Odeszli do Pana w ostatnim roku

Zbigniew Stawiński urodził się 1953 roku. Był działaczem Solidarności od 1980 roku.  Pracował w przedszkolu przy ulicy Łukasińskiego. Od października 1981 roku zatrudniony w Biurze Oddziału Wojewódzkiego NSZZ „Solidarność” w Legnicy jako kolporter.

Internowany w Głogowie. W sierpniu 1982 roku aresztowany. Siedział w więzieniu do stycznia 1983 roku. W kwietniu 1983 uniewinniony.
Zmarł 13 grudnia 2015 roku.

Ojciec Euzebiusz Konstanty Ciaciek, ur. 17 IV 1937 w Buczkowie k. Bochni. Zmarł 30 grudnia 2015r.  Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Krakowie, w 1964 otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1972-1975 ukończył studia katechetyczne na KUL.W Legnicy przebywał w latach 1977-1989, był katechetą młodzieży i duszpasterzem akademickim, od maja 1980 r. pełnił funkcję gwardiana i proboszcza parafii p.w. św. Jana Chrzciciela.1989-1992 proboszcz w parafii NMP w Kowarach, 1992-1997 kaznodzieja w parafii Bożego Ciała w Szklarskiej Porębie, 1997-2000 gwardian klasztoru i kustosz w Sanktuarium Matki Boskiej Loretańskiej w Głogówku, 2000-2004 w Rychwałdzie k. Żywca, od 2004 w klasztorze w Głowience k. Krosna. Autor wspomnień „Nadzieja i wolność. Moje dwanaście lat w Legnicy 1977- 89” (2009).Od początku lat 70. związany był z ruchem ks. Franciszka Blachnickiego, 1977-1980 animator Ruchu Światło-Życie w Legnicy.Od sierpnia 1980 r. wspierał organizowanie struktur „Solidarności” w Legnicy. 31 VIII 1980 na prośbę Komitetu Strajkowego w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Legnicy odprawił mszę świętą polową w bazie autobusowej.2 lutego 1981 r . Ojciec Euzebiusz dokonał poświęcenia pierwszego sztandaru NSZZ “Solidarności” w Regionie, Organizacji Zakładowej NSZZ “Solidarność” w ówczesnych Zakładach Mechanicznych “Legmet”. 2 lutego 1982 r. w pierwszą rocznicę poświęcenia sztandaru w “Legmecie” odprawił mszę św. za Ojczyznę. I tak co roku tego samego dnia.1981-1989 był kapelanem “Solidarności“ Rolników Indywidualnych w byłym woj. legnickim, udostępniał pomieszczenia klasztoru na spotkania działaczy „Solidarności” Rolników Indywidualnych. 22.I.1989 r. na prośbę Tymczasowego Komitetu “Solidarności” RI woj. legnickiego odprawiona została w kościele franciszkańskim w Legnicy msza św. w 115 rocznicę urodzin Wincentego Witosa.Przechowywał, przez krotki czas, pieniądze zdeponowane przez członków Zarządu Oddziału Wojewódzkiego NSZZ “Solidarność” Regionu Dolny Śląsk w Legnicy. Był współorganizatorem Legnickich Tygodni Kultury Chrześcijańskiej i podporą dla ruchów patriotycznych w Legnicy.

Głosiciel kazań patriotycznych. Swoimi homiliami i kazaniami poruszał istotne problemy tamtych czasów, słowa jego przyciągały rzesze wiernych m.in. co roku na legnickim Rynku podczas uroczystości Bożego Ciała. Podczas uroczystości Bożego Ciała w 1989 r. zaprezentował wielotysięcznemu tłumowi kandydatów do parlamentu z “Solidarności”. Współorganizator i koordynator pomocy dla biednych, represjonowanych, zwalnianych z pracy, tym którzy się ukrywali oraz ich rodzinom. Klasztor legnicki był miejscem schronienia dla prześladowanych w stanie wojennym.

