Solidarni, nasz jest ten dzień…

 

Uroczystości Srebrnego Jubileuszu „Solidarności” w Regionie Świętokrzyskim odbyły się 3 września 2005r. w Kieleckim Centrum Kultury w Kielcach. W pierwszej części – podczas XIII WZD – delegaci m.in. przyjęli stanowisko, w którym złożyli „hołd i podziękowanie tym wszystkim Polakom, którzy poświęcili swój czas, bezpieczeństwo – narażając często swą wolność, zdrowie a nawet życie dla dobra wspólnego. Swą wdzięczną pamięcią delegaci objęli Sługę Bożego Jana Pawła II, który stał się inspiracją, wzorem i patronem polskiej drogi do wolności”. Delegaci uznali, iż misja „Solidarności” nadal trwa.

Druga część uroczystości została wypełniona wspomnieniami, spotkaniami po latach i gorącą owacją na stojąco dla pierwszego demokratycznie wybranego prezydenta Białorusi prof. Stanisława Szuszkiewicza. Z wielką serdecznością przyjęto przedstawicieli Litewskiego Związku Zawodowego Solidarumas – prezydenta Petrasa Grebliauskasa i sekretarza generalnego – Krystynę Krupaviciene.

Jerzy Stępień – aktualnie Sędzia Trybunału Konstytucyjnego wspominał strajk w kieleckiej „Iskrze”, którego był jednym z przywódców. Ksiądz biskup Marian Florczyk przypomniał, iż wolnościowe aspiracje „Solidarności” miały zrozumienie także poza granicami Polski. Po zamordowaniu przez SB księdza Jerzego Popiełuszki Włosi palili znicze. Duch odzyskiwanej przez Polaków wolności przenikał do sąsiednich krajów.

Prezydent Szuszkiewicz mówił, że Białorusini zazdroszczą nam „Solidarności” i potrzebują takiego zrywu jakim była „Solidarność”. Marzą o tym, żeby dożyć takiej sytuacji, jaką mamy w Polsce. Wyraził nadzieję, iż Białoruś będzie krajem demokratycznym – „to długi proces, ale jesteśmy cierpliwi”. Jego wystąpienie często przerywane było oklaskami blisko 700 osób zgromadzonych w Kieleckim Centrum Kultury. Gdy z głośników rozległy się „Mury” Jacka Kaczmarskiego wszyscy wstali i bili gromkie brawa.

O swoich pierwszych doświadczeniach z „Solidarnością” w 1980 roku wzruszająco opowiadała Krystyna Krupaviciene. W tamtym czasie po raz pierwszy przyjechała ze Związku Radzieckiego, z Litwy, do rodziny we Wrocławiu. Tu usłyszała o strajkach. Po powrocie do ZSRR wraz z siedmioma koleżankami pojechała do pracy w fabryce samochodów w Uljanowsku. Pracowały przy taśmie produkcyjnej. Po pracy nie miały nawet na czym spać – postanowiły więc zastrajkować. KGB szybko wkroczyło do akcji, zrobiono dochodzenie i gdy okazało się, że są narodowości polskiej – uznano je za szpiegów „Solidarności” i objęto specjalnym nadzorem. Po kilku latach Litwa, podobnie jak wcześniej Polska, odzyskała wolność. Nadeszło wyzwolenie.

Zwieńczeniem refleksji o „wolności, której nie ma bez „Solidarności” była część artystyczna, w której uczestnicy uroczystości obejrzeli sztukę Stanisława Wyspiańskiego „Wyzwolenie” wyreżyserowaną przez Annę Augustynowicz w wykonaniu aktorów Teatru Współczesnego ze Szczecina.

Sobotnie uroczystości zgromadziły ludzi „Solidarności” z całego województwa, wśród których, oprócz wyżej wymienionych, byli m.in. Mirosław Domińczyk – jeden z twórców „Solidarności” Świętokrzyskiej, przedstawiciele organizacji kombatanckich – wśród nich – Edward Majchrowicz- szef ŚZŻ AK na Ziemi Świętokrzyskiej, Daniel Nowakowski – prezes Solidarności Polskich Kombatantów, organizacji katolickich, posłowie, samorządowcy z prezydentem Kielc Wojciechem Lubawskim.

Podczas uroczystości otwarto też wystawę plakatów zatytułowaną "Tak widzą Solidarność". Wystawa składa się z trzech części: plakatów upamiętniających Krajowe Zjazdy Delegatów NSZZ "Solidarność", prac wykonanych przez uczniów Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych w Kielcach na konkurs na plakat z okazji 25-lecia NSZZ "Solidarność" na Ziemi Świętokrzyskiej oraz prac plastycznych uczniów szkół podstawowych i gimnazjów województwa świętokrzyskiego wykonanych na konkurs o „Solidarności”.

Uroczystości 3 września były jednym z doniosłych momentów dla Świętokrzyskiej „Solidarności”. Snuto refleksje o minionym 25-leciu aby nie zapominać o przeszłości a także by pamiętać o przyszłości.

PAMM