Wspomnienia o ś.p. Monice Lankosz z domu Urbańczyk
Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 17 grudnia 2019 roku odeszła nasza koleżanka Monika Lankosz.
To było tak niedawno…
Rok 1980 – rok w którym rodziła się Solidarność, a nauka tworzyła w niej swoją organizację. W Krakowie odbywały się pierwsze spotkania pracowników nauki z wyższych uczelni oraz jednostek badawczo-rozwojowych Regionu Małopolski. Powstała Ogólnopolska Komisja Porozumiewawcza Nauki, a następnie Małopolska Regionalna Sekcja Nauki Jednostek Badawczo-Rozwojowych i Krajowa Sekcja Nauki Jednostek Badawczo-Rozwojowych. W tym czasie gromadziliśmy się, prowadząc dyskusje nad aktualnymi problemami w kraju oraz nad przyszłością polskiej nauki.
Po jakimś czasie w tym gronie pojawiła się Monika, pracownik Instytutu Mineralnych Materiałów Budowlanych (obecnie: Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Oddział Szkła i Materiałów Budowlanych w Krakowie), późniejszy wieloletni działacz związkowy, przewodnicząca Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w instytucie.
Etyką postępowania, jasnym ujmowaniem i analizowaniem problemów, które rozwiązywała, zdobyła zaufanie nie tylko w swoim instytucie, ale również w Regionalnej Sekcji Nauki i Krajowej Sekcji Nauki. Monika przez kilka kadencji była aktywnie działającym członkiem prezydium Regionalnej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” Małopolska oraz delegatem na WZD Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność”.
Jako członek komisji zagranicznej RSN uczestniczyła – w kraju i za granicą – w spotkaniach organizacji FIET (International Federation of Commercial, Clerical, Professional and Technical Employees) i Eurocadres (European Trade Union voice of professionals and managers). Będąc w latach 2002-2006 sekretarzem Krajowej Sekcji Nauki Jednostek Badawczo-Rozwojowych (obecnie: Krajowa Sekcja Nauki Instytutów Badawczych) z wielką pasją i zaangażowaniem brała udział w opiniowaniu ważnych aktów prawnych, w tym projektów ustaw o jednostkach badawczo-rozwojowych i o instytutach badawczych wraz z rozporządzeniami. Zagadnienia te były poruszane i omawiane na spotkaniach z przedstawicielami organów założycielskich i nadzorujących instytuty oraz resortu nauki. Z ramienia Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” była członkiem Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
Monika zawsze starała się kierować dobrocią i miłością, tak w pracy, jak i w życiu osobistym. Wysoka kultura osobista przyciągała do Niej grono ludzi, a pomagając innym szerzyła sprawiedliwość społeczną, swoją postawą i czynami dając świadectwo wiary i postawy godnej prawdziwego chrześcijanina i patrioty. Te wartości były Jej siłą przewodnią w życiu, a dla wielu młodszych kolegów stały się wzorem do naśladowania. Jej aktywność skupiona była nie tylko na działalności związkowej, dotyczyła również pracy społecznej, którą prowadziła dla swojego otoczenia w Krakowie.
W grudniu 2019 roku ta działalność się zakończyła.
Odeszła niezwykle wrażliwa, zawsze uśmiechnięta i nigdy nie odmawiająca pomocy nasza Koleżanka.
Moniko żegnamy Cię z wielkim żalem, smutkiem. Spoczywaj w pokoju.
Koleżanki i Koledzy z Krajowej Sekcji Nauki
Instytutów Badawczych
fot. Jerzy Dudek
