"Solidarność" dziedzictwem męstwa i patriotyzmu Polaków

Kazimierz Pasternak

 

Mija dwudziesta trzecia rocznica bohaterskiego sierpniowego zrywu robotników Wybrzeża, Śląska i innych regionów kraju ku wolności, gdzie Bóg, Honor, Ojczyzna stanowić miał podstawowe credo w pracy, działalności społeczno - politycznej, związkowej i gospodarczej. Takie ideały stawiali robotnicy dwadzieścia trzy lata temu na ołtarzu wolności narodowej sprawy. Totalitaryzm komunistyczny narzucony Polsce przez reżim sowiecki, zmarginalizował urzeczywistnienie stale powracającego pragnienia wolności.

Narodowe powstania robotników Poznania, Wybrzeża, Radomia i Ursusa brutalnie stłumione, zakończone aresztowaniami, torturami, śmiercią niewinnych torowały drogę ku wolności. W 1980 roku po raz pierwszy Naród zjednoczony i mężny postanowił po raz kolejny upomnieć się o prawo do życia w wolności. Robotnicy wspomagani przez przedstawicieli nauki, ludzi kultury i sztuki, intelektualistów, rolników, kościół katolicki, studentów młodzież nie dali się tym razem sprowokować, podzielić, zastraszyć. Bastionem ich siły stały się duże zakłady pracy, stocznie, kopalnie, huty, wyższe uczelnie, zakłady przemysłu metalowego i inne. Było to zupełnie novum w wolnościowej batalii z komunistami. Protesty robotnicze cechowała olbrzymia dyscyplina, wzajemna życzliwość i odpowiedzialność. Nie było mowy o piciu alkoholu, kradzieży i dewastowaniu narodowego mienia. Europa, świat i kraj wstrzymywał oddech. Wejdą czy nie wejdą? Powtórzy się wariant czeskiej inwazji czy nie? Jak długo wytrzymają strajkujący? Takie obawy, pytania i wątpliwości towarzyszyły bez wyjątku wszystkim. Protestujący robotnicy zaczęli być podziwiani przez świat. Stereotyp Polaka pijaka, próżniaka, klasowego partyjniaka i złodzieja legł w gruzach. Świat ujrzał polskiego robotnika, jako człowieka honoru, pełnego pokory, determinacji, odwagi i wiary. To zaskoczyło wszystkich. Na bramach strajkujących zakładów produkcyjnych, noszących często imiona komunistycznych morderców, zawisł krzyż i wizerunek pierwszego z rodu Polaków Ojca Świętego Jana Pawła II. Były narodowe flagi, symbole wiary i narodowej chwały. Do strajkujących pracowników pospieszyli kapłani. Tam dokonywała się przemiana serc i umysłów. Prawdziwa i autentyczna okazała się wiara tych ludzi. Tam na fabrycznych placach przy konfesjonałach i podczas mszy na nowo odkrywano wypisane na bojowych sztandarach Bóg-Honor-Ojczyzna. Polacy uwierzyli, że razem mogą być skuteczni w walce o narodowe ideały. Pierwsze postulaty wysunięte wobec przerażonych i zaskoczonych obrotem sprawy komunistycznych władców dotyczyły powstania wolnych i niezależnych związków zawodowych, zniesienia cenzury i wprowadzenia radiowej transmisji mszy świętej. Na dalszym miejscu znalazły się postulaty płacowe, socjalne, zdrowotne. Najważniejsza wtedy dla upokorzonych, biednych i okradanych strajkujących załóg