Lech Duławski z Krzyżem Wolności i Solidarności
W sali kolumnowej Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego wręczone zostały we wtorek (29 listopada) Krzyże Wolności i Solidarności opozycjonistom z lat 80. Wśród nich byli zarówno działacze Solidarności, jak i NZS czy Międzyszkolnego Komitetu Oporu.
W uroczystości wziął udział wojewoda Jarosław Obremski, za-ca prezesa IPN prof. Krzysztof Szwagrzyk, Krzysztof Tenerowicz członek Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych a dolnośląską „Solidarność” reprezentował Tomasz Wójcik. Z Regionu Zagłębie Miedziowe KWIS-a otrzymał Lech Duławski. Oprócz Duławskeigo Krzyże otrzymały 33 osoby w tym 5 pośmiertnie.
Uroczystość w siedzibie Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego rozpoczęła się od odśpiewania Mazurka Dąbrowskiego. W swoim przemówieniu do wyróżnionych Krzyżami, zastępca prezesa IPN dr hab. Krzysztof Szwagrzyk mówił o wdzięczności dla tych, którzy na przestrzeni lat wywalczyli niepodległość dla Polski:
– Krzyż Wolności i Solidarności to symbol pamięci o doznaniu przez Państwa krzywd, represji i cierpień. Tych, których skutki odczuwają Państwo niekiedy do dzisiaj. To wyraz pamięci o zatrzymaniach, inwigilacjach, przesłuchaniach, relegowaniach z uczelni, usuwania z pracy, skazywania przez kolegia ds. wykroczeń i przez sądy. To wyraz pamięci o tych najcięższych doświadczeniach, jakim było więzienie i internowanie. Szanowni Państwo – honorując Krzyżami, Polska mówi Państwu – dziękuję za waszą walkę o wolną i niepodległą Rzeczpospolitą.
W uroczystości wziął także udział Wojewoda Dolnośląski Jarosław Obremski, który kierując słowa do odznaczonych, wspominał wydarzenia sprzed 40 lat.
– Dzisiejsza uroczystość to przykład na to, że czasami jest sprawiedliwość. Jednocześnie mam poczucie, że każdy z nas – tak jak to było śpiewane myśli, że „po ukończonej walce można rozprostować palce”. Dzisiaj wydarzenia ostatnich 20 lat pokazują, że nic nie jest stabilne, że wolność jest coraz trudniejsza, a i solidarność wymaga od nas wiele. Więc być może przed Państwem jakaś misja do wykonania? W imieniu Rzeczpospolitej za Państwa trud serdecznie dziękuję!
W imieniu nagrodzonych Krzyżami głos zabrał Krzysztof Turkowski, który w latach 1976-1980 współpracował z KOR/KSS KOR i Niezależną Oficyną Wydawniczą „Nova”. W dniach 26 sierpnia – 1 września 1980 r. współorganizował oraz uczestniczył w strajku w Zajezdni Autobusowej nr VII MPK we Wrocławiu, następnie został członkiem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i redagował „Komunikaty Strajkowe” MKS we Wrocławiu. Jesienią 1981 r. uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. 13 grudnia 1981 r. uczestniczył w strajku w ZA nr VII MPK, a w dniach 14-15 grudnia 1981 r. w strajku na Politechnice Wrocławskiej. Do 27 maja 1983 r. ukrywał się i był poszukiwany listem gończym.
– Mimo że pochodzimy z różnych ziem, to zjechaliśmy tutaj wszyscy, jesteśmy wrocławianami, Dolnoślązakami i wiem, że to hasło, które towarzyszyło nam przez XIX i XX stulecie – „Za Wolność Naszą i Waszą” będzie nam towarzyszyć dalej. Chciałbym także powiedzieć, że z tamtych lat pozostały wśród nas przyjaźnie nierozerwalne. Nasze rodziny – one były dla nas ważne, ale my dla nich jeszcze bardziej. Chciałbym w moim imieniu i wszystkich nagrodzonych Krzyże zadedykować tym, którzy cierpieli wtedy bardziej niż my – właśnie naszym rodzinom.
Duławski Lech Kazimierz – urodzony w 1951 r. Od września 1980 r. był członkiem NSZZ „Solidarność”. W okresie 1982-1983 był członkiem Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Województwa Legnickiego oraz członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Zakładów Robót Górniczych „Lubin” w Lubinie.
W sprawie prowadzenia przez Lecha Duławskiego w okresie od stycznia 1982 r. do lutego. 1983 r. w Lubinie nielegalnej działalności związkowej w zawieszonym, a następnie zdelegalizowanym NSZZ „Solidarność”, Prokuratura Rejonowa w Lubinie prowadziła postępowanie. Wspólnie z innymi osobami Lech Duławski organizował punkty drukowania oraz sieć kolportażu nielegalnych wydawnictw związku, redagował nielegalnie wydawane pismo „Nasza Prasa”, uczestniczył w konspiracyjnych zebraniach członków kierownictwa tego związku oraz organizował system zbierania środków finansowych na prowadzenie nielegalnej działalności wydawniczej oraz pomoc dla osób internowanych, aresztowanych i poszukiwanych przez organy ścigania. 25 marca 1983 r. zastosowano wobec Lecha Duławskiego areszt tymczasowy, który uchylono 25 lipca 1983 r. 9 listopada 1983 r. Sąd Rejonowy w Lubinie na mocy ustawy o amnestii z 21 lipca 1983 r. postępowanie umorzył.
W latach 1985-1989 Lech Duławski był członkiem Tymczasowej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” ZRG „Lubin”. W maju oraz sierpniu 1988 r. był współorganizatorem strajku
w ZRG „Lubin”.
W okresie 1983-1987 inwigilowany przez SB.
Fot: Marcin Raczkowski Solidarność Dolny Śląsk / tekst IPN Wrocław
