Orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczące prawa pracy i ubezpieczeń społecznych

 

 

Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych

 

1. Brak ewidencji pracy w godzinach nadliczbowych obciąża pracodawcę, a nie powołującego się na nią pracownika. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.01.2005r. – II PK 114/04 – M.P.Pr. 2005/3/58
2. Osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych nie mogą być pozbawione prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 135 § 1 k.p.), jeżeli wskutek niezależnej od nich wadliwej organizacji pracy są zmuszone do systematycznego przekraczania obowiązujących norm czasu pracy. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08.06.2004r. – III PK 22/04 – OSNP 2005/5/65
3. Wprowadzenie przez pracodawcę przerwy w pracy bez związku z potrzebami ekonomiczno-organizacyjnymi, lecz na wyłączne życzenie pracownika i w jego interesie, nie uzasadnia zapłaty wynagrodzenia za czas przerwy, ani za czas świadczenia pracy po przerwie, zrekompensowany odpowiednim skróceniem czasu pracy przed przerwą. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.11.2003r. – I PK 476/02 –  OSNP 2004/22/382
4. Zakres obowiązków pracownika zatrudnionego na stanowisku kierowniczym powinien być tak ukształtowany, by w prawidłowym założeniu mógł on je wykonać w ustawowym czasie pracy. O zakresie obowiązków pracownika decyduje nie rodzaj wykonywanej pracy, lecz również rozmiar wynikających z niej zadań (czynności), które powinny być tak określone, by ich wykonanie w normalnym czasie pracy było obiektywnie możliwe. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.06.1977r. – I PRN 86/77 –LEX nr 14397

oprac.: Dział Prawny

Zarządu Regionu Świętokrzyskiego

NSZZ "Solidarność"