okazała się wolność, a przede wszystkim wolne, niezależne od partii związki zawodowe, w których strajkujący upatrywali gwaranta swoich praw, wolności i godności. Ta determinacja, bohaterstwo, pokora i wiara po raz pierwszy w Polsce doprowadziły w pokojowy sposób do powolnego demontażu znienawidzonego systemu komunistycznego. Polacy poczuli się wolni. Były łzy radości i narodowej dumy na wieść o pokojowym zakończeniu strajków i podpisaniu Porozumień Gdańskich, Szczecińskich i Jastrzębskich. Powstał 10-cio milionowy Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność". Do lamusa historii przechodziła wszechobecna cenzura. "Solidarność" powstawała w dziesiątkach tysięcy zakładów pracy. Ówcześni liderzy związkowi przystąpili do organizowania zakładowych struktur, artykułowania pierwszych postulatów i umacniania pozycji niezależnej "Solidarności". Nie wszędzie wszystko się udało. Najłatwiej szło w dużych zakładach pracy. Nieco gorzej w mniejszych. Jednak duch walki i pracy na rzecz Ojczyzny i drugiego człowieka towarzyszył niemal wszystkim. Nikt nie spoglądał wtedy na zegarek i nie pytał o nadgodziny. Sprawą honoru było angażowanie swoich talentów, wiedzy i doświadczenia na rzecz innych. Pełna parą pracowały związkowe poligrafie. Materiały ulotne, książki zakazane, biuletyny to powszedni wówczas chleb drukarzy. Podobna determinacja, zaangażowanie i wiara w zwycięstwo towarzyszyła setkom tysięcy ludzi w regionie świętokrzyskim. Najbardziej aktywni, odważni znaleźli się w tymczasowych strukturach regionalnych. To właśnie tam 23 lata temu, nowo powstające zakładowe struktury NSZZ "Solidarność" szukały rady, pomocy prawnej i niezależnej literatury. Jak można tego bohaterstwa, mądrości i odwagi nie dostrzec dzisiaj? Dlaczego obecnie w sposób szczególny polski robotnik, rolnik itp. na nowo w okrutny sposób doświadcza upokorzenia od swoich? To oni 23 lata temu otworzyli bramy wolności, ryzykując życiem. Dzisiaj, zamiast godziwego wynagrodzenia, emerytury, dostępu do lekarza są wyrzucani z pracy, oszukiwani, ośmieszani i szykanowani. Pozostają bez pracy. Odważnym, będącym w "Solidarności" proponuje się jej opuszczenie albo status bezrobotnego. Fortuny najczęściej złodziejskie, bezprawie i wyzysk zaledwie 23 lata od chwili powstania NSZZ "Solidarność" wzięły górę nad wartościami, o które upominał się wtedy polski robotnik. NSZZ "Solidarność" nadal jest podziwiana przez świat, a deptana, ośmieszana i niezauważana przez swoich nowobogackich, politycznych karierowiczów i różnej maści cwaniaków, dla których złodziejski fortuny stają się najważniejsze. Ten, kto kpi z bohaterstwa ludzi sprzed 23 lat, z ofiar narodowych zrywów i wyrosłej na polskiej krwi i cierpieniu "Solidarności" naszego narodowego dziedzictwa, który skazuje polskiego robotnika na poniżenia, kradnie jego skromne wynagrodzenie, skazuje na bezrobocie, staje się wrogiem narodowej sprawy i zagrożeniem.

