wmurowania tablic pamiątkowych poświęconych: marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu w katedrze św. Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy, oraz Konfederatom Barskim – w kościele parafialnym Wniebowzięcia NMP w Bielawie.

Od 1992 kierownik Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę z Diecezji Legnickiej.

            W 2002 r. Zarząd Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność” powierzyć godność księdza Mariana Kopko kapelanem “Solidarności” Regionu Zagłębie Miedziowe.

Ordynariusz nowej diecezji legnickiej bp Tadeusz Rybak, ustanowił ks. Kopko kanonikiem gremialnym Legnickiej Kapituły Katedralnej.

Ksiądz Marian Kopko został odznaczony przez Jana Pawła II godnością honorowego kapelana Jego Świątobliwości.

Od 23 VI 2008 proboszcz i kustosz Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie.

 

 

Ojciec Euzebiusz Konstanty Ciaciek, ur. 17 IV 1937 w Buczkowie k. Bochni. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Krakowie, w 1964  otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1972-1975 ukończył studia katechetyczne na KUL.

W Legnicy przebywał w latach 1977-1989, był katechetą  młodzieży i duszpasterzem akademickim, od maja 1980 r. pełnił funkcję gwardiana i proboszcza parafii  p.w. św. Jana Chrzciciela.

1989-1992 proboszcz w parafii NMP w Kowarach, 1992-1997 kaznodzieja w parafii Bożego Ciała w Szklarskiej Porębie, 1997-2000 gwardian klasztoru i kustosz w Sanktuarium Matki Boskiej Loretańskiej w Głogówku, 2000-2004 w Rychwałdzie k. Żywca, od 2004 w klasztorze w Głowience k. Krosna. Autor wspomnień „Nadzieja i wolność. Moje dwanaście lat w Legnicy 1977- 89” (2009).

Od początku lat  70. związany był  z ruchem ks. Franciszka Blachnickiego, 1977-1980 animator Ruchu Światło-Życie w Legnicy.

Od sierpnia 1980 r. wspierał organizowanie struktur „Solidarności” w Legnicy. 31 VIII 1980 na prośbę Komitetu Strajkowego w Wojewódzkim  Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Legnicy odprawił mszę świętą polową w bazie autobusowej.

2 lutego 1981  r . Ojciec Euzebiusz dokonał poświęcenia pierwszego sztandaru NSZZ “Solidarności” w Regionie,  Organizacji Zakładowej NSZZ “Solidarność” w ówczesnych Zakładach Mechanicznych “Legmet”. 2 lutego 1982 r. w pierwszą rocznicę poświęcenia sztandaru w “Legmecie” odprawił mszę św. za Ojczyznę. I tak co roku tego samego dnia.

1981-1989 był kapelanem “Solidarności“ Rolników Indywidualnych w byłym woj. legnickim, udostępniał pomieszczenia klasztoru na spotkania działaczy „Solidarności” Rolników Indywidualnych. 22.I.1989 r. na prośbę Tymczasowego Komitetu “Solidarności” RI woj. legnickiego odprawiona została w kościele franciszkańskim w Legnicy msza św. w 115 rocznicę urodzin Wincentego Witosa.

Przechowywał, przez krotki czas, pieniądze zdeponowane przez członków Zarządu Oddziału Wojewódzkiego NSZZ “Solidarność” Regionu Dolny Śląsk w Legnicy.

Był współorganizatorem Legnickich Tygodni Kultury Chrześcijańskiej i podporą dla ruchów patriotycznych w Legnicy.

Głosiciel kazań patriotycznych. Swoimi homiliami i kazaniami poruszał istotne problemy tamtych czasów, słowa jego przyciągały rzesze wiernych m.in. co roku na legnickim Rynku podczas uroczystości Bożego Ciała. Podczas uroczystości Bożego Ciała w 1989 r. zaprezentował wielotysięcznemu tłumowi kandydatów do parlamentu z “Solidarności” .

Współorganizator i koordynator pomocy dla biednych, represjonowanych, zwalnianych z pracy, tym którzy się ukrywali  oraz ich rodzinom. Klasztor legnicki  był miejscem schronienia dla prześladowanych w stanie wojennym.

2 lutego1990 r. zaproszony z Kowar do parafii św. Jana Chrzciciela, dokonał poświęcenia dwóch sztandarów NSZZ “Solidarność” Zakładów Przemysłu Odzieżowego ”Milana” i Zakładu Energetycznego oraz wygłosił okolicznościowe kazanie. 3 maja 1990 r. podczas uroczystości Matki Bożej Królowej Polski i Rocznicy Konstytucji na legnickim stadionie odprawiona była Msza św. I tu również Ojciec Euzebiusz Ciaciek wygłosił kazanie. Zaproszeń do Legnicy było wiele.

Za swoją działalność patriotyczną był inwigilowany przez służby PRL. Wielokrotnie wzywany na rozmowy ostrzegawcze do władz miejskich i wojewódzkich SB Legnicy oraz do Prokuratury Wojewódzkiej.

W 2008 r. Rada Miejska Legnicy wyróżniła Ojca Euzebiusza Ciaćka odznaką “Zasłużony dla Legnicy”.

  

Ksiądz Prałat Władysław Jóźków był proboszczem parafii pw. Świętej Trójcy i pierwszym nieformalnym duszpasterzem NSZZ “Solidarność” w Legnicy.

Pracę duszpasterską sprawuje do dziś –  jako ksiądz emeryt.

Urodził się w Chrostkowie w diecezji lwowskiej, szkołę podstawową ukończył we Wleniu, maturę zdał w 1953 r. w  Liceum im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze.

Będąc w klasie maturalnej, poznał metody działania UB. Był przesłuchiwany wraz z kolegami przez UB i musiał złożyć wraz z pozostałymi uczniami deklarację, że „będzie zachowywał się przyzwoicie”. Było to po ogłoszeniu wiadomości o śmierci Stalina.

Po maturze podjął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1958 r. z rąk księdza biskupa Bolesława Kominka.

Ksiądz Władysław Jóźków – jako wikary  od 1970 r. przebywa w Legnicy w parafii pw. Świętej Trójcy, a od 1976 r. do 2008 r. był jej proboszczem.

Podczas pierwszego strajku w 1980 r. przeprowadzonego przez załogę Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej w Legnicy, Ksiądz Władysław Jóźków na terenie zakładu dla strajkującej załogi odprawił mszę świętą.

Do stanu wojennego Ksiądz  Władysław nie tylko wspierał duchowo członków Solidarności, doradzał im, ale również rozprowadzał wśród Rosjan Biblię w języku rosyjskim oraz chrzcił ich dzieci.

W stanie wojennym plebania parafii Trójcy Świętej  stała się domem dla opozycji. Tu gromadziła się  konspiracja z terenu Legnicy. Przyjeżdżali ludzie z całej Polski z wykładami, prelekcjami, odczytami  i koncertami o tematyce patriotycznej i niepodległościowej. Internowanym, uwięzionym i ich rodzinom była niesiona szeroka pomoc. Schronienie znaleźli  również ukrywający się działacze Solidarności. Ksiądz pomagał w kolportowaniu bibuły i odprawiał msze za Ojczyznę.

Ksiądz jak każdy bał się, ale zapał ludzi z ideałami, z hasłami, zapalonych do walki o wolność i godność ludzką dodawała mu otuchy i chęci do działania. Mówił otwarcie o katastrofie stanu wojennego. Otrzymywał wiele anonimów, telefonów z pogróżkami.

W latach 1985- 1990 był opiekunem Duszpasterstwa Ludzi Pracy, a od 1990 r. został opiekunem Duszpasterstwa Ludzi Pracy “90.

W 1994 r. został odznaczony przez Zarząd Miasta Legnicy odznaką Zasłużony dla Legnicy. 30 marca 2010 r. Rada Miejska Legnicy przyznała księdzu Władysławowi Jóźkowowi tytuł Honorowego Obywatela Legnicy.

 

Ksiądz Prałat Jerzy Gniatczyk urodzony 26 marca 1950 r. w Nowej Rudzie. W 1975 r. otrzymał święcenia kapłańskie we Wrocławiu. W latach 1979 – 82 był wikariuszem w parafii św. Michała Archanioła w Polkowicach.

Duszpasterz młodzieży i nauczycieli, przyczynił się m.in. do powrotu krzyży do szkół.

Po sierpniu 1980 r. był kapelanem górniczej “Solidarności” w Zagłębiu Miedziowym, organizator wykładów Wszechnicy Związkowej (we współpracy ze środowiskami akademickimi Wrocławia i Warszawy).

4 XII.1981 uczestniczył w poświęceniu kaplicy św. Barbary i sztandaru NSZZ “Solidarność” ZG Polkowice.

W dniach 13-16.XII.1981 r. przebywał wśród strajkujących w Zakładach Górniczych “Rudna”. Po spacyfikowaniu kopalni przez oddziały ZOMO przyjmował chroniących się górników w kościele na rynku w Polkowicach, skąd wyszedł z krzyżem do ZOMO-wców, aby powstrzymać ich atak na szukających schronienia w kościele.

Był inicjatorem pierwszych mszy św. za Ojczyznę wśród braci górniczej z Polkowic i Lubina.

Współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy Zagłębia Miedziowego. Pomagał represjonowanym, szukał pracy dla zwolnionych górników. Działacz podziemnej “Solidarności” na terenie Zagłębia Miedziowego. Z ramienia władzy kościelnej był obserwatorem procesów sądowych działaczy “Solidarności”.

W latach 1982 – 1987 wikariusz w parafii Podwyższenia Krzyża świętego w Jeleniej Górze.

11.XI. 1982 uczestniczył w uroczystej Mszy św. Za Ojczyznę w Jeleniej Górze.

Duszpasterz młodzieży szkolnej, akademickiej i harcerzy, wspierał Duszpasterstwo Ludzi Pracy i Jeleniogórską Wszechnicę, wraz z aktorami Teatru im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze zainicjował działalność duszpasterstwa środowisk artystycznych i podziemnej grupy teatralnej Scena 44.

Od 1987 r. proboszcz parafii św. Judy Tadeusza w Jeleniej Górze.

Za zasługi w dziedzinie działalności społecznej Rada Miejska Jeleniej Góry w 2007 r. uhonorowała księdza Jerzego Gniatczyka tytułem “Zasłużony dla Miasta Jeleniej Góry”.

http://www.legnica.fm/index.php/fakty/4519-kapani-niezomni-odznaczeni-przez-solidarno