Możliwości funkcjonowania osób niepełnosprawnych w życiu społecznym i zawodowym

Anna Kwiatkowska

 

W każdym społeczeństwie istnieje pewien procent ludzi, którzy z powodu czynników dziedzicznych, wrodzonych, w wyniku chorób, wypadków albo nieprawidłowych warunków życia nie mają pełnej sprawności fizycznej czy psychicznej.

Osoby te, „zdrowe społeczeństwo” nazywa ludźmi niepełnosprawnymi mającymi czasowe lub trwałe obniżenie psychofizycznych funkcji organizmu.

Światowa Organizacja Zdrowia informuje, że wśród mieszkańców Ziemi około 500 milionów osób, czyli ponad 10% to osoby niepełnosprawne i liczba ta ma tendencje wzrostowe.

W Polsce liczbę niepełnosprawnych szacuje się na około 3,8 miliona osób, co stanowi około 10% całej populacji. Połowa z nich należy do grupy osób potencjalnie aktywnej zawodowo.

Prognozy GUS przewidują, że w 2010 roku liczba osób niepełnosprawnych w Polsce wzrośnie o około milion, spowoduje to, że procent niepełnosprawnych zwiększy się z 9,9% do 11,7%.

Zarówno w Polsce jak i na świecie tendencje wzrostowe tłumaczyć można między innymi rozwijającą się techniką (powodującą nasilenie wypadków, zatruć), niszczeniem środowiska naturalnego. Paradoksem może wydawać się, że jedną z przyczyn wzrostu ilości osób niepełnosprawnych jest postęp medycyny ratującej życie ludziom, którzy dawniej umierali a obecnie ale nie zawsze z choroby lub wypadku wychodzą bez uszkodzeń.

Aleksander Hulek, działacz na rzecz osób niepełnosprawnych uważał za osobę niepełnosprawną taką „u której występuje naruszenie sprawności fizycznej lub psychicznej, w stopniu wyraźnie utrudniającym (w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi w danym kręgu kulturowym) wykonywanie czynności życia codziennego, życia w rodzinie, korzystania z różnych form wypoczynku, udziału w życiu społecznym, zawodowym".

Podkreślić należy, że niepełnosprawność jedynie obniża możliwości człowieka ale rzadko ogranicza je w stopniu uniemożliwiającym prowadzenie życia zgodnie ze zdolnościami i zainteresowaniami. (cdn)