Choroba pracownika bez prawa do wynagrodzenia

Katarzyna Wronka

 

Zasadą w prawie pracy jest, że za czas choroby pracownik otrzymuje wynagrodzenie. Jest ono niższe, od tego, jakie otrzymałby, gdyby w tym czasie pracował, ale jednak – przerwa w świadczeniu pracy, z powodu niezdolności do pracy, jest płatna.

 

Zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:

1)   choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba, że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu; lub

2)   wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – w okresie 33 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

 

Jednak, od generalnej zasady, że pracownik za czas choroby, otrzymuje wynagrodzenie (bądź zasiłek chorobowy, począwszy od 34 dnia choroby w ciągu roku kalendarzowego) istnieją pewne wyjątki.

Pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie:

-  w sytuacji przedstawienia zaświadczenia lekarskiego orzekającego niezdolność do pracy, które zostało podrobione bądź sfałszowane;

-  z powodu choroby, która wystąpiła w okresie niezdolności do pracy przypadającej w czasie urlopu bezpłatnego lub wychowawczego, tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności;

-  w okresie niezdolności do pracy przypadającej po rozwiązaniu stosunku pracy (wówczas jest wypłacany zasiłek chorobowy z FUS);

-  jeżeli w okresie orzeczonej niezdolności do pracy, pracownik wykorzystywał zwolnienie niezgodnie z jego przeznaczeniem, np. wykonywał w tym czasie inną prace zarobkową lub wykonywał uciążliwe czynności mogące przedłużyć okres niezdolności do pracy;

-  jeżeli niezdolność do pracy powstała z powodu popełnienia przez pracownika przestępstwa lub wykroczenia z winy umyślnej, lub nawet powstała w związku z udziałem w bójce;

-  w okresie niezdolności do pracy przypadającej w czasie odbywania służby wojskowej;

-  jeżeli jego choroba była wynikiem nadużywania alkoholu;

-  w sytuacji, kiedy pracownik odsunięty od pracy z powodu choroby zakaźnej nie podjął proponowanej przez zakład pracy innej pracy niezabronionej nosicielom, odpowiadającej jego kwalifikacjom zawodowym lub pracy, do której może być on przyuczony; oraz

-  jeżeli pracownik został uznany w wyniku badania kontrolnego przez lekarza orzecznika ZUS, za zdolnego do pracy – wówczas wynagrodzenie nie przysługuje od dnia określonej przez lekarza orzecznika daty ustania niezdolności do pracy.

 

Należy też pamiętać o zasadzie, że prawo do wynagrodzenia za czas choroby nabywa pracownik po 30 dniach nieprzerwanej pracy (przy czym poprzednie okresy zatrudnienia podlegają wliczeniu, jeżeli przerwa między nimi nie była dłuższa niż 30 dni) lub po 180 dniach ubezpieczenia dobrowolnego.