2 lutego 1990 r. zaproszony z Kowar do parafii św. Jana Chrzciciela, dokonał poświęcenia dwóch sztandarów NSZZ “Solidarność” Zakładów Przemysłu Odzieżowego ”Milana” i Zakładu Energetycznego oraz wygłosił okolicznościowe kazanie. 3 maja 1990 r. podczas uroczystości Matki Bożej Królowej Polski i Rocznicy Konstytucji na legnickim stadionie odprawiona była Msza św. I tu również Ojciec Euzebiusz Ciaciek wygłosił kazanie. Zaproszeń do Legnicy było wiele. Za swoją działalność patriotyczną był inwigilowany przez służby PRL. Wielokrotnie wzywany na rozmowy ostrzegawcze do władz miejskich i wojewódzkich SB Legnicy oraz do Prokuratury Wojewódzkiej.

W 2008 r. Rada Miejska Legnicy wyróżniła Ojca Euzebiusza Ciaćka odznaką “Zasłużony dla Legnicy”.  W grudniu 2010 roku przewodniczący KK NSZZ „Solidarność” odznaczył Ojca Ciaćka odznaką „Zasłużony dla NSZZ Solidarność”.  Zmarł 31 grudnia 2015 roku.

Tomasz Surowiec. To właśnie on wraz z kilkoma kolegami zatrzymał 26 sierpnia 1980 r. autobus MPK i na zajezdni przy ulicy Grabiszyńskiej we Wrocławiu rozpoczął strajk, z którego narodziła się „Solidarność” na Dolnym Śląsku. Był uczestnikiem słynnej akcji uratowania związkowych pieniędzy na kilkanaście dni przed wprowadzeniem stanu wojennego. Na kanwie tej historii powstał film 80 milionów.

Był długoletnim przewodniczącym MOZ NSZZ „Solidarność” MPK Wrocław. Kilka lat temu przeszedł na emeryturę. W 35. rocznicę strajku – 26 sierpnia 2015 r. Tomasz Surowiec odebrał z rąk prezydenta Wrocławia Rafała Dutkiewicza medal „Zasłużony dla Wrocławia”.  Niestety przegrał walkę z chorobą. Zmarł 24 stycznia 2016 roku.

Maria Barbara Polakiewicz, ur. 14 .XI. 1950 w Jarocinie. Absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Instytutu Psychologii (1973). 1973-1974 psycholog w Powiatowej Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Lubartowie, 1974-1977 w PW-Z w Złotoryi, od 1975 w Zakładzie Poprawczym w Jerzmanicach-Zdroju. 1979-1980 kolporterka druków i pism KPN (za pośrednictwem Tadeusza Jandziszaka).

Od IX 1980 w „S”, członek Okręgowej Komisji „S” POiW w Złotoryi i okolicach; organizatorka i uczestniczka akcji ulotkowych, plakatowych, malowania na murach, protestów, działań na polu kultury niezależnej tamże.

Po 13 XII 1981 kolporterka, organizatorka sieci kolportażu wydawnictw podziemnych (m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Solidarność Walcząca”, „Zagłębie Miedziowe”); w 1982 za działalność związkową oraz odmowę podpisania tzw. lojalki ukarana odebraniem prawa wykonywania nadzoru psychologicznego nad zakładami poprawczymi; 1982-1983 uczestniczka akcji niesienia pomocy internowanym i aresztowanym. 1982-1989 współorganizatorka Mszy za Ojczyznę w kościele św. Jadwigi Śląskiej w Złotoryi (wsparcia lokalnej opozycji udzielał ks. Stanisław Jakubowski).

Od IV 1989 przewodnicząca KZ „S” przy Zakładzie Poprawczym w Jerzmanicach-Zdroju. 1989-1990 organizatorka struktur „S” i członek Prezydium MKK „S” w Złotoryi. 1989-1990 przewodnicząca KO „S” w Złotoryi. Od 1989 członek Zespołu Konsultacyjnego ds. Zakładów Poprawczych i Schronisk dla Nieletnich przy KK „S”; od V 1990 Zespołu Konsultacyjnego przy Ministrze Sprawiedliwości ds. Doskonalenia Struktur Organizacyjnych i Systemu Resocjalizacyjnego dla Nieletnich. 1989-1995 przewodnicząca Okręgowej Komisji „S” POiW w Złotoryi; 1989-1990 członek KK „S” POiW Województwa Legnickiego i członek Rady Sekcji POiW Regionu Dolny Śląsk, następnie 1990-1995 Zagłębia Miedziowego. 1998-2002 członek RS AWS, członek Prezydium Okręgu Złotoryjskiego. 1989-1990 współzałożycielka i redaktor czasopisma „Złotokos”. Od 1992 delegat na WZD Regionu Zagłębie Miedziowe, 1992-2010 członek ZR Zagłębia Miedziowego.

