W rocznicę

Waldemar Bartosz

 

Zakończyły się obchody upamiętniające 24. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych z 1980r. Jak wiadomo, dały one początek Niezależnemu Samorządnemu Związkowi Zawodowemu „Solidarność”. Bezkrwawa insurekcja „Solidarności” przyniosła ostatecznie upadek komunizmu. Zarówno w Polsce jak i w innych krajach Europy. Taka okoliczność upoważnia do traktowania Sierpnia jako symbolicznej cezury czasowej podobnej do sierpnia 1920r., kiedy wojsko polskie zatrzymało nawałnicę bolszewicką, chroniąc w ten sposób Polskę i Europę przed tym barbarzyństwem. Rocznica 1920r. stała się w II i III Rzeczypospolitej świętem żołnierza polskiego. Sierpień 1980r. stał się, co jest oczywiste, świętem „Solidarności”. Niestety III Rzeczypospolita, która jest przecież owocem owego Sierpnia nie dostrzegła tej daty w sposób oficjalny. Przyglądając się relacjom z tegorocznych obchodów niepokój budzi próba zamazania sensu tej rocznicy. Przykładem niech będą ogólnokrajowe obchody związane z datą podpisania Porozumień Szczecińskich. Kilka stacji telewizyjnych wyemitowało, owszem, kilkunastosekundowe sekwencje spod bramy Stoczni Szczecińskiej. Komentarze do tych zdjęć były raczej bałamutne. Mówiono, to prawda, o strajku i o dokumencie podpisanym ze stroną rządową reprezentującą PRL. Niestety, robiły one wrażenie zaduszkowych wspominków. Tak jakby skutek owych wydarzeń - NSZZ "Solidarność" już nie istniał. Bez aktualnych przywódców związkowych, bez przedstawienia przesłania, jakie dla współczesności wypływa z owych dni sprzed 24 lat. Na dodatek w tym samym dniu stacje telewizyjne pokazały obraz innej uroczystości. Prezydent Aleksander Kwaśniewski udostępnił w swoim pałacu okrągły stół z 1989r. Ta swoista uroczystość nie przypadkiem odbyła się w rocznicę Sierpniowych Porozumień. W percepcji odbiorcy oba fakty łączą się w jedną całość. Tym sposobem zaciera się różnicę między tymi, którzy domagali się wolności i tymi, którzy tę wolność deptali. Skutek owych manipulacji może być bardziej dalekosiężny. To nie tylko ludzie „Solidarności” dążyli do przełamania PRL-owskiej nierzeczywistości. Robili to także funkcjonariusze starego systemu. Takim był przecież wtedy Aleksander Kwaśniewski. Pierwsze efekty tych zabiegów, czynionych zresztą od wielu lat, są już widoczne. Jeden z chadeckich polityków austriackich na łamach polskiego pisma wyrażał zaskoczenie stereotypem funkcjonującym w mentalności wielu publicznych osób w Europie. Polega on na tym, iż złamanie monopolu komunistycznego przypisywane jest zarówno Wałęsie jak też Kiszczakowi i Kwaśniewskiemu. Tym sposobem buduje się kolejną nierzeczywistość. Za rok minie ćwierć wieku od Wydarzeń Sierpniowych 1980 roku. Nadchodzący rok jest więc wyzwaniem dla NSZZ "Solidarność" dotyczącym odkłamania własnej historii, historii Polski.