Mieczysław Garboś z Krzyżem Wolności i Solidarności
13 grudnia 2018 roku w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie przy ul. Długiej 7 odbyła się uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych – Krzyży Wolności i Solidarności zasłużonym działaczom opozycji antykomunistycznej z lat 1956–1989. W imieniu prezydenta Andrzeja Dudy odznaczenia wręczył prezes IPN dr Jarosław Szarek.
Prezes podkreślił podczas uroczystości, że możliwość przyznania Krzyży Wolności i Solidarności to dla Instytutu Pamięci Narodowej wielki honor. Zauważył też, że „coraz liczniejszy jest legion ludzi, o których państwo polskie pamięta i którym spłaca dług za wolną i niepodległą Polskę”. Zapowiedział również uroczyste obchody przypadającej w przyszłym roku 30. rocznicy pierwszych w powojennej Polsce wolnych wyborów – 4 czerwca 1989 roku.
Nawiązując do wciąż aktualnej kwestii dekomunizacji ulic, prezes IPN zwrócił się do odznaczonych z wezwaniem: – Walka, którą zaczęliście w sierpniu, nie chcąc komuny, nie kończy się nawet w sferze symbolicznej. (…) Dlatego tak potrzebny jest głos pokolenia Solidarności. Nie możecie odejść na emeryturę.
Wsród odznaczonych był były przewodniczący Solidarności w PKS Lubin Mieczysław Garboś.
Garboś Mieczysław – od września 1980 r. aktywnie działał w strukturach NSZZ „Solidarność” przy bazie PKS w Lubinie. Od 12 do 31 sierpnia 1980 r. uczestniczył w strajku okupacyjnym w PKS w Lubinie. 27 sierpnia 1980 r. wraz innymi strajkującymi zorganizował blokadę bazy, co było impulsem do rozpoczęcia strajków w kopalniach KGHM Lubinie. Od 1980 r. był odpowiedzialny za transport sprzętu i materiałów poligraficznych na terenie Lubina. o wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony z pracy. Został internowany 29 sierpnia 1982 r., początkowo był przetrzymywany w Areszcie Śledczym w Legnicy, następnie od 31 sierpnia w Ośrodku Odosobnienia w Nysie. odczas internowania był uczestnikiem buntu uwięzionych i głodówki. Został zwolniony 20 grudnia 1982 r. Do 1984 r. czestniczył aktywnie w kolportażu nielegalnych wydawnictw, ulotek i nagrań. W latach 1982- 1984 wraz z Edwardem Wóltańskim był reprezentantem Zagłębia Miedziowego w Arcybiskupim Komitecie Charytatywnym we Wrocławiu. Angażował się również w akcje pomocy represjonowanym, organizację Mszy za Ojczyznę, działalność Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Lubinie. 