Autorka kilkunastu prac naukowych, m.in. Kwestionariusza postaw ojcowskich (1973). Odznaczona m.in. Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2009). Zmarła 16 lutego 2016 roku.

Janusz Wandycz, pracownik KGHM Oddział Zakłady Górnicze „Lubin”. Zmarł w wieku 51 lat. Był zasłużonym działaczem NSZZ „Solidarność”, zasiadał w Komisji Międzyzakładowej ZG „Lubin” i Komisji Zakładowej ZUW Urbex.

Pełnił obowiązki członka pocztu sztandarowego Regionu Zagłębie Miedziowe NSZZ „Solidarność” oraz Organizacji Międzyzakładowej ZG „Lubin”NSZZ „Solidarność”. Zmarł 12 kwietnia 2016 roku.

Władysław Papużyński, ur. 15 IV 1930 w Twerdyniach (pow. horochowski, woj. wołyńskie, obecnie Ukraina). Zmarł 19 kwietnia 2016 roku. 

 Absolwent rocznej Oficerskiej Szkoły Politycznej w Łodzi (1951), ukończył LO w Warszawie (1952). W IV 1940 wywieziony z rodziną na Syberię, od V 1946 w Polsce. 1950-1953 zasadnicza służba wojskowa; 1953-1954 referent w Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Głogowie, 1954-1955 prezes Zarządu Powiatowego Związku Samopomoc Chłopska w Nowym Dworze Gdańskim, radny PRN tamże, 1955-1957 referent w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Brzostowie k. Głogowa (od 1984 część Głogowa), 1957-1989 właściciel gospodarstwa rolnego tamże.

Od V 1981 organizator, działacz, jeden z liderów „S” RI w woj. legnickim. przewodniczący Koła „S” RI w Brzostowie, Zarządu Gminnego „S” RI gm. wiejskiej Głogów, wiceprzewodniczący Wojewódzkiego Komitetu Założycielskiego „S” RI w Legnicy, od VI 1981 przedstawiciel woj. legnickiego przy Ogólnopolskim Komitecie Założycielskim „S” RI; VII/VIII 1981 członek komisji realizującej porozumienia rzeszowsko-ustrzyckie; od XI 1981 członek Ogólnopolskiej Komisji Wyborczej „S” RI, 5 XII 1981 delegat na I WZD „S” RI w Legnicy, następnie przewodniczący Zarządu Wojewódzkiego „S” RI w Legnicy (w Prezydium: wiceprzewodniczący Jerzy Szymonowicz i Jerzy Wyrwiński, sekretarz Andrzej Korcz, skarbnik Zbigniew Mackiewicz oraz członkowie, m.in. Bronisław Węgrzyn, Marian Kołodziejczyk).

Od 13 XII 1981 w ukryciu, 13 I 1982 ujawnił się w KM MO w Głogowie, 14 I 1982 pod groźbą internowania pozyskany do współpracy z SB, 14 I 1986 skreślony z ewidencji TW z powodu nieefektywnej współpracy, w następnych latach inwigilowany. Od 1982 animator (ze Zbigniewem Cirką i Z. Mackiewiczem) działalności podziemnej, 1982 – IX 1987 przewodniczący podziemnego Zarządu Wojewódzkiego „S” RI Województwa Legnickiego; działacz Duszpasterstw Rolników Indywidualnych przy parafiach św. Jana Chrzciciela w Legnicy, NMP Królowej Polski w Głogowie, Sanktuarium Matki Bożej Jutrzenki Nadziei w Grodowcu (obszar Ścinawa–Głogów–Lubin); współorganizator pomocy dla represjonowanych i ich rodzin, manifestacji patriotycznych, spotkań z ludźmi kultury i opozycji. 1982-1989 kolporter prasy podziemnej (m.in. „Z Dnia na Dzień”, „Biuletynu Dolnośląskiego”, „Solidarności Walczącej”, „Tygodnika Mazowsze”, „Miedzy”); V-VI 1982 współzałożyciel, wydawca, kolporter, autor podziemnego pisma „NSZZ «Solidarność» RI Dolnego Śląska” (ukazały się 2 nr.). Współorganizator dożynek, pielgrzymek rolników do Sanktuarium Matki Bożej w Grodowcu i na Jasną Górę. 22 IX 1987 – 21 I 1989 wiceprzewodniczący Tymczasowej Wojewódzkiej Rady Solidarność Rolników Województwa Legnickiego, w III 1988 uczestnik Zjazdu Krajowego „S” RI w Warszawie, 21-22 I 1989 współorganizator, przewodniczący II WZD „S” RI Województwa Legnickiego. 1983-1989 współpracownik podziemnych MKK „S” w Głogowie i Międzyzakładowej Komisji Wykonawczej „S” Zagłębie Miedziowe oraz jawnego Bractwa Oblatów św. Brygidy Dom Głogów (w zakresie kolportażu wydawnictw podziemnych, przekazywania informacji i tekstów do druku, organizowania spotkań z ludźmi kultury i nauki).

