Umowa na czas wykonania określonej pracy

Justyna Jędrocha

 

Pracodawca może nawiązać stosunek pracy z pracownikiem na podstawie umowy na czas wykonania określonej pracy (art.25 Kodeksu pracy).

Umowy o pracę zawierane są na czas wykonania określonego zadania, jeżeli strony nie mają możliwości ustalenia czasu trwania stosunku pracy. Czas trwania takiej umowy jest ściśle powiązany z czasem realizacji zadania. W szczególności dotyczy to zatrudniania przy pracach sezonowych lub dorywczych.

Umowa ulega rozwiązaniu wskutek zakończenia pracy, na czas której została zawarta.

Co do zasady nie podlega wypowiedzeniu. Wyjątkowo możliwe jest rozwiązanie umowy zawartej na czas wykonania określonej pracy z zachowaniem dwutygodniowego wypowiedzenia w przypadku:

- ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy;

- rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy.

Poza tym umowa może zostać rozwiązana na podstawie porozumienia stron, a także bez wypowiedzenia po zaistnieniu ustawowych przesłanek (art. 52 i nast. k.p.).

Umowa na czas wykonania określonej pracy z mocy art. 177 § 3 k.p. ulega automatycznemu przedłużeniu do dnia porodu, jeśli uległaby rozwiązaniu po upływie 3 miesiąca ciąży.

Do umów o pracę na czas wykonania określonej pracy nie ma zastosowania mechanizm ograniczający liczbę takich umów zawarty w art. 25¹ k.p.