Runda wygrana

Kazimierz Pasternak

 

Kazimierz Maciejczyk - przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ "Solidarność" w koneckim PKS S.A. został po niemal rocznej batalii przywrócony do pracy wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach.

Zaczęło się wszystko w sierpniu ubiegłego roku. Komisja Zakładowa została powiadomiona przez pracodawcę o zamiarze rozwiązania z w/w umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 KP. Jednym z zarzutów postawionych przewodniczącemu było nieprzestrzeganie ustalonego w zakładzie pracy porządku oraz zasad współżycia społecznego. Zakładowa "Solidarność" w kategoryczny sposób nie wyraziła zgody na zwolnienie swojego przewodniczącego uznając rzekome zarzuty za bezpodstawne i wyssane z palca. W ocenie komisji zakładowej Kazimierz Maciejczyk jest dobrym pracownikiem, wspaniałym kolegą, prawym człowiekiem, bezkompromisowo występującym w obronie spraw pracowniczych.

Pracodawca widząc, że wymieniony przewodniczący objęty jest szczególną ochroną stosunku pracy i nie mając zgody zakładowej "Solidarności" zaryzykował i wręczył Kazimierzowi Maciejczykowi wypowiedzenie z pracy w cyt. trybie. Pozew w obronie poszkodowanego trafił do Sądu Rejonowego w Końskich. Odbyło się kilka rozpraw. Przesłuchano kilkunastu świadków w tym przedstawicieli pozostałych sześciu działających w PKS Końskie zakładowych organizacji związkowych. Sąd przyjął złożone w sprawie dowody świadków w tym argumenty mec. Barbary Chróścielewskiej z Zarządu Regionu Świętokrzyskiej "Solidarności" reprezentującej powoda i w wydanym wyroku przywrócił Kazimierza Maciejczyka do pracy w PKS Końskie S.A. oraz zasądził od zakładu straconą kwotę pieniężną na jego rzecz. Od wyroku sądu apelację złożył pracodawca w całości zaskarżając wydany wyrok Sądu Rejonowego w Końskich, wnioskując dodatkowo o przesłuchanie kilku świadków. Determinacja pracodawcy, zgłoszeni świadkowie i dodatkowe argumenty nie wpłynęły na zmianę korzystnego dla Kazimierza Maciejczyka wyroku sądu pierwszej instancji. Sąd Okręgowy w Kielcach wyrokiem z dnia 18 czerwca br. oddalił apelację pracodawcy i przywrócił do pracy w/w, wraz z obowiązkiem wypłacenia odszkodowania za pozostawanie bez pracy.

Kazimierz Maciejczyk zaraz po ogłoszeniu wyroku zgłosił pracodawcy gotowość do podjęcia pracy. Czy sprawa została definitywnie z korzyścią dla pracownika załatwiona? Czy przypadkiem pracodawca nie spróbuje znaleźć i wytoczyć przeciw przewodniczącemu zakładowej "Solidarności" argumentów kolejnych, nie koniecznie sprawdzonych zarzutów tylko po to aby przekazać swoją wielkość, przewagę i wyższość. Na dzisiaj zwyciężyło prawo i sprawiedliwość. Sądy obu instancji wzięły pod uwagę zarówno przedstawione dowody w sprawie jak również szczególny status Kazimierza Maciejczyka w pracy z uwagi na pełnioną funkcję związkową. Czy ten wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach uprzytomni pracodawcy fakt konieczności przestrzegania na co dzień obowiązującego prawa? Związki zawodowe niezależne i samorządne nie zawsze mają do wykonania zadania tzw. łatwiejsze. Często konieczne staje się podjęcie przez związkowców bardziej stanowczych wobec pracodawcy interwencji. Nie uprawnia to jednak do rewanżyzmu, konfliktu i stosowania szykan wobec związkowców na serio traktujących swoje obowiązki. W PKS Końskie S.A. zbędne byłyby rozprawy sądowe, nienawiść i osobiste animozje między pracodawcą i szefem zakładowej "Solidarności" gdyby funkcjonował dialog w najbardziej nawet trudnych i często beznadziejnych sprawach. Przewodniczący zakładowej "Solidarności" w PKS Końskie S.A. w dialogu z pracodawcą dostrzegał lepszą przyszłość firmy i pracowników i za to zapłacił cenę. Dobrze, że w tym przypadku zwyciężyło prawo i sprawiedliwość.

Jednym z podstawowych praw pracowniczych jest prawo do wypoczynku, które wyraża się w instytucji urlopu wypoczynkowego. Odwołanie pracownika z urlopu jest sytuacją wyjątkową. Pracodawca może odwołać pracownika z urlopu wypoczynkowego, gdy zaistniały okoliczności nie przewidziane w chwili rozpoczynania urlopu i uzasadniające powrót do pracy tego pracownika. Jeżeli odwołanie pracownika z urlopu nastąpiło zgodnie z przepisami, a więc obecność pracownika była dla pracodawcy niezbędna i spowodowały ją okoliczności, których nie dało się przewidzieć w chwili rozpoczynania urlopu, pracownik nie może odmówić powrotu do pracy. Jeśli pracodawca uznał, że pracownik jest tak niezbędny w zakładzie pracy, że decyduje się na odwołanie go z urlopu, to nie ma znaczenia, czy pracownik podziela takie rozwiązanie. Odmowa powrotu z urlopu i stawienia się do pracy może być wówczas uznana przez pracodawcę za naruszenie obowiązków pracowniczych i wiązać się z przewidzianymi przez prawo konsekwencjami, włącznie ze zwolnieniem pracownika z pracy. W takiej sytuacji pracownik może wnieść sprawę do sądu o przywrócenie do pracy. Sąd bada wtedy, czy odwołanie pracownika z urlopu było zgodne z prawem i pracodawca musi wykazać, że obecność pracownika była niezbędna w celu zaspokojenia potrzeb pracodawcy, a także, że sytuacji tej nie można było przewidzieć w chwili rozpoczęcia urlopu pracownika.

