Odeszli do Pana w ostatnim roku

Zmarł ksiądz prałat Władysław Jóźków

We wtorek 12 listopada odszedł ksiądz prałat Władysław Jóźków, wieloletni proboszcz parafii Świętej Trójcy, wieloletni duszpasterz ludzi pracy i środowisk Sybiraków i Kresowian,  Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”, Honorowy Obywatel Legnicy.

Ksiądz Władysław Jóźków urodził się 12 stycznia 1933 r. w Chorostkowie, woj. tarnopolskie (obecnie Ukraina). Był absolwentem Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1958 r.Od 1963 roku związany był z parafią Świętej Trójcy. Od 1976 roku był jej proboszczem. Ksiądz Jóźków znany był z zaangażowania w sprawy legnickich Sybiraków. Przez to środowisko został uznany za jego kapelana. W latach 80. przy parafii Św. Trójcy powstało i rozwinęło się Duszpasterstwo Ludzi Pracy. Ksiądz Jóźków wspierał legnicką „Solidarność” w walce z ustrojem komunistycznym. Do historii przeszedł jako pierwszy, nieformalny jej duszpasterz. W 2007 roku odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi Związku Sybiraków, w 2008 roku Medalem Pro Memoria. W marcu 2010 roku legnicka rada miejska uhonorowała kapłana zaszczytnym tytułem Honorowego Obywatela Miasta Legnicy. W maju 2010 roku za zasługi dla związku uhonorowany został odznaką „Zasłużony dla NSZZ Solidarność”. Ksiądz Władysław Jóźków od 2004 był kapelanem honorowym Ojca świętego.

Zmarł 12 listopada o godzinie 6:00 przeżywszy 86 lat.

Zmarł Tadeusz Wasik długololetni chorąży regionalnego pocztu

7 grudnia, w wieku 79 lat,  zmarł Tadeusz Wasik – długoletni chorąży pocztu sztandarowego Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”. 

Tadeusz Wasik przez wiele lat był pracownikiem Przedsiębiorstwa Robót Instalacyjnych Budownictwa Ogólnego w Legnicy. 

W latach 1990 – 1992 członek Regionalnej Komisji Rewizyjnej, a w latach 1995 – 2002 członek Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność”. 

Zmarł ks. Julian Źrałko – Duszpasterz Ludzi Pracy
Julian Jan Źrałko, ks., ur. 27 VIII 1934 w Wicyniu k. Złoczowa (obecnie Ukraina). Absolwent Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, w VIII 1960 święcenia kapłańskie.

1960-1964 wikariusz w parafii św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu; 1964-1966 w parafii św. Bonifacego we Wrocławiu: m.in. katecheta młodzieży, duszpasterz akademicki; od 1966 wikariusz substytut w parafii św. Jerzego w Wałbrzychu-Białym Kamieniu, od 1968 administrator tamże: m.in. duszpasterz młodzieży akademickiej i pracującej. W 1966 kilkakrotnie przesłuchiwany w związku z przygotowaniami i obchodami 1000-lecia Chrztu Polski na Dolnym Śląsku. Od VI 1966 diecezjalny referent duszpasterstwa młodzieży żeńskiej. W 1976 współinicjator wybudowania w Wałbrzychu-Konradowie kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej, szykanowany za to przez Wydz. ds. Wyznań w Wałbrzychu. Od II 1980 dziekan dekanatu Wałbrzych-Północ.

Latem 1980 duszpasterz strajkujących górników w Wałbrzychu, 31 VIII 1980 przewodniczył mszy św. koncelebrowanej na terenie KWK Thorez, wygłosił kazanie. Od 1980 organizator uroczystości religijnych i patriotycznych w kościele św. Jerzego, na stadionie KS Górnik, w zakładach pracy; współorganizator Duszpasterstwa Ludzi Pracy i KIK, od X 1981 corocznych Tygodni Kultury Chrześcijańskiej.

13 XII 1981 odprawił Mszę za Ojczyznę oraz podjął udaremnioną przez WP i ZOMO próbę dotarcia z posługą duszpasterską do strajkujących w KWK Thorez. Po 13 XII 1981 organizator pomocy dla internowanych; obserwator w procesach działaczy „S”; odwiedzał internowanych. Wielokrotnie przesłuchiwany.

