Zmarł Eugeniusz Szumiejko działacz Solidarności
Eugeniusz Szumiejko, ur. 9 IX 1946 w Wierobiejkach k. Grodna (obecnie Białoruś). Zmarł 5 lipca 2020 roku.
Pogrzeb odbędzie się 11 lipca o godz.11 na cmentarzu przy ul. Kiełczowskiej we Wrocławiu.
W 1958 repatriowany do Polski. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydz. Matematyki, Fizyki i Chemii, kierunek astronomia (1970).
1969-1970 założyciel, przewodniczący Koła Naukowego Astronomów w Instytucie Astronomii UWr. Od 1967 w Aeroklubie Wrocławskim (oddział Aeroklubu PRL, od 1990 Aeroklubu Polskiego). 1974-1975 w kadrze narodowej w sporcie spadochronowym. 1971-1986 w Polskim Towarzystwie Astronomicznym. 1970-1977 pracownik naukowy w Instytucie Astronomii UWr. 1977-1979 informatyk w Państwowych Zakładach Lotniczych Hydral we Wrocławiu, 1979-1981 informatyk w Technice Biurowej Predom-Org/Zakładach Techniki Biurowej Biurotechnika tamże. W III 1968 uczestnik strajków studenckich, członek studenckiego Komitetu Strajkowego na UWr. 1979-1980 kolporter wydawnictw niezależnych, m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego” oraz „Gazety Polskiej”, udostępniał mieszkanie do celów konspiracyjnych (m.in. raz drukowano „Biuletyn Dolnośląski”).
Od IX 1980 w „S”; we IX 1980 inicjator powołania Komitetu Założycielskiego „S” w TB Predom-Org, 1980 – VI 1981 przewodniczący KZ „S” tamże. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, 1 VII – 31 X 1981 sekretarz Prezydium ZR, delegat na I KZD, członek KK, od 4 XI 1981 w Prezydium (odpowiedzialny za problemy nauki, kultury i oświaty), XI/XII 1981 zaangażowany w rozwiązanie konfliktu w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu między NZS a władzami uczelni.
13 XII 1981 współzałożyciel, organizator i członek Krajowego Komitetu Strajkowego „S” w Porcie Gdańskim, następnie od 15 XII 1981 w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od 16 XII 1981 w ukryciu w Trójmieście. 13 I 1982 założyciel Ogólnopolskiego Komitetu Oporu „S”. Do III 1982 doprowadził do nawiązania współpracy podziemnych struktur „S” regionów Pomorza Zachodniego i Gdańskiego, Bydgoszczy, Małopolski, Dolnego Śląska oraz z działaczami „S” za granicą (w połowie 1982 zorganizowali Biuro Koordynacyjne „S” w Brukseli). W IV 1982 uszedł w Gdańsku z obławy zorganizowanej przez funkcjonariuszy SB (zsunął się po piorunochronie z 8 piętra). VII 1982 – XII 1984 członek ogólnopolskiej podziemnej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „S”, organizator zespołu łączników merytorycznych, rady programowej, poczty międzyregionalnej oraz spotkań kierownictwa TKK; okresowo koordynator spraw zagranicznych. 6 XII 1984 ujawnił się, 1985-1990 ponownie zatrudniony w Biurotechnice/Infobiurze. 1985-1989 wielokrotnie zatrzymywany. Od V 1987 przewodniczący RKS i V-IX 1987 członek TKK, zwolennik tworzenia jawnych struktur „S” w zakładach pracy; V 1987 – IX 1988 redaktor „Z Dnia na Dzień”; IV-IX 1988 redaktor „Gazety Ulicznej”; we IX 1988 odwołany z funkcji przewodniczący RKS. W I 1989 współzałożyciel, do VI 1989 redaktor „Gazety Związkowej Solidarność”. W 1989 sceptyczny wobec porozumień okrągłego stołu.
Od 1989 ponownie w „S”; 1989-1990 członek KZ w Biurotechnice/Infobiurze, 1990-1996 delegat na kolejne WZD Regionu Dolny Śląsk, 1990-1994 członek ZR (V 1991 – V 1992 ekspert przekształceń własnościowych oraz rzecznik prasowy ZR), 1990-1996 delegat na II-VIII KZD, w 1990 w KK (1990-1991 w USA przez 10 mies.). 1992-1996 wiceprezes ds. ekonomicznych Portu Lotniczego Wrocław SA; 1994-1996 wiceprezes Klubu Sportowego Ślęza Wrocław; w 1997 prokurent w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Higieny Miasta Wrocław TransFormers we Wrocławiu; w 1998 pełnomocnik wojewody wrocławskiego ds. usuwania skutków powodzi (Koordynator Narodowego Programu Odbudowy po Powodzi); w 1999 urzędnik w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego (współzałożyciel, członek Komitetu Założycielskiego); 2000-2002 bezrobotny, prace dorywcze; V 2002 – III 2003 zarządca komisaryczny Kopalni Surowców Skalnych w Zarębie; 2003-2004 pracownik Grupa5 we Wrocławiu i Doltech w Legnicy; 2004 – XI 2005 właściciel Przedsiębiorstwa Usługowego Sejd we Wrocławiu; XI 2005 – VIII 2006 bezrobotny, rencista z przyczyn zdrowotnych; VIII 2006 – X 2011 pracownik Koncernu Energetycznego EnergiaPro SA (do V 2008 wiceprezes zarządu)/Tauron Polska Energia SA we Wrocławiu; od X 2011 na emeryturze. 1997-1998 w ROP. Od 2010 członek-założyciel Ruchu Społecznego im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego w Warszawie oraz współzałożyciel, członek Wrocławskiego Społecznego Komitetu Poparcia Kandydatury Jarosława Kaczyńskiego na Prezydenta/WSKP J. Kaczyńskiego.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
18 XI 1981 – 17 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. III A KW MO we Wrocławiu w ramach KE krypt. Kwazar; 17 V 1982 – 4 II 1985 przez Wydz. IIIA/V-1 KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Marcin; od VII 1981 przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SO krypt. Poligon.