 

Jakie okoliczności uzasadniają przesunięcie pracownikowi terminu niewykorzystanego urlopu? W jaki sposób jest ustalany nowy termin urlopu wypoczynkowego?

Przede wszystkim przesunięcie urlopu następuje w związku z chorobą pracownika, udokumentowaną odpowiednim zaświadczeniem lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy w czasie trwania urlopu wypoczynkowego. Oprócz choroby przyczynami, które nakładają na pracodawcę obowiązek udzielenia pracownikowi niewykorzystanej części urlopu w terminie późniejszym są: odosobnienie pracownika w związku z chorobą zakaźną, odbywanie ćwiczeń wojskowych lub przeszkolenia wojskowego przez czas do trzech miesięcy oraz urlop macierzyński. Warunkiem koniecznym w tej sytuacji jest, aby okoliczności te wystąpiły w trakcie urlopu pracownika.

Przepisy prawa nie przewidują automatycznego przesunięcia niewykorzystanego urlopu na termin przypadający bezpośrednio po ustaniu przyczyny uzasadniającej przerwanie urlopu. Pracodawca powinien udzielić urlopu niewykorzystanego w terminie uzgodnionym z pracownikiem. Żądanie pracownika udzielenia mu urlopu bezpośrednio po ustaniu tych okoliczności nie jest dla pracownika wiążące. Jedynie w sytuacji, gdy w czasie urlopu pracownica urodziła dziecko i korzysta z urlopu macierzyńskiego, urlop wypoczynkowy może być, na jej żądanie, udzielony bezpośrednio po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Pracodawca ma obowiązek udzielić urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym powstało do niego prawo. Urlopu niewykorzystanego w ustalonym terminie należy udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego.

Bezrobotny absolwent - sposoby zapobiegania

Anna Kwiatkowska

Problem bezrobocia zwłaszcza wśród ludzi młodych jest zjawiskiem znacznie poważniejszym niż zwykło się uważać.

Na rocznicę

Waldemar Bartosz

Minęły uroczystości związane z 59 rocznicą Powstania Warszawskiego. W wielu miejscach, również na kielecczyźnie dzień ten przyjął charakter wspomnieniowy.

Nadzwyczajny Zarząd

Kazimierz Pasternak

 

Zarząd Regionu Świętokrzyskiego NSZZ "Solidarność" obradował na nadzwyczajnej sesji 30 lipca br. w sali konferencyjnej Huty Ostrowiec S.A.

Pikieta przed Świętokrzyskim Urzędem Wojewódzkim

Andrzej Pawlik

 

Petardami, gwizdami i jajkami przywitali hutnicy Huty Ostrowiec władze województwa świętokrzyskiego z wojewodą na czele podczas pikiety zorganizowanej 1 sierpnia br. przed Świętokrzyskim Urzędem Wojewódzkim w Kielcach w obronie miejsc pracy. W pikiecie udział wzięło ponad 700 związkowców z huty oraz zakładowych organizacji związkowych NSZZ "Solidarność" z terenu regionu świętokrzyskiego.