Od 1992 dyr. Wydz. Duszpasterskiego Kurii Biskupiej w Legnicy, od 2000 na emeryturze. W 2006 roku odznaczony tytułem Zasłużony dla NSZZ „Solidarność”. W 2014 r. kapłan został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.

Źródło: Encyklopedia Solidarności, fot. Marcin Raczkowski

Zmarł Piotr Serafin inicjator i przywódca strajku górniczego z 1981 roku

Piotr Serafin ur. 9 listopada 1943 r. w Vallady we Francji. Pracował jako elektromonter urządzeń górniczych w ZG „Polkowice”. Zmarł 1 lipca 2020 roku.

Od sierpnia 1981 r. przewodniczący ZKR NSZZ „Solidarność” w ZG „Polkowice”. Po wprowadzeniu stanu wojennego w dniach 14-15 grudnia 1981 r. współorganizator strajku i przewodniczący Zakładowego Komitetu Strajkowego w kopalni „Polkowice”. Decyzją strajkujących protest w kopalni zakończono, a część załogi dołączyła do strajkujących górników w ZG „Rudna”. Wśród nich był Piotr Serafin, który wszedł w skład Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w ZG „Rudna”.

17 grudnia 1981 r. przeżył pacyfikację tej kopalni. Następnie do maja 1982 r. współorganizował struktury podziemne w ZG „Polkowice” i był działaczem struktury ponadzakładowej, która zawiązała się wokół ukrywających się przywódców strajku w ZG „Rudna” i redaktorów „Biuletynu Informacyjnego Stanu Wojny” „Zagłebia Miedziowego”.

3 maja 1982 r. zatrzymany i 5 maja internowany w Ośrodku Odosobnienia w Zakładzie Karnym w Głogowie i w Grodkowie, 16 października 1982 r. zwolniony. W nastepnych latach działacz podziemnych struktur „Solidarności: Tymczasowej Podziemnej Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w ZG „Polkowice” i Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Zagłębia Miedziowego.

W październiku 1987 r. był współzałożycielem i członkiem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Pracowników ZG „Polkowice”. Wraz z kolegami do drugiej połowy 1988 r. starał się bezskutecznie o zarejestrowanie zakładowej „Solidarności” w sądzie. 

17 grudnia 2019 Rada Miejska nadała tytuł Honorowego Obywatela Gminy Polkowice Piotrowi Serafinowi.

Fot. Roman Tomczak

 

Zmarł Eugeniusz Szumiejko działacz Solidarności

Eugeniusz Szumiejko, ur. 9 IX 1946 w Wierobiejkach k. Grodna (obecnie Białoruś).  Zmarł 5 lipca 2020 roku.  

W 1958 repatriowany do Polski. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii, kierunek astronomia (1970).

1969-1970 założyciel, przewodniczący Koła Naukowego Astronomów w Instytucie Astronomii UWr. Od 1967 w Aeroklubie Wrocławskim (oddział Aeroklubu PRL, od 1990 Aeroklubu Polskiego). 1974-1975 w kadrze narodowej w sporcie spadochronowym. 1971-1986 w Polskim Towarzystwie Astronomicznym. 1970-1977 pracownik naukowy w Instytucie Astronomii UWr. 1977-1979 informatyk w Państwowych Zakładach Lotniczych Hydral we Wrocławiu, 1979-1981 informatyk w Technice Biurowej Predom-Org/Zakładach Techniki Biurowej Biurotechnika tamże. W III 1968 uczestnik strajków studenckich, członek studenckiego Komitetu Strajkowego na UWr. 1979-1980 kolporter wydawnictw niezależnych, m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego” oraz „Gazety Polskiej”, udostępniał mieszkanie do celów konspiracyjnych (m.in. raz drukowano „Biuletyn Dolnośląski”).

Od IX 1980 w „S”; we IX 1980 inicjator powołania Komitetu Założycielskiego „S” w TB Predom-Org, 1980 – VI 1981 przewodniczący KZ „S” tamże. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, 1 VII – 31 X 1981 sekretarz Prezydium ZR, delegat na I KZD, członek KK, od 4 XI 1981 w Prezydium (odpowiedzialny za problemy nauki, kultury i oświaty), XI/XII 1981 zaangażowany w rozwiązanie konfliktu w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu między NZS a władzami uczelni.

