16 września 1939 roku sztab generalny Wojska Polskiego ocenił, że kryzys na froncie z Niemcami zaczyna się stabilizować, a armia polska, pomimo ogromnych strat, stawiała coraz bardziej zacięty opór. Sowiecka interwencja była decydującym ciosem, który uniemożliwił dalszą obronę. Polska nie przewidziała zdradzieckiego ataku ze wschodu, licząc, że ZSRR zachowa neutralność.
Napaść Związku Sowieckiego doprowadziła do upadku polskiej obrony, a wojska niemieckie i sowieckie wkrótce spotykały się jako sojusznicy, dzieląc między siebie terytorium Rzeczypospolitej. W wyniku sowieckiej okupacji około miliona Polaków, Żydów, Białorusinów i Ukraińców zostało deportowanych w głąb ZSRR. W kwietniu 1940 roku doszło do jednej z największych zbrodni sowieckich na Polakach – wymordowania około 20 tysięcy polskich oficerów w Katyniu.
Te tragiczne wydarzenia przypominają o kosztach błędnych sojuszy i zaufania do wrogich mocarstw, które wspólnie przyczyniły się do zniszczenia Polski w 1939 roku.