Do przerwania urlopu wypoczynkowego pracownika może dojść, gdy podczas nieobecności urlopowanego pracownika w zakładzie pracy zaistniały okoliczności, nieprzewidziane w chwilki rozpoczynania urlopu, które uzasadniają odwołanie pracownika. Pracodawca może odwołać pracownika, gdy zaistniałe okoliczności wymagają powrotu pracownika. Mogą to być na przykład: nagłe spiętrzenie pracy, awaria lub kontrola w zakładzie pracy, choroba innego pracownika i konieczność jego zastąpienia, a także inne sytuacje, które powodują wykonywanie pracy przez tego konkretnego pracownika. Ważne jest, że okoliczności zaistniały już po rozpoczęciu przez pracownika urlopu, a w chwili rozpoczynania były one nieprzewidziane. Jeżeli pracodawca wcześniej wiedział o takich okolicznościach powinno nastąpić przesunięcie urlopu, a nie jego przerwanie. Nie można odwołać pracownika z urlopu tylko i wyłącznie w celu wręczenia mu wypowiedzenia umowy o pracę. Takie działanie jest sprzeczne z prawem i zasadami współżycia społecznego.

Czy urlop wypoczynkowy ulega przerwaniu, jeśli w czasie urlopu pracownik zachoruje? Czy urlop, z którego pracownik wówczas korzystał przepada, czy można wykorzystać go później?

Choroba pracownika w trakcie trwania urlopu jest najczęstszą przyczyną przerywania urlopu. Urlop ulega przerwaniu niezależnie od tego, jak długo trwa choroba. Nawet, jeśli choroba trwa jeden dzień, uzasadnia ona przerwanie urlopu. Urlop ulega przerwaniu na okres choroby, po czym pracownik kontynuuje wykorzystywanie urlopu aż do upływu terminu, na jaki został udzielony urlop, albo ma obowiązek wrócić do pracy, jeśli termin urlopu zbiegł się z czasem choroby. Pracownik nie może samowolnie, bez uzgodnienia z pracodawcą, przedłużyć okresu wykorzystywania urlopu poza termin, na który miał udzielony urlop. Po powrocie z urlopu pracownik powinien przedstawić zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy i wówczas może z pracodawcą uzgodnić termin wykorzystania pozostałych dni urlopu. Jeżeli pracownik nie przedstawi takiego zaświadczenia pracodawcy, to należy uznać, że w świetle prawa pracownik był zdolny do pracy i udzielony mu urlop został wykorzystany. Trzeba też pamiętać, że tylko choroba pracownika przerywa urlop. Inne okoliczności, jak choroba dziecka, czy innego członka rodziny, nad którym pracownik sprawuje opiekę, nie uzasadnia udzielania pracownikowi urlopu w terminie późniejszym.

UMOWA NA CZAS WYKONANIA OKREŚLONEJ PRACY

Katarzyna Wronka

Umowę na czas wykonania określonej pracy może zawrzeć pracodawca, który zatrudnia pracownika do wykonania jakiegoś zadania, a termin jego zakończenia jest trudny lub niemożliwy do ustalenia. Takie umowy są najczęściej zawierane przy pracach sezonowych, a także w celu wykonania przez pracownika jakiejś ściśle określonej pracy. Umowa ta znajduje zastosowanie np. przy takich pracach jak wybudowanie obiektu, remont budynku, sporządzenie bilansu itp. To sprawia, że często bywa utożsamiana z umową o dzieło. Jest jednak zasadnicza różnica, mianowicie w tym wypadku praca musi być wykonywana pod kierownictwem pracodawcy, a osoba zatrudniona uzyskuje znacznie korzystniejszy dla niej status pracownika.

Nasze korzenie

Waldemar Bartosz

Jak wspomnieliśmy w poprzednich tekstach, relacje między kapitałem a pracą są obecne w katolickiej nauce społecznej, począwszy od pierwszej encykliki społecznej Rerum novarum (1891r.). Jednym z istotnych aspektów tego zagadnienia jest instytucjonalne prawo do koalicji, czyli stowarzyszania się pracowników we własnych organizacjach. Stowarzyszenia takie nazywane są powszechnie związkami zawodowymi. Od samego zarania ruchu związkowego (XIX w.) widoczne były nurty ideowe. Należą do nich m.in.: syndykalizm, marksizm-leninizm i nurt chrześcijański. Niektóre z nich postulowały walkę z kapitałem (syndykalizm, marksizm-leninizm), inne natomiast akcent kładły na uporządkowanie relacji między pracą i kapitałem.

