Konieczność zmian

Waldemar Bartosz

 

Przez ostatnie kilka tygodni dokonaliśmy przeglądu różnych modeli funkcjonowania związków zawodowych w państwach o dłuższym doświadczeniu demokratycznym. Jednocześnie jesteśmy świadomi konieczności zmian struktury naszego związku, tak aby był on bardziej skuteczny. Doświadczenie to wzmacniają wyniki ogólnopolskiej konferencji pt. „Dialog społeczny w Polsce – między dziś a jutrem”, która odbyła się 15 grudnia ubiegłego roku w Warszawie. Znany naszym czytelnikom skądinąd prof. Juliusz Gardawski stwierdził tam, iż zagrożeniem dla dalszego rozwoju dialogu społecznego w Polsce jest marginalizacja i erozja związków zawodowych. Podobny pogląd wyraził również przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" – Janusz Śniadek twierdząc, iż „Solidarność” uczyniła ostatnio wielki krok wstecz, opuszczając różne pola, na których była wcześniej zaangażowana, spełniając tym samym deklarację wycofania się z polityki. Stwierdzenia takie pokazują jasno, iż ocena aktualnego stanu związków zawodowych w Polsce nabiera jednoznaczności. Jest to diagnoza obecnego stanu. Przy kontynuacji aktualnych struktur prognoza też jest jednoznaczna. Można ją określić jako dalszą marginalizację a co za tym idzie brak skuteczności działań. Wydaje się więc, iż stoimy przed koniecznością dokonania głębokich zmian, przede wszystkim, strukturalnych. Kierunek tych zmian jest jasny. Zawierają się w nim następujące postulaty:

-   struktura branżowo-terytorialna,

-   system central umiejscowionych na poziomie województw,

-   agregacja środków finansowych niezbędnych do świadczenia usług na dobrym poziomie,

-   określenie „koszyka” usług świadczonych przez centrale związkowe organizacjom zakładowym i indywidualnym członkom związku.

Kierunki zmian w aktualnym prawodawstwie pracy dodatkowo nie ułatwiają wykonywania zadań przez związki zawodowe. Okoliczność ta narzuca tym bardziej przekształcenie dotychczasowych struktur w organizacje bardziej skuteczne.