13 XII 1981 współzałożyciel, organizator i członek Krajowego Komitetu Strajkowego „S” w Porcie Gdańskim, następnie od 15 XII 1981 w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od 16 XII 1981 w ukryciu w Trójmieście. 13 I 1982 założyciel Ogólnopolskiego Komitetu Oporu „S”. Do III 1982 doprowadził do nawiązania współpracy podziemnych struktur „S” regionów Pomorza Zachodniego i Gdańskiego, Bydgoszczy, Małopolski, Dolnego Śląska oraz z działaczami „S” za granicą (w połowie 1982 zorganizowali Biuro Koordynacyjne „S” w Brukseli). W IV 1982 uszedł w Gdańsku z obławy zorganizowanej przez funkcjonariuszy SB (zsunął się po piorunochronie z 8 piętra). VII 1982 – XII 1984 członek ogólnopolskiej podziemnej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „S”, organizator zespołu łączników merytorycznych, rady programowej, poczty międzyregionalnej oraz spotkań kierownictwa TKK; okresowo koordynator spraw zagranicznych. 6 XII 1984 ujawnił się, 1985-1990 ponownie zatrudniony w Biurotechnice/Infobiurze. 1985-1989 wielokrotnie zatrzymywany. Od V 1987 przewodniczący RKS i V-IX 1987 członek TKK, zwolennik tworzenia jawnych struktur „S” w zakładach pracy; V 1987 – IX 1988 redaktor „Z Dnia na Dzień”; IV-IX 1988 redaktor „Gazety Ulicznej”; we IX 1988 odwołany z funkcji przewodniczący RKS. W I 1989 współzałożyciel, do VI 1989 redaktor „Gazety Związkowej Solidarność”. W 1989 sceptyczny wobec porozumień okrągłego stołu.

Od 1989 ponownie w „S”; 1989-1990 członek KZ w Biurotechnice/Infobiurze, 1990-1996 delegat na kolejne WZD Regionu Dolny Śląsk, 1990-1994 członek ZR (V 1991 – V 1992 ekspert przekształceń własnościowych oraz rzecznik prasowy ZR), 1990-1996 delegat na II-VIII KZD, w 1990 w KK (1990-1991 w USA przez 10 mies.). 1992-1996 wiceprezes ds. ekonomicznych Portu Lotniczego Wrocław SA; 1994-1996 wiceprezes Klubu Sportowego Ślęza Wrocław; w 1997 prokurent w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Higieny Miasta Wrocław TransFormers we Wrocławiu; w 1998 pełnomocnik wojewody wrocławskiego ds. usuwania skutków powodzi (Koordynator Narodowego Programu Odbudowy po Powodzi); w 1999 urzędnik w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego (współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego); 2000-2002 bezrobotny, prace dorywcze; V 2002 – III 2003 zarządca komisaryczny Kopalni Surowców Skalnych w Zarębie; 2003-2004 pracownik Grupa5 we Wrocławiu i Doltech w Legnicy; 2004 – XI 2005 właściciel Przedsiębiorstwa Usługowego Sejd we Wrocławiu; XI 2005 – VIII 2006 bezrobotny, rencista z przyczyn zdrowotnych; VIII 2006 – X 2011 pracownik Koncernu Energetycznego EnergiaPro SA (do V 2008 wiceprezes zarządu)/Tauron Polska Energia SA we Wrocławiu; od X 2011 na emeryturze. 1997-1998 w ROP. Od 2010 członek-założyciel Ruchu Społecznego im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego w Warszawie oraz współzałożyciel, członek Wrocławskiego Społecznego Komitetu Poparcia Kandydatury Jarosława Kaczyńskiego na Prezydenta/WSKP J. Kaczyńskiego.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).

18 XI 1981 – 17 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. III A KW MO we Wrocławiu w ramach KE krypt. Kwazar; 17 V 1982 – 4 II 1985 przez Wydz. IIIA/V-1 KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Marcin; od VII 1981 przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SO krypt. Poligon.

Łukasz Sołtysik, Grzegorz Kowal, Encyklopedia Solidarności

Zmarł Zygmunt Urban działacz opozycyjny

Zygmunt Urban, ur. 7 X 1929 w Łodygowicach k. Żywca. Absolwent Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, kierunek filozofia (1960). Zmarł 7 VII 2020 roku.