Winni, bo pracują

Kazimierz Pasternak

Wykonują ciężką pracę, w metalowych zbiornikach, gdzie liczy się precyzyjny spaw, wręcz europejska dokładność, jakość, wydajność i czas. Wyśrubowane do granic absurdu normy produkcyjne. Mimo upałów, zapylenia, hałasu braku napojów chłodzących, dłuższych przerw na wypoczynek i sprawnej wentylacji. Liczy się wykonanie normy. Praca i atmosfera w brygadzie sprowadza się wyłącznie do coraz szybszego wyścigu „szczurów. Nie ma litości. Jesteś słabszy, mniej wydajny, masz słabsze zdrowie to nie masz szans. Przyjdą młodsi, czekający na pracę. Tak mówi i czyni pracodawca. Związkowcy nie mają wiele do powiedzenia w batalii o respektowanie w zakładzie elementarnych przepisów prawa pracy mimo zaangażowania i znajomości pracowniczych problemów. Pracodawca nie odpowiada na pisma. Negocjacje nawet w sprawach regulaminu wynagradzania czy zakładowego układu zbiorowego pracy traktuje jako element niepotrzebnej dyskusji, która do niczego nie doprowadza. Warunki pracy, ich poprawa, wydanie napojów chłodzących, czy odzieży roboczej lub ochronnej w terminie to wydatek, który może poczekać. Mimo ciągłej produkcji i rosnącej sprzedaży związkowcy i pracownicy ciągle słyszą jedno: jest źle i będzie gorzej. Konkurencja nie śpi. Musimy dodatkowo oszczędzać oraz lepiej i dłużej pracować. Gdzie jeszcze oszczędzać? - pytają związkowcy, gdy zarobki zdecydowanej większości pracowników są na poziomie krajowego minimum. Nie ma regulaminowych premii i innych dodatków wynegocjowanych w układzie zbiorowym pracy. Odpowiedzi brak. Przeważa argument siły, dyscypliny i podporządkowania. Aby poradzić sobie z obchodzeniem przepisów prawnych wzmacniających pozycję pracowników, coraz więcej profesorskich sław po stronie pracodawców. Trudno jest szybko wygrać z pracodawcą sięgającym po tego rodzaju autorytety. W negocjacjach nawet w pozornie prostych sprawach związkowcy przypierani są do muru uczonymi wywodami i prawnymi opiniami. Wszystko to staje się coraz mniej zrozumiałe, nieczytelne. Sądowe procedury wydłużają załatwienie problemu. Zmarginalizowane i mało skuteczne procedury sporów zbiorowych nie spełniają podstawowego zadania sprowadzającego się do w miarę pilnego rozstrzygnięcia spraw spornych na płaszczyźnie warunków pracy, płacy, spraw socjalnych i wolności związkowych. Są coraz liczniejsze przypadki gdzie mimo precyzyjnych uzgodnień i stosowanych technik negocjacyjnych pracodawca nie podpisuje ostatecznego protokołu rozbieżności.

Porady prawne

Za czas niezdolności do pracy pracownika wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy pracownik zachowuje prawo do 100% zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. Wypłata zasiłku może nastąpić dopiero po wyczerpaniu przez pracodawcę 33 dni, w ciągu których finansuje on nieobecność chorobową. Podstawą do wypłaty 100% zasiłku chorobowego jest karta wypadku w drodze do pracy lub z pracy, sporządzona przez pracodawcę. Zasiłek chorobowy z tytułu wypadku w drodze do pracy lub z pracy przysługuje (podobnie jak wynagrodzenie za czas choroby w związku z wypadkiem) bez okresu wyczekiwania. Zasiłek w wysokości 100% przysługuje także w czasie pobytu poszkodowanego w szpitalu.

W jakie wysokości przysługuje renta rodzinna dla dzieci pracownika, który zmarł na skutek wypadku w drodze do pracy?

Zasady przyznawania rent rodzinnych po pracowniku lub renciście zmarłym wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy są uregulowane w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Renty te są przyznawane na tych samych zasadach, co renty rodzinne po pracownikach zmarłych z przyczyn spowodowanych ogólnym stanem zdrowia, ale z tą różnicą, że nie jest wymagany określony staż ubezpieczeniowy. Zatem renta rodzinna może być przyznana także w sytuacji, gdy zmarły pracownik lub rencista nie miał stażu pracy wymaganego do przyznania mu renty z ogólnego stanu zdrowia.

