WYPADEK W DRODZE DO PRACY

Katarzyna Wronka

 

O tym, kiedy pracownik uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy decydują przepisy prawa. Na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS należy przyjąć, że za wypadek w drodze do pracy lub pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze do lub z miejsca wykonywania zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, jeżeli droga ta była najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze do pracy lub z pracy, mimo że droga została przerwana, jeżeli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla ubezpieczonego, ze względów komunikacyjnych najdogodniejsza. Za drogę do pracy lub z pracy uważa się, oprócz drogi z domu do pracy lub z pracy do domu również drogę do miejsca lub z miejsca innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego, lub miejsca zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych, miejsca zwykłego spożywania posiłków, albo też miejsca odbywania nauki lub studiów.

W stosunku do pracowników ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku w drodze do pracy lub z pracy dokonują pracodawcy. Szczegółowe zasady oraz tryb uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzór karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz termin jej sporządzenia określa rozporządzenie MPiPS z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania (DzU. Z 2002r. nr 237, poz. 2015). Zgodnie z tym rozporządzeniem, ubezpieczony, zwany poszkodowanym, który uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, zawiadamia pracodawcę niezwłocznie lub po ustaniu przeszkód uniemożliwiających niezwłoczne zawiadomienie o wypadku. Uznanie zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy następuje na podstawie oświadczenia poszkodowanego, członka jego rodziny lub świadków, co do czasu, miejsca i okoliczności zdarzenia, informacji i dowodów pochodzących od podmiotów badających okoliczności i przyczyny zdarzenia lub udzielających poszkodowanemu pierwszej pomocy, ustaleń sporządzającego kartę. Ustalenie okoliczności wypadku w drodze do pracy lub z pracy jest dokonywane w karcie wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Kartę wypadku pracodawca sporządza po ustaleniu okoliczności i przyczyn zdarzenia nie później niż w terminie 14 dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wypadku. Kartę sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje poszkodowany lub członek jego rodziny, drugi przechowuje się w dokumentacji powypadkowej. Odmowa uznania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy wymaga uzasadnienia.

Ubezpieczonemu, który uległ wypadkowi w drodze do pracy i z pracy przysługują świadczenia określone w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z przepisami ustawy, jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy prawo do zasiłku chorobowego przysługuje od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego. Miesięczny zasiłek chorobowy w takim przypadku wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku. Także świadczenie rehabilitacyjne z tytułu niezdolności do pracy, która powstała na skutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy wynosi 100% podstawy wymiaru. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia. Okres pobierania wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy wlicza się do okresu zasiłkowego. Jeżeli wypadek w drodze do pracy lub z pracy spowoduje całkowitą lub częściową niezdolność do pracy ubezpieczonemu przysługuje renta na zasadach określonych w ustawie emerytalnej.