1961-1965 pracownik wydz. finansowego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Legnicy, 1965-1979 bibliotekarz w Technikum Elektroenergetycznym, ZSZ w Legnicy. 1965-1975 świecki animator Duszpasterstwa Akademickiego przy parafii św. Jana Chrzciciela w Legnicy, organizator spotkań, odczytów, wykładów o tematyce religijnej, społecznej, patriotycznej; na początku l. 70. uczestnik spotkań KIK we Wrocławiu. Przemycił z Berlina (ze Stanisławem Obertańcem i Romualdem Szeremietiewem) wydawnictwa emigracyjne, następnie kolportował je w Legnicy i okolicach. 1978-1981 uczestnik ROPCiO; od IX 1979 członek KPN; kolporter niezależnej prasy w Legnicy. W VIII 1979 zwolniony z pracy. 17 XII 1979 wezwany na przesłuchanie do siedziby MO w Legnicy, następnie aresztowany, przetrzymywany w AŚ: podjął 5-dniową głodówkę, 18 II 1980 uwolniony.

W III 1981 dzięki zabiegom Krystyny Sobierajskiej, interwencji Komisji Okręgowej „S” Pracowników Oświaty i Wychowania w Legnicy przywrócony do pracy (na pół etatu w Wojewódzkiej Bibliotece Pedagogicznej w Legnicy).

Od 1985 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii Świętej Trójcy tamże, 1987-1988 inicjator, organizator cyklu zamkniętych wykładów dla działaczy DLP (raz w mies. w soboty i niedziele) dr. hab. Łukasza Czumy z KUL.

Od 7 IV 1989 w KO „S” w Legnicy. Od 1989 na emeryturze. W 1990 współzałożyciel Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90 przy parafii Świętej Trójcy.

25 I 1982 – 10 III 1989 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO/ WUSW w Legnicy w ramach KE krypt. Turban.

Łukasz Sołtysik Encyklopedia Solidarności

Zmarł Ireneusz Pasis przewodniczący KZ NSZZ „Solidarność” w PeBeKa

3 sierpnia w wieku 50 lat zmarł Ireneusz Pasis przewodniczący KZ NSZZ „Solidarność” w PeBeKa, członek Zarządu Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność” (2010-2018), delegat na Walne Zebranie Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Soldiarność” oraz na Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”, członek rady nadzorczej KGHM.

Ireneusz Pasis od 1988 pracował w Zakładach Robót Górniczych w Lubinie – obecnie Przedsiębiorstwo Budowy Kopalń „PeBeKa” S.A. w Lubinie jako górnik operator maszyn przodkowych.  Od 2012 przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w PeBeKa S.A., od 2014 wiceprzewodniczący Krajowej Sekcji Górnictwa Rud Miedzi NSZZ „Solidarność”.  Od 2011 do 2015 przewodniczący Rady Pracowników w PeBeKa S.A. Od 2018 roku członek rady nadzorczej KGHM Polska Miedź S.A. z wyboru załogi.

Zmarł „Nieugięty Redemptorysta, Ojciec Zygmunt Sołek”

Z Głogowem związany od lipca 1964 roku, kiedy przybył do parafii św. Klemensa jako młody wikary, świeżo po ukończeniu seminarium. W latach 1972-1984 pełnił funkcję proboszcza tej parafii i na ten okres przypada jej największy rozkwit.

Jego zaangażowanie i wsparcie jakiego udzielał w latach 80-tych „Solidarności” przypłacił przymusowym zesłaniem poza granice Polski w 1984 r. Do ojczyzny i do Głogowa wrócił po 1989 r. pracując tu jako misjonarz.
Na zawsze będzie wzorem mądrego i życzliwego duszpasterza oraz prawdziwego patrioty.
Pokój Jego Duszy…
W 2015 r. głogowscy uczniowie: Łukasz Łaguna i Kamil Socha przypomnieli postać tego wielkiego zakonnika swoją pracą: „Nieugięty Redemptorysta, Ojciec Zygmunt Sołek. Bohater stanu wojennego w moim mieście”, zwyciężając Galę Finałową konkursu „Poznaj swoją historię” w Instytucie Historycznym PAN w Warszawie. Fragmenty tej pracy są dostępne w dwóch częściach: „Nieugięty Redemptorysta, Ojciec Zygmunt Sołek. Bohater stanu wojennego w moim mieście”.