1989-1990 członek KO „S” w Głogowie; 1989-1991 członek Prezydium Wojewódzkiej Rady „S” RI w Legnicy; 1989-1991 senator RP z listy KO „S”. Od 1992 na emeryturze rolniczej.

14 I 1982 – 14 I 1986 zarejestrowany przez Wydz. III KW MO/WUSW w Legnicy/p. VI RUSW w Głogowie jako TW ps. Bury; 14 I 1986 – 5 XII 1989 rozpracowywany przez p. VI RUSW w Głogowie w ramach KE krypt. Bury. Zmarł 21 kwietnia 2016 roku.

Arcybiskup Tadeusz Gocłowski. Miał 85 lat. Święcenia biskupie otrzymał 17 kwietnia 1983 roku, przyjmując jako dewizę biskupią słowa „Credite Evangelio” (Zawierzcie Ewangelii). Na początku został mianowany biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej, a po śmierci bp Lecha Kaczmarka w 1984 roku stał się biskupem diecezjalnym. W 1992 roku został mianowany arcybiskupem metropolitą gdańskim. Był nieformalnym łącznikiem między papieżem Janem Pawłem II a Lechem Wałęsą. W latach 1988-89 uczestniczył jako przedstawiciel strony kościelnej w negocjacjach w Magdalence między peerelowską elitą władzy a przedstawicielami opozycji, które doprowadziły do Okrągłego Stołu. Namawiał polityków do współpracy. Dwukrotnie gościł papieża Jana Pawła II w czasie jego wizyt duszpasterskich w Polsce – w 1987 i 1999 r.   W roku 2008 przeszedł na emeryturę.

Robert Garbowski. Pracownik KGHM Oddziału Huty Miedzi „Legnica”. Zginął w wieku 48 lat.

Był działaczem NSZZ „Solidarność”, zasiadał w Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” Huty Miedzi „Legnica”. Był również przewodniczącym KW  na Wydziale Pieców Anodowych.

Zmarł 29 sierpnia 2016 roku.

Krzysztof Raczkowiak. Po ciężkiej i wyniszczającej chorobie nowotworowej zmarł Krzysztof Raczkowiak, autor wielu zdjęć Zbrodni Lubińskiej, w tym najsłynniejszego – niesionego przez mężczyzn śmiertelnie rannego Michała Adamowicza.od wielu lat mieszkał w Legnicy, ale bardzo blisko związany był z Lubinem. Tutaj prowadził interesy, tutaj miał wielu przyjaciół i znajomych. To także tutaj, 34. lata temu, podczas dramatycznych wydarzeń 31 sierpnia 1982r. wykonał zdjęcie, które obiegło cały świat. Czterech mężczyzn niosących śmiertelnie postrzelonego Michała Adamowicza stało się ikoną, symbolem Zbrodni Lubińskiej. „Fotografia – moim zdaniem – jest jak kamień. Nie ma w niej dźwięku, zapachów ani migających, kolorowych światełek. Są za to emocje, nastroje, światło i – co najważniejsze – prawda. Bardzo bym chciał, by moje zdjęcia – milcząc jak kamienie – też zawsze wołały”, pisał na swojej stronie Internetowej.

Zdjęcia Krzysztofa Raczkowiaka były również wykorzystane na banerach podczas Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Soldiarność”, który odbył się w Legnicy w sierpniu 2007 roku.  Zmarł 13 września 216 roku.