Omowa przyjęcia przez pracownika wypowiedzenia umowy o pracę
Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego

I W świetle Kodeksu Cywilnego (art.61 KC w związku z art. 300 Kp) przyjmuję się, że oświadczenie woli składane przez pracodawcę (wypowiedzenie umowy o pracę) zostaje złożone pracownikowi z chwilą gdy pracownik ten miał możliwość zapoznania się z jego treścią.
W przypadku wręczenia wypowiedzenia umowy o pracę oznacza to, że oświadczenie pracodawcy jest złożone pracownikowi jeśli mógł się on zapoznać z jego treścią. Jeżeli pracownik nie skorzysta z tej możliwości i odmówi przyjęcia tego pisma to przyjmuje się ze wypowiedzenie (rozwiązanie umowy o pracę) jest skuteczne a ujemne skutki tej odmowy obciążają pracownika. Często pracownicy chcąc się chronić przed rozwiązaniem umowy o pracę decydują się na odmowę przyjęcia wypowiedzenia i w ten sposób działają na własną szkodę.
W opisanej sytuacji osoba wręczająca wypowiedzenie (najczęściej w obecności świadka) czyni na wypowiedzeniu adnotację o odmowie przyjęcia wypowiedzenia i podpisuje się pod tą adnotacją, wpisując datę. Dokument ten w razie sporu sądowego będzie wykorzystany przez pracodawcę, a w razie konieczności osoba trzecia obecna przy tej czynności będzie powołana jako świadek. Kwestia ta znalazła wielokrotnie odbicie w orzecznictwie Sądu Najwyższego.
W wyroku z dnia 16 kwietnia 1995 roku sygn. IPR 2/95 Sąd Najwyższy stwierdził że „oświadczenie woli zakładu pracy o rozwiązaniu umowy o pracę jest złożone pracownikowi z chwilą gdy doszło do niego w taki sposób, że mógł zapoznać się z jego treścią chociaż tego nie uczynił”.
Podobnie w wyroku z dnia 11 grudnia 1996 roku sygn. Akt IPK 36/96 Sąd Najwyższy stwierdził, że „złożone oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę ma miejsce także wtedy gdy pracownik mając realną możliwość zapoznania się z jego treścią z własnej woli tego nie zrobił.”
W treści przytoczonych orzeczeń wynika wiec że decydujące znaczenie ma nie faktyczne zapoznanie się z treścią wypowiedzenia lecz jego możliwość.
II. Bardziej skomplikowane są sytuacje gdy pracownik nie przebywa w zakładzie pracy i pracodawca wypowiedzenie (rozwiązanie) umowy o pracę przesyła mu pocztą, natomiast pracownik nie odbiera przesyłki.
Orzecznictwo sądowe w tej kwestii nie jest jednolite, a przeważa pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z 11 grudnia 1996 roku syn. Akt I PKN 36/96, w którym Sąd Najwyższy stwierdził że: „złożenie oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia ma miejsce także wtedy, gdy pracownik mając realna możliwość zapoznania się z jego treścią z własnej woli nie podejmuje przesyłki pocztowej zawierającej to oświadczenie pracodawcy. Pracownik mógłby się jednak bronić, że do odbioru przesyłki nie doszło z przyczyn od niego niezależnych, co wymagałoby jednak udokumentowania tych twierdzeń.
Reasumując powyższe dowody należy stwierdzić, ze pracownik odmawiając przyjęcia wypowiedzenia (rozwiązania) umowy o pracę działa na własną szkodę, gdyż traci możliwość odwołania się od wypowiedzenia umowy o pracę do Sądu Pracy w ciągu 7 dni od wypowiedzenia i 14 dni od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia – zgodnie z art. 264 §1 i §2 Kp.
W razie odwołania się do Sądu po upływie tych terminów, pracownik nie ma szans na uzyskanie dla siebie korzystnego wyroku.

Opracował
Edward Chmiel