Wypowiedzenie umowy o pracę wskutek długotrwałej choroby

Justyna Jędrocha

 

Regułą jest, że pracodawca nie może wypowiedzieć choremu pracownikowi umowy o pracę, ani też jej rozwiązać bez wypowiedzenia. Jednakże, ochrona przed zwolnieniem z pracy przysługuje tylko przez określony czas.

 

Stwierdzona orzeczeniem lekarskim czasowa niezdolność do pracy z powodu choroby usprawiedliwia z mocy prawa nieobecność w pracy, a pracownik jest tylko zobowiązany zawiadomić pracodawcę najpóźniej w drugim dniu nieobecności o tej przyczynie i przewidywanym okresie trwania, natomiast w terminie 7 dni pracownik powinien dostarczyć pracodawcy zaświadczenie lekarskie. Jeżeli regulamin pracy obowiązujący u danego pracodawcy nie określa sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności, albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

 

Zgodnie z art. 41 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie usprawiedliwionej nieobecności z powodu choroby, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę.

Okres, po upływie którego pracodawca może rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym – bez wypowiedzenia określa art.53 § 1 k.p.

Jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwała:

- dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

- dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

W praktyce oznacza to, że pracownik pozostaje pod ochroną maksymalnie przez 272 dni (182 dni na zwolnieniu chorobowym plus 3 miesiące świadczenia rehabilitacyjnego), a w przypadku gruźlicy przez 360 dni (270 dni plus 3 miesiące).

 

Długość okresu, przez który nie można rozwiązać umowy o pracę z pracownikiem nieobecnym z powodu choroby, zależy przede wszystkim od stażu pracy. Do okresu zatrudnienia u danego pracodawcy wlicza się pracownikowi także okres pracy u poprzedniego pracodawcy, jeżeli jest on następcą prawnym w stosunkach pracy (przede wszystkim w trybie art. 23¹ k.p.).

Niezależnie od stażu pracy z dłuższego okresu ochronnego korzysta pracownik, którego niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

 

Prawo pracodawcy do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia bez winy pracownika powstaje z momentem upływu wskazanych okresów ochronnych, a kończy się w dniu stawienia się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny jego nieobecności.

Nie ma znaczenia, czy nieobecność pracownika była wynikiem tej samej, czy różnych chorób. Natomiast istotne jest, by nieobecność trwała nieprzerwanie, ponieważ okres trzech miesięcy jest okresem ciągłym. Niedopuszczalne jest sumowanie poszczególnych, odrębnych okresów choroby. Jednakże, zakaz rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności nie ma zastosowania, jeżeli pracownik jest nadal niezdolny do pracy wskutek choroby, a do pracy zgłasza się tylko w celu przerwania biegu okresu uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy (OSNP 2001/10/342). Na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia pracownikowi, stawiającemu się do pracy po wyczerpaniu okresu niezdolności do pracy z powodu choroby, dalszego występowania tej niezdolności. W tym celu pracodawca powinien skierować takiego pracownika na stosowne badania.

 

Przedłużające się okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy to tylko jedna z niezawinionych przez pracownika przyczyn rozwiązania umowy o pracę wymienionych w art. 53 k.p.