Wysokość renty rodzinnej z tytułu wypadku w drodze do pracy lub z pracy wynosi:

-dla jednej osoby uprawnionej - 85% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu,

-dla dwóch osób uprawnionych - 90% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu,

-dla trzech i więcej osób uprawnionych - 95% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu.

Renta rodzinna z tego tytułu nie może być niższa od minimalnej renty rodzinnej z ogólnego stanu zdrowia. Od dnia 1 marca 2002 roku wysokość minimalnej renty rodzinnej wynosi 552,63 zł miesięcznie.

Wydawanie decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej

Katarzyna Wronka

Decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej wydaje państwowy inspektor sanitarny. Podstawą wydania takiej decyzji jest materiał dowodowy, a w szczególności dane zawarte w orzeczeniu lekarskim oraz oceny narażenia zawodowego pracownika. Te same dowody mogą też stać się podstawą do wydania decyzji o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej lub o braku podstaw do jej rozpoznania wydaje lekarz właściwy do orzekania w tym zakresie. Orzeczenie jest wydawane na podstawie wyników przeprowadzonych badań lekarskich i pomocniczych, dokumentacji medycznej pracownika, dokumentacji przebiegu zatrudnienia oraz oceny narażenia zawodowego. Jeśli lekarz nie dysponuje wystarczającą dokumentacją, może on zwrócić się do pracodawcy, lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną pracownika, jego pracodawcy, właściwego państwowego inspektora sanitarnego, lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub innego lekarza prowadzącego leczenie tego pracownika o uzupełnienie dokumentacji pracownika w zakresie rozpoznania choroby zawodowej. Orzeczenie lekarskie o rozpoznaniu choroby zawodowej jest przesyłane właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, zainteresowanemu pracownikowi oraz osobie zgłaszającej podejrzenie choroby zawodowej. Jeśli orzeczenie jest wydane przez lekarza zatrudnionego w jednostce orzeczniczej II stopnia, wówczas orzeczenie przesyła się także jednostce orzeczniczej I stopnia.

Jeśli właściwy państwowy inspektor sanitarny uzna, że materiał dowodowy jest niewystarczający do wydania decyzji, może żądać od lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie, uzupełnienia orzeczenia lub wystąpić do jednostki orzeczniczej II stopnia o dodatkową konsultację. Może też podjąć inne czynności niezbędne do uzupełnienia materiału dowodowego. Od decyzji wydanej przez państwowego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, a od decyzji II instancji - skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Właściwy państwowy inspektor sanitarny przesyła decyzje: zainteresowanemu pracownikowi, pracodawcy (lub pracodawcom) zatrudniającemu pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej, jednostce orzeczniczej zatrudniającej lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie oraz właściwemu inspektorowi pracy.

Właściwy państwowy inspektor sanitarny w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej stała się ostateczna, sporządza kartę stwierdzenia choroby i przesyła ją do Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi i państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Jeśli decyzję wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny to kartę stwierdzenia choroby przesyła tylko do Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi.

Po zakończeniu postępowania mającego na celu ustalenie uszczerbku na zdrowiu lub niezdolności do pracy w związku ze stwierdzoną chorobą zawodową pracownika, jego pracodawca przesyła do Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi oraz do właściwego państwowego inspektora sanitarnego zawiadomienie o skutkach choroby zawodowej.

Wiślica - Chrzest - Jedność

Mieczysław Gójski

21 czerwca br. Wiślica gościła uczestników uroczystości związanych z upamiętnieniem przyjęcia chrztu świętego przez Księcia Wiślian. Wislica to prastara osada i dawna siedziba książąt państwa Wiślan. Już w roku 880 za czasów misjonarzy Europy, Świętych Cyryla i Metodego przyjął tam chrzest książę Wiślan i jego poddani. Wydarzenie to miało miejsce ponad 120 lat przed oficjalnym chrztem Polski. Dziś warto o tym pamiętać. Pierwszy kościół pod wezwaniem Św. Mikołaja wybudowano już w Xw. W XIIw. wybudowano tam obszerny Kościół nazwany bazyliką, który później przebudował król Kazimierz Wielki. Tam ogłoszone zostały również statuty wiślickie. Kolegiacie Wiślickiej patronuje Matka Boża Łokietkowa, do której pielgrzymowała m.in. królowa św. Jadwiga. W XVw. ks. kanonik Jan Długosz wybudował dom, w którym wychowywali się synowie króla Kazimierza Jagiellończyka.

Nasze korzenie

Waldemar Bartosz

 

Zaangażowane społeczności, w tym państwo i niższe jego struktury (np. samorządy) nakierowane powinny być, jak już napisaliśmy, na dobro wspólne. Społeczności te kierować się powinny określonymi zadaniami. Jedną z nich jest demokracja, rozumiana jako uczestnictwo każdego obywatela w życiu publicznym, w tym jego prawo do podejmowania decyzji w sprawach dotyczących tej wspólnoty. Co prawda w starożytności (Grecja) znano pojęcie demokracji, lecz zasady jej dotyczyły wyłącznie warstw uprzywilejowanych, wykluczając spod praw niewolników i kobiety. Filozofia oświeceniowa (L. Lock, J.J. Roussean) podnosiła sprawę wolności obywatelskich, lecz praktyka odbiegała zasadniczo od przyjętych założeń. Przykładem jest rewolucja francuska 1789r. i dyktatura będąca jej wynikiem.

Społeczeństwo obywatelskie - warunkiem wygranej

Kazimierz Pasternak

 

Demokracja kosztuje. O jej skuteczności, kształcie i rozwoju decydują mieszkańcy. Im większa determinacja, wspólnota interesów, zaangażowanie na rzecz rozwiązania problemów lokalnych i narodowych tym lepiej.

Jaka jest opieka społeczna?

Mieczysław Gójski

 

16 czerwca br. odbyło się kolejne posiedzenie Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego.

 

Dobrowolne ubezpieczenie

Katarzyna Wronka

 

Dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu na swój wniosek podlegają osoby, które są objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi, w tym osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby z nimi związane.

Wybierz dobrą umowę (cd)

Grażyna Lis

 

Emeryt - osoby, które osiągnęły podstawowy wiek emerytalny, tzn. 60lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn, mogą podejmować pracę dodatkową praktycznie bez ograniczeń.

Nasze korzenie

Waldemar Bartosz

 

W poprzednim tekście zostały w zarysie przedstawione generalne zasady, na których oparta jest katolicka nauka społeczna.

Tęsknota za cenzurą

Kazimierz Pasternak

 

Z Delegatury Starachowice

Mieczysław Gójski

 

Organizacje Związkowe z Delegatury Zarządu Regionu w Starachowicach były kolejnymi w tej kadencji, z którymi spotkali się członkowie prezydium.

Okres 6 pierwszych miesięcy pracy może pracownik przepracować u jednego lub u kilku pracodawców. Krótsze okresy zatrudnienia będą się sumować bez względu na długość ich trwania i na przerwy między nimi. Nie ma także znaczenia, jakie umowy o pracę powoływały stosunek pracy tego pracownika. W odniesieniu do prawa do urlopu zatrudnienie na pół etatu należy traktować jako równorzędne całemu etatowi i uprawniające do nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego.

 

Przeniesienie służbowe nauczyciela

Katarzyna Wronka

 

Wybierz dobrą umowę

Grażyna Lis

 

Nim podpiszesz z pracodawcą umowę, dowiedz się, co ci ona gwarantuje i jakie nakłada na ciebie obowiązki. Wybierz tę, która jest dla ciebie najkorzystniejsza.

Jaką umowę wybrać, gdy podejmujesz pracę dodatkową?

Osoba podejmująca pracę dodatkową powinna starać się uzyskać dla siebie jak najlepsze warunki, tzw. podpisać taką umowę, która będzie gwarantować wliczanie czasu spędzonego na pracy dodatkowej do ogólnego stażu